در چه شرایطی پیوند بافت لثه توصیه میشود؟
اگر عرض و ضخامت لثه چسبنده مجاور دندان از حد کفایت کمتر است، پیشنهاد جراحیهای بازسازی بافت داده میشود که در این زمینه جراحیهای پیوند لثه نیز مطرح خواهدشد.
پیوند چطور انجام میشود؟
جراحیهای پیوند لثه به 2 شکل انجام میشوند:
1. جراحی فقط برای افزایش عرض و ضخامت لثه چسبنده، بدون اینکه هدف پوشش سطح ریشه عریان باشد.
2. جراحی برای افزایش عرض و ضخامت لثه چسبنده که همراه با آن پوشش سطح ریشه عریان هم انجام میگیرد.
شکل و اندازه ناحیه تحلیل نیز در انتخاب یکی از این روشها تعیینکننده هستند. بهترین نوع تحلیل از نظر احتمال بالای پوشش سطح ریشه، تحلیلهایی با عرض و عمق کم هستند که در این حالت لثه باید بین دندانها افت پیدا کرده باشد.
در جراحیهای پیوند لثه بافتهای مورد نیاز برای پیوند چطور تهیه میشوند؟
1. اتوگرافت که همان بافت لثه خود بیمار است.
2. آلوگرافت که بافت انسانی است. این بافت از اجساد گرفته میشود و بعد از یک دوره آمادهسازی برای استفاده در دسترس قرار میگیرد.
3. زنوگرافت که استفاده از بافت حیواناتی مانند گاو و... است که تا حدی با بدن انسان شباهت ژنتیکی دارند.
4. مواد سنتتیک که در کارخانه به روشهای شیمیایی ساخته میشود.
بهترین روش کدام است؟
مسلم است که از بین این 4 گروه بیشترین مشابهت ژنتیکی و سازگاری بافتی را بافتهای «اتوگرافت» دارند و در این حالت هم بهترین ناحیه برای برداشت بافت دهنده «بافت لثه سقف کام» است. از مزایای این روش سازگاری بافتی عالی، کاهش احتمال رد پیوند و کاهش هزینه بیمار است، اما یکی از معایب آن ایجاد ناحیه زخم اضافی در دهان است.
معمولا پس از جراحی پیوند لثه بخیهها بعد از 2 هفته برداشته میشوند و در طول این مدت رژیم غذایی بیمار مایعات و غذاهای نرم خواهد بود.
بعد از درمان دیگر شاهد تحلیل لثه نخواهیم بود و مشکل عود نمیکند؟
حتی در صورت انجام بیشترین جراحی و گرفتن بهترین نتایج درمان، اگر عوامل ایجادکننده تحلیل لثه حذف یا کنترل نشوند، همواره امکان بروز و پیشرفت مجدد تحلیل وجود دارد بنابراین برای گرفتن بهترین نتیجه ممکن و حفظ نتایج جراحی پیوند در طول زمان باید از بروز عواملی که باعث تحلیل بافت لثه میشوند جلوگیری کرد. بیمار نیز حتما باید سالی 3-2 بار برای کنترل به جراح لثه خود مراجعه کند.