بالاخره ما نفهمیدیم ........

[خانوم معلم]

ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯼ
ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺭﻓﺘﯿﻢ .
ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻏُﻠﻐﻠﻪ ﺑﻮﺩ .
ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺳﺮ ﺟﺎﯼ ﭘﺎﺭﮎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﯾﻘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ .
ﭼﻨﺪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﺴﺎﻓﺮﮐﺶ ﺳﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﻋﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ
ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻄﻒ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ .
ﻭﺍﺭﺩ ﺣﯿﺎﻁ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﺷﺪﯾﻢ ، ﺩﯾﺪﯾﻢ ﺟﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ
ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﭘﺮﺩﺭﺧﺖ. ﺑﯿﻤﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺘﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ
ﺑﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﻭﮔﻮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ .
ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺩﺏ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ
ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ
ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ .
ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ، ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ
ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺯﯾﺮ ﭘﺎ ﻟِﻪ ﺷﻮﺩ .
ﺁﻣﺪ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﮐﻒ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﺩ .
ﻣﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ
ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺍﯾﻨﻮﺭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﺁﻧﻮﺭ ﺩﯾﻮﺍﺭ؟!
.
"ﻋﻤﺮﺍﻥ ﺻﻼﺣﯽ"

[شقایق سرخ]

خانوم معلم مطالبتون مسل همیشه زیبا بود