امتیاز موضوع:
  • 0 رای - 0 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
تایپوگرافی چیست ؟
#1
معانی مختلفی برای واژه تایپوگرافی در لغت نامه می توانید پیدا کنید . چند تای آنها را در زیر می بینید :
تایپوگرافی ، هنر چیدمان تایپ ، برای رسیدن به یک زبان تصویری است .
تایپوگرافی ، هنر پردازش متن ، برای رسانه های چاپی است .
تایپوگرافی عبارت است از انتخاب و طرح ریزی تایپ برای چاپ .
از مجموعه تعریف های بالا و همینطور چند تعریف دیگری که از سایر جاها دیده ام می توان اینطور برداشت کرد که :

تایپوگرافی هنری است که در آن طراح می کوشد با تغییر عناصر متن ، مثل اندازه ، فاصله حروف ، شکل حروف ، فاصله خطوط ، پاراگراف بندی و مواردی از این دست زبان بصری برای تایپ به وجود آورد . تایپوگرافی در طیف گسترده ای از امور هنری ، مثل ساخت تیتراژ فیلم ، طراحی گرافیک ، طراحی کتاب های کمیک ، طراحی مالتی مدیا و… کاربرد دارد . تایپوگرافی با خطاطی و دست نویس تفاوت دارد ، هر چند طراح تایپ می تواند از خط و دست نویس نیز برای تایپوگرافی بهره ببرد .
اما داستان تایپوگرافی و تعاریف آن وقتی به ایران می رسد جالب می شود . تایپوگرافی جز پدیده های بحث برانگیز در محافل گرافیکی ایران است .

ایران پیشینه ای قوی و کهن در زمینه کار با خط دارد . هنرمندان ایرانی در طی صد ها سال تاریخ خوشنویسی نشان داده اند که خط را می شناسند و می دانند که چطور باید آن را زیبا و خوش به کار بگیرند . برخوردی که ما با تایپوگرافی در ایران داریم ، نمی تواند تابع برخوردی باشد که در غرب با مقوله خط دارند . از این رو جنبش های بومی در زمینه تایپوگرافی در ایران پدید آمده و شکل گرفتند .
[عکس: %D8%AE%D8%B7-%D9%86%D8%B3%D8%AA%D8%B9%D9...%D9%82.jpg]
نمونه ای از خط نستعلیق از خطوط ایرانی
کمتر کسی را می توان یافت که در حیطه طراحی گرافیک مشغول به کار باشد و از تاثیر تایپوگرافی در رفتار و فرهنگ طراحی در ایران بی خبر باشد . رابطه تایپ و تصویر در ده سال اخیر همواره جز بحث های مهم بوده است .
دوسالانه گرافیک تهران یک رویداد بین الملی و مهم در جامعه گرافیک است . در حاشیه نهمین دوره از این دوسالانه نشستی تحت عنوان” تایپوگرافی” برگزار شد .
در این نشست اساتید مطرح گرافیک ایران همچون فرشید مثقالی ،قباد شیوا ، مسعود سپهر و رضا عابدینی به بیان تعریف خود از تایپوگرافی پرداختند . فرهاد فزونی در یادداشتی که در روزنامه اعتماد ۳ آورده است به شرح دیدگاه ها و تعاریف این افراد از تایپوگرافی می پردازد :

از عنوان این سلسله جلسات پیدا بود که قرار است تعریفی از «تایپوگرافی» داده شود و اصلاً بدانیم که تایپوگرافی چیست. قباد شیوا، فرشید مثقالی، مسعود سپهر و رضا عابدینی سخنرانان جلسات بودند که هر یک به تعریف تایپوگرافی پرداختند، جز رضا عابدینی که با مطرح کردن ۳۰ سوال در مورد تایپوگرافی، جلسه اش را به پایان رساند. او اعتقاد دارد که دوره تعریف کردن و قانون گذاشتن به پایان رسیده است. در مجموع خلاصه جلسات را به صورت زیر می توان دوره کرد:
قباد شیوا و مسعود سپهر:
تایپوگرافی به کار با حروف قابل چاپ گفته می شود. خوشنویسی و دست نویس خارج از حیطه تایپوگرافی است.
فرشید مثقالی:
تایپوگرافی کلاً به کار با حروف گفته می شود چه قابل تکثیر باشد چه نباشد. خوشنویسی و دست نوشته هم گونه یی از تایپوگرافی است.

رضا عابدینی نیز، همان طور که گفته شد از دادن تعریف برای تایپوگرافی سر باز زد اما از مثال هایی که می زد پیدا بود که محدودیت تکثیرپذیری را برای تایپوگرافی قائل نیست و از این نظر با مثقالی هم نظر بود اما اختلاف نظر بین آنها در مورد ایده و فرم بود. مثقالی اعتقاد دارد که تایپوگرافی باید در جهت رساندن مفهوم اتفاق بیفتد و عابدینی حذف کردن تایپوگرافی فرمالیستی را نمی پذیرد و اعتقاد دارد که با این کار، بسیاری از آثار درخشان تایپوگرافی جهان، بخصوص مکتب گرافیک سوئیس را باید از دایره تایپوگرافی حذف کنیم. در جلسه آخر، که میزگردی بود با حضور هر چهار طراح، بیشتر حس شد که هیچ یک از آنها با نظر دیگری موافق نیست و در ذهن مخاطب عام تر این سوال نقش می بست که بالاخره تکلیف مان چیست؟ تایپوگرافی کدام است و حرف چه کسی را باور کنیم. در ذهن مخاطب جدی تر هم این سوال به وجود می آمد که حالاچه اصراری است تا همه به یک نظر مشترک برسند؟
  1. type در فارسی به نوشتار ترجمه شده است . در اینجا تایپ به معنی هر گونه شمایل نوشتار مثل متن و حروف و علایم نگارشی است . از همین رو من به جای نوشتار از کلمه تایپ استفاده کرده ام .
  2. تایپوگرافی در برخی از منابع به حروف نگاری ترجمه شده است . به دلیل اینکه این ترجمه نمی تواند جامعیت مورد اشاره در اصل کلمه تایپوگرافی را پوشش دهد ، به جای استفاده از کلمه “حروف نگاری” از همان کلمه ” تایپوگرافی” استفاده شده است .
بازنده میگه میشه اما سخته
برنده میگه سخته اما میشه


 
پاسخ
سپاس شده توسط: PedraM
#2
تایپوگرافی تکنیکی در گرافیک است که با حضور چاپ در عرصه نشر کتاب به وجود آمده است. با آمدن چاپ، برای تلطیف کردن کلمات چاپی که خشک به نظر می رسیدند، حرکاتی در بخش هایی از لغات و برجسته کردن آن ایجاد می کردند.
[عکس: 254318117677210246531394877131559550178.jpg]
تایپوگرافی اصطلاحی است که این روزها در مجامع هنری گرافیکی زیاد شنیده می شود. گاهی آن را با خوشنویسی (کالیگرافی) اشتباه می گیرند. هرچند که استفاده از این تکنیک پیشینه حداقل 50 ساله در ایران دارد. در تایپوگرافی خوانا بودن مهم است زیرا در زمینه ای استفاده می شود که اطلاع رسانی وجه بارز آن است، ولی در خوشنویسی زیبایی در اولویت قرار دارد.

عقیده بر این است طراحان وظیفه انتقال ذهنیات خود و پیام موضوع را در طرح هایشان بر تصویر و حروف قرار می دهند. اینک خط ، در روند تحولات جدید ، وظیفه خود را خوانایی و سهولت نگارش نمیداند و کم و بیش به فرمی زیبا تبدیل شده است که در درجه اول مفهوم نوشته را قبل از خوانده شدن ، بیان میکند.

در این دوره با رواج تایپوگرافی که سعی در تقویت ویژگی بصری حروف و نزدیک کردن نوشته به تصویر دارد ، برخی آن را با "خط نگاره" ، "خط نگاری" ، " کالیگرافی" و "طراحی حروف" هم مسیر می دانند. در حالی که تایپوگرافی ، اثری گرافیکی است که حروف، ساختار اصلی آن را تشکیل میدهد و از فونتهای موجود با دخل و تصرفاتی که در آنها برای کشف ویژگیهای بصری حروف انجام می شود ، استفاده می کند. اما طراحی حروف به معنای آنست که الفبایی را طراحی کنیم که قابلیت تایپ در موقعیتهای گوناگون را داشته باشد.

در حالی که تایپوگرافی هدف دیگری دارد ، برخلاف مسولیتی که در دنیای سنتی به خط واگذار شده بود تا با سهلترین و خواناترین صورت ، مفهوم خود را بیان نماید و در نگاه اول محتوا و مفهوم فرم یکجا به بیننده و خواننده القا شود.

اینک هنرمندان بدعت و شگفتی را به همراه زیبایی ، از اهداف مهم بصری تعیین کردهاند ، آنهم با سه اقدام مهم یعنی تغییر شکل در حروف (دفرماسیون) ، اغراق در حروف (اگزجریشن) و سادهسازی حروف (استیلزیشن) ، تا بتوانند زیبایی ، قدرت ارایه و روح تبلیغگرای آن را بالا ببرند.

اما این روند در بعضی مواقع تا جایی پیش میرود که مانند نقاشی ، به حروف بعنوان فرم محض نگاه شده است. شاید این دید در نقاشی مشکلی نداشته باشد ، اما هنرمند گرافیست در روند کاربردهای روزمره ، زیبایی را باسودمندی وگویایی ترکیب میکند تا بتواند ذائقه بصری انبوه مخاطبان خود را که اغلب شهروندان معمولی هستند ، تغییر و ارتقا دهد. در این صورت است که بیننده و مخاطب با مشارکت فعال خود در فهم و خواندن خط جدید ، تلاشمی نماید و این یکی از مهم ترین ویژگی های تایپوگرافی در خط معاصر است.

در این دوره با رواج تایپوگرافی که سعی در تقویت ویژگی بصری حروف و نزدیک کردن نوشته به تصویر دارد ، برخی آن را با "خط نگاره" ، "خط نگاری" ، " کالیگرافی" و "طراحی حروف" هم مسیر می دانند. در حالی که تایپوگرافی ، اثری گرافیکی است که حروف، ساختار اصلی آن را تشکیل میدهد و از فونتهای موجود با دخل و تصرفاتی که در آنها برای کشف ویژگیهای بصری حروف انجام می شود ، استفاده می کند. اما طراحی حروف به معنای آنست که الفبایی را طراحی کنیم که قابلیت تایپ در موقعیتهای گوناگون را داشته باشد.

تحولات فرمی خط در ایران از سرلوحه های روزنامه ها شروع شد و خوشنویسان که در آن زمان عهدهدار طراحی عنوان نشریات بودند ، به این مهم آگاهی داشتند که با باید برای طراحی عنوان ، زبان بصری جدیدی خلق نمود. آنها از خطهایی چون طغری و نستعلیق برای نوشتن عنوان ها استفاده کردند و در ترکیب و نوع اتصالات آنها تغییراتی دادند. البته در پیشینه خوشنویسی ایران نمونه هایی از این گونه تلاش را به وفور می توان در دوره های مختلف دید. تلاشی که برای ابداع شکلهای نوین و کشف ظرفیتهای بصری نوشتار انجام گرفته است و در آن خط و نقش به گونهای همساز درهم میآمیزند. طراحی عنوان ، نوعی ویترین و نمایانگر فضا و روحیه مطلب است که امروزه کمتر به آن توجه می شود.

[عکس: 21555702123324510914879483661159151241186.jpg]
از طرف دیگر ، شاید هدف اصلی تایپوگرافی ، سرعت بخشیدن به ارسال هرچه سریعتر پیام و برقراری ارتباط بصورت زبان بصری نسبت به نوشتار عادی باشد و مضمونی که از تایپوگرافی در اذهان جای گرفته ، آنست که حروف را بصورت درهم ریخته بر روی کار قرار گیرند. در صورتی که تایپوگرافی چنین نیست. تایپوگرافی به معنای کشف ارزشهای بصری حروف برای بیان مفهومی جدید است و شاید بدلیل آنکه حروف چاپی فارسی به اندازه کافی دارای تنوع قلم و کاراکتر نیست ، اهمیت هماهنگی شکل و حروف با موضوع ، در جامعه ما بدرستی شناخته نشده و کمتر کسی به این نکته توجه کردهاست.

ولی بطور طبیعی ، شکل حروف باید طوری انتخاب شود که دارای هماهنگی تصویری با محتوای آن باشد و در نتیجه درک مطلب برایش بهتر و مطبوعتر میشود. همان طوری که " کیوستی واریس" چشمانداز فنلاند و گذشته آن را سرچشمه طراحی هنری و گرافیک فنلاند میداند ، ما نیز باید از جامعه و گذشته هنریمان تاثیر بگیریم.

تایپوگرافی فقط جابجا کردن خط کرسی حروف نیست و باید به ظرفیتهای حروف فارسی آشنا باشیم. حروف فارسی بخاطر فرم خاصی که دارد برخلاف حروف لاتین ، اگر فواصل بین حروف برداشته شود و بهم نزدیک یا به یکدیگر بچسبند ، خوانایی خود را از دست نداده و می توان فرمهای خاصی را از ترکیب فونتهای امروزی براساس ترکیبات خوشنویسی گذشته بدست آورد. باید به این نکته توجه داشت که الفبا و حروف بعنوان نمادهایی که عهدهدار بار فرهنگی و عاطفی هستند ، چیزی فراتر از نمایش الفبایی حروف هستند و این تجربیات برای حروفچینی صفحات نیست ، بلکه برای طراحی عنوان فیلم ، کتاب ، پوستر و . . . است.

ما برای رشد و پیشرفت تایپوگرافی باید با شناخت و توجه به ملاکهای زیباییشناسی این هنر بر پایه گرایشهای بومی و ملی ، آن را در فضایی جهانی جستجو کنیم و با فهم صحیح از هنر ایران ، بویژه خوشنویسی ، تایپوگرافی ایران را از تایپوگرافی غربی متمایز کنیم
بازنده میگه میشه اما سخته
برنده میگه سخته اما میشه


 
پاسخ
سپاس شده توسط: PedraM


موضوعات مشابه ...
موضوع نویسنده پاسخ بازدید آخرین ارسال
  کد مورس چیست و چگونه خوانده می‌شود؟ لیلی 1 682 ۱۱-۰۱-۹۴، ۱۲:۱۷ ب.ظ
آخرین ارسال: "MJ"

پرش به انجمن:


کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان