پریا، ایدز و قاب تلویزیون ** علی حبیبی

[fatemeh . R]

سریال پریا که این روزها از شبکه سه سیما پخش می شود موضوع بیماری ایدز را دستمایه خود قرارداده تا از این رهگذر مخاطب را با شیوه برخورد مناسب اطرافیان با مبتلایان بیماری اچ.آی.وی آشنا کند.

[highlight=#f7f7f7]محموعه تلویزیونی پریا داستان زندگی پریا، زن مطلقه ای است که با وجود آنکه دو فرزند دارد برای ادامه تحصیل به خارج می رود اما پس از مدتی، تحصیل را نیمه کاره رها می کند و به وطن بازمی گردد. بعد از بازگشت کیوان پسر خاله وی عاشقش می شود و با هم ازدواج می کنند و پس از مدتی متوجه می شود که کیوان مبتلا به بیماری ایدز است.
کارگردان این مجموعه تلویزیونی حسین سهیلی زاده است که پیش از این سریال هایی ازجمله نیاز، آوای باران، آخرین بازی، دختران حوا، سه پنج دو، سراب، فاصله، دلنوازان، آخرین دعوت و رانت کوچک از او در شبکه های مختلف پخش سیما شد.
مجموعه تلویزیونی پریا در 40 قسمت 40 دقیقه ای به تهیه کنندگی اسماعیل عفیفه، از یکشنبه 20 تیر از شبکه سه سیما به نمایش درآمده است.
این سریال کاری از گروه فیلم و سریال شبکه سه سیما به نویسندگی سعید فرهادی است و لادن مستوفی، امیرحسین آرمان، محمود پاک نیت، افسانه بایگان، امیررضا دلاوری، کمند امیر سلیمانی، عمار تفتی، رامتین خداپناهی، محمد هادی قمیشی و ساغر شکوری در آن بازی می کنند.
سهیلی زاده در سریال پریا کوشیده تماشاگر را با واگیردار نبودن این بیماری آشنا کند، بطور مثال ایدز از طریق زندگی با مبتلایان، دست دادن، بوسیدن و.. قابل انتقال نیست، اطلاعاتی که اغلب مخاطبان آن را می دانند.
در سکانس های مختلف این سریال که تاکنون 23 قسمت آن روی آنتن رفته سخن جدیدی از این بیماری به تماشاگر ارائه نمی شود و بسیاری از اطلاعات سریال نیز بارها در رسانه ها منتشر شده و یا با یک جستجو در اینترنت قابل دسترسی است.
این کارگردان در ساخت این سریال هم چنین برای پیشبرد داستان و راهنمایی کیوان پسر خانواده که مبتلا به ایدز است از خواهر وی به عنوان مشاور و شوهر خواهرش به عنوان وکیل بهره می گیرد تا در طول سریال اطلاعات مربوط به شیوه برخورد با مبتلایان و مسایل حقوقی از زبان آنان ارایه شود. هر چند دربرخی سکانس ها از جمله جلسه دادگاه وکیل نمی داند که موضوعات حقوقی و کیفری باید ابتدا خارج از دادگاه بررسی شده و سپس در محکمه مطرح شود بطوری که این موضوع را قاضی به او یادآوری می کند.
برخی رفتار کیوان در این سریال قبل و پس از آگاهی از بیماری اغراق آمیز به نظر می رسد هر چند خواهرش در یک سکانس می گوید که کیوان در روز مرگ مادرش نیز می خندید و ناباورانه به این قضیه نگاه می کرد بنابر این نتیجه می گیرد که دلیل خشونت و غیر عادی بودن او، ناشی از بیماری قبلی وی است.
کیوان در خانواده ای زندگی می کند که خواهرش به عنوان مشاور قصد راهنمایی او را دارد اما در بسیاری از موارد ناموفق است و این وضعیت درحالی است که معلوم نیست در خانواده هایی که اصلا چنین مشاور و وکیلی ندارند چگونه باید از پس این بیماری بر آیند.
در داستان این سریال همچنین شهرام که از طریق سرنگ در یک پارتی شبانه این بیماری را به کیوان انتقال می دهد اصلا معلوم نیست که نیت و انگیزه وی از این کار چه بوده آیا او روانگردان مصرف کرده و از خود بیخود شده که چنین کاری انجام داده است؟
در ادامه این سریال سکانس های مختلفی از شهرام در زندان و گفت و گو با مددکار دیده می شود که خیلی از دیالوگ ها و گفت و گوهای این صحنه ها تکراری بوده که چنانچه حذف شود به هیچوجه به اصل داستان لطمه ای وارد نمی کند.
تعداد این سکانس ها به حدی زیاد و بی ربط است که تماشاگر را از دیدن آن خسته می کند و همین موضوع باعث می شود که از جذابیت سریال کاسته شود.
شخصیت کیوان پس از شنیدن ابتلا به بیماری، کاملا دوگانه به نظر می رسد بطوری که در سکانسی هیچ واکنشی در مقابل بیماری از خود نشان نمی دهد و مثل اینکه اصلا بیمار نیست در حالی که بلافاصله و پس از مدت کوتاهی دست به پرخاشگری و خشونت می زند هر چند خواهرش به عنوان مشاور می گوید که این رفتار در ابتدا عادی است.
سریال پریا که با مشارکت دفتر ارتقای سلامت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و موسسه فرهنگی هنری آوای هنر سلامت تولید شده تاکنون اطلاعات جدیدی از این بیماری و نحوه معالجات آن ارائه نکرده در حالی که مخاطب نمی داند این بیماری قابل درمان است یا خیر؟ و این به نگرانی تماشاگر می افزاید.
در این سریال حتی کارکنان بیمارستان از مبتلایان به بیماری ایدز وحشت دارند در حالی که خانواده و اطرافیان کیوان و.. چندان نگرانی ای از این بابت احساس نمی کنند که به نظر می رسد اطلاعات آنان از کارکنان مرکز درمانی و بیمارستان بیشتر است!
سهیلی زاده در این سریال در تلاش است در قالب سکانس های پرخاشگری و درگیری کیوان، به جذابیت سریال بیافزاید اما در این راه موفقیت چندانی کسب نمی کند هرچند در سکانس هایی مثل بازی کودکانه کیوان با 2 فرزند خردسال خواهرش یک فضای عاطفی و حاکی از عطوفت و دلسوزی نسبت به کیوان بوجود می آورد و مخاطب را برای لحظاتی متاثر و منقلب می سازد.
در واقع چنانچه روند داستان به همین صورت ادامه یابد می توان گفت که تماشاگر فقط بیننده چند صحنه خشونت و عاطفی بوده و چیز چندانی به اطلاعات مخاطب افزوده نمی شود.
در چنین سریال هایی انتظار این است که در قالب صحنه ها و سکانس های جذاب، اطلاعات عمیقی از این بیماری به تماشاگر ارائه شود و قطعا نیت دست اندرکاران این سریال فقط سرگرمی نبوده بلکه دادن آگاهی لازم به مخاطب نیز هست.
با اینحال باید تا پایان سریال منتظر ماند که این کارگردان در اثر خود چه پیامی برای مخاطب دارد زیرا ممکن است مبتلایان این بیماری در هر خانواده ای حضور داشته باشند و این مجموعه بهترین فرصت در این خصوص برای افزایش آگاهی آنان است.
ساخت چنین سریال هایی یک اقدام شایسته برای افزایش آگاهی جامعه است به شرط آنکه در این آثار اطلاعات درخوری از نوع بیماری، شیوه پیشگیری، اقدامات درمانی و راه های برخورد با مبتلایان این بیماری به تماشاگر ارائه شود.
همه این اطلاعات را می توان در این سریال از زبان پزشک و سایر عوامل بیمارستان به مخاطب ارائه کرد ضمن اینکه خواهر کیوان به بخش هایی از این اطلاعات در طول سریال البته به طور ناقص اشاره می کند.
جدای از نواقصی که بیان شد باید گفت مجموعه پریا از نقاط قوتی نیز برخوردار است و بازی روان و خوب بازیگران باسابقه ای چون لادن مستوفی، امیرحسین آرمان، محمود پاک نیت و افسانه بایگان از جمله نقاط قوت این سریال است.[/highlight]