۰۳-۰۱-۹۷، ۱۱:۵۱ ب.ظ
برترین ها - ترجمه از سولماز محمودی: کلودیا کاردیناله، زادۀ 15 آوریل 1938، بازیگر ایتالیایی-تونسی است که در تعدادی از تحسین شده ترین فیلم های اروپایی سال های 1960 و 1970، بیشتر ایتالیایی یا فرانسوی، ظاهر شده است.
او با نام کلود ژوزفین رز کاردیناله در لا گولِت، در همسایگی شهر تونس به دنیا آمد. مادر او یولانده گرکو در کشور تونس و از مهاجران سیسیلی به دنیا آمده بود. خانوادۀ والدین او شرکت کوچک کشتی سازی در تراپانی سیسیل داشتند، اما بعدها در لا گولت ساکن شدند که جامعۀ بزرگی از ایتالیایی ها در آن وجود داشت. پدر او، فرانچسکو کاردیناله، کارگر راه آهن بود که در جِلای سیسیلی به دنیا آمد. کلودیا به زبان های فرانسوی، عربی تونسی و سیسیلی صحبت می کرد و تا زمانی که شروع به بازی در فیلم های ایتالیایی کند، زبان ایتالیایی را یاد نگرفته بود.
او با نام کلود ژوزفین رز کاردیناله در لا گولِت، در همسایگی شهر تونس به دنیا آمد. مادر او یولانده گرکو در کشور تونس و از مهاجران سیسیلی به دنیا آمده بود. خانوادۀ والدین او شرکت کوچک کشتی سازی در تراپانی سیسیل داشتند، اما بعدها در لا گولت ساکن شدند که جامعۀ بزرگی از ایتالیایی ها در آن وجود داشت. پدر او، فرانچسکو کاردیناله، کارگر راه آهن بود که در جِلای سیسیلی به دنیا آمد. کلودیا به زبان های فرانسوی، عربی تونسی و سیسیلی صحبت می کرد و تا زمانی که شروع به بازی در فیلم های ایتالیایی کند، زبان ایتالیایی را یاد نگرفته بود.
کاردیناله به همراه خواهر کوچکترش بلانش در مدرسۀ سن ژوزف دو لاپاریسیون شهر کارتاژ درس خواند. او سپس به مدرسۀ پل کامبون رفت و با هدف معلم شدن از آن فارغ التحصیل شد. او را در نوجوانی کم حرف، مرموز و سرکش توصیف کرده اند که مانند بیشتر دختران هم نسل خود شیفتۀ بریژیت باردو، ستارۀ فیلم «و خداوند زن را آفرید» بود.
اولین کار سینم ایی کاردیناله شرکت در یک فیلم کوتاه به کارگردانی رنه وُتیه به نام «حلقۀ طلا» بود که در جشنوارۀ فیلم برلین با موفقیت به نمایش درآمد. این فیلم باعث شد شهرتی محدود به دست آورد و توسط ژاک باراتیه کارگردان فرانسوی کشف شود. باراتیه در فیلم «گوها» نقش کوچکی به او داد. او که ابتدا بی میل بود بعد از این که باراتیه به او توضیح داد که ترجیح می دهد به جای یک بازیگر ایتالیایی یک بازیگر تونسی در مقابل عمر شریف مصری بازی کند، نقش را قبول کرد.
به هر حال، این فیلم آغاز حرفۀ سینم ایی او را رقم زد. اما نقطه عطف حرفه ای او زمانی بود که در سال 1957 در هفتۀ سینم ای ایتالیا در تونس، او برندۀ مسابقۀ زیباترین دختر ایتالیایی در تونس شد و جایزۀ آن سفر به ایتالیا برای جشنوارۀ فیلم ونیز بود. بعد از این که در این رویداد توجه چند تهیه کنندۀ فیلم را به خود جلب کرد، از او دعوت شد در مرکز سینم ای تجربی رُم زیر نظر تینا لاتانسی آموزش ببیند. مدتی بعد او قراردادی هفت ساله با شرکت تهیۀ فیلم ویدس متعلق به فرانکو کریستالدی بست. کریستالدی کارهای او را در سال های آغازین حرفه اش تا حد زیادی اداره کرد و آن دو در سال 1966 با هم ازدواج کردند.
طبق این قرارداد، در سال 1958 نقشی کوچک در فیلم کمدی جنایی موفق «آدم های ناشناس» به کارگردانی ماریو مونیچللی و با بازی بازیگران مهم ایتالیایی از جمله ویتوریو گازمان، توتو، مارچللو ماسترویانی و رناتو سالواتوری به او داده شد. او نقش کارملیتا، دختری سیسیلی را داشت که برادر سلطه جویش او را در خانه زندانی می کرد. این کمدی موفقیت عظیمی به دست آورد و کاردیناله فوراً مشهور شد. بعضی روزنامه ها او را "دلبر ایتالیا" نامیدند. کمی بعد در همان سال، او در کمدی رمانتیک «سه بیگانه در رم» به کارگردانی کلودیو گورا، یک نقش اصلی در مقابل ایوون مونلور به دست آورد.
در سال 1959، در فیلم مافیایی «باد جنوبی» مقابل سالواتوری و در «دادرس» کار لوئیجی زامپا نقش همسر مائوریتسیو آرنا را بازی کرد. در فیلم جنایی «کلاهبرداری خونین» به کارگردانی پییترو جِرمی در مقابل او بازی کرد؛ این فیلم مأموریت مهمی برای او بود تا بتواند در حالی که یاد می گرفت جلوی دوربین احساس راحتی کند، به مهارت بازیگری تسلط یابد. کاردیناله این فیلم را اولین تست بازیگری واقعی خود می دانست. سپس در فیلم انگلیسی «بالا و پایین پله ها» به کارگردانی رالف تامس در کنار مایکل کریگ و آن هیوود بازی کرد. صدای او در اولین فیلم هایش دوبله می شدند، زیرا به نظر تهیه کنندگان صدای او بیش از حد خشن بود.
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !