۰۹-۱۰-۹۹، ۰۸:۰۱ ق.ظ
از ترس شکست مالی کنج استودیوهایشان خزیده بودند، فیلمهایی که سالهای پیش کمتر دیده میشدند و فروش چندان برایشان اهمیت نداشت شانس دیدهشدن پیدا کردند.
شهرآرا نیوز: در سالی که سینم اهای دنیا به دلیل شیوع ویروس کرونا تعطیل شدند و هنوز هم کاملا سرپا نشدهاند، اکران خیلی از فیلمهای مهم به تعویق افتاد، خیلی از جشنوارهها تعطیل شدند و تولید بسیاری از فیلمها به بنبست خورد؛ اما فیلمهایی هم بودند که اولین نمایششان یا در جشنوارههای اینترنتی بود یا در شبکههای نمایش خانگی. امسال فرصتی بود که ما در ایران در مقایسه با سالهای پیش، زودتر از موعد به تماشای فیلمهای دنیا بنشینیم. ما اینجا فهرستی از بهترینهای سال ۲۰۲۰ را معرفی میکنیم.
چهارده | Fourteen
درام صمیمانه و درعینحال جسورانه دن سالیت، رابطه دوستانه طولانیمدت دو زن در بروکلین را به نمایش میگذارد؛ با فاصلهای که مشکلات حلنشده و سرکوبشده میان آنها انداخته و اثرات جدی شیوههای متفاوت زندگی آنها.
چیزی در فیلم «چهارده» نیست که علاقهمندان به سینم ا قبلا ندیده باشند، ولی بازیهای همدلانه دو بازیگر، فیلم را به یک سفر ارزشمند تبدیل کرده است. منتقد ایندیوایر فیلم را اثری تأثیرگذار درباره چکونگی فروپاشی نزدیکترین و صمیمانهترین دوستیها معرفی کرده است.
او فردا میمیرد | She Dies Tomorrow
در جهان آخرالزمانی که ایمی سایمتز خلق کرده، پیشبینی قطعیتِ مرگ مثل ویروس گسترش پیدا میکند و ترسها و بحرانهای درونی و روانی به اهریمنی مخوف تبدیل میشوند. شاید نیمی از قدرت فیلم به ایدهاش متکی باشد، ولی فضایی که سایمتز خلق کرده، فضایی منحصربهفرد است.
مت دوناتو درباره فیلم گفته است: «ایمی سایمتز طبق قانون خودش طوری این فیلم را ساخته که گویی این آخرین فیلم او خواهد بود. بیباکبودن سایمتز چیزی است که کل روایت غیرقابلکنترل این فیلم را باورپذیر میکند.» تیم گریرسون، منتقد اسکریندیلی، فیلم را بی پروا و تشویشبرانگیز معرفی کرده که برخلاف زندگی واقعی، درست در لحظهای که باید به پایان میرسد.
در جهان آخرالزمانی که ایمی سایمتز خلق کرده، پیشبینی قطعیتِ مرگ مثل ویروس گسترش پیدا میکند و ترسها و بحرانهای درونی و روانی به اهریمنی مخوف تبدیل میشوند. شاید نیمی از قدرت فیلم به ایدهاش متکی باشد، ولی فضایی که سایمتز خلق کرده، فضایی منحصربهفرد است.
مت دوناتو درباره فیلم گفته است: «ایمی سایمتز طبق قانون خودش طوری این فیلم را ساخته که گویی این آخرین فیلم او خواهد بود. بیباکبودن سایمتز چیزی است که کل روایت غیرقابلکنترل این فیلم را باورپذیر میکند.» تیم گریرسون، منتقد اسکریندیلی، فیلم را بی پروا و تشویشبرانگیز معرفی کرده که برخلاف زندگی واقعی، درست در لحظهای که باید به پایان میرسد.
ساختمان شهرداری | City Hall
آخرین مستند فردریک وایزمن، با تمرکز بر مدیریت و فعالیتهای شهردار بوستون (مارتی والش که از پذیرش قومیتها و برابری استقبال میکند)، چشماندازی جامع از سیاستِ مدیریت دقیق و منطقی که با درک و همدلی واقعی همراه شده ارائه میدهد.
کالینز، منتقد «رولینگ استون» فیلم را اینگونه دیده است: «فیلم در ظاهر از بسیاری جهات میتواند یک تأییدیه یا ستایش باشد، اما سیاست آنقدرها ساده نیست پس فیلم وایزمن را هم نباید اینگونه باشد.» منتقد «شیکاگو ریدر» درباره فیلم گفته است: «مستند فردریک وایزمن نگاه امیدوارکنندهای به نهادهای سیاسی ارائه میکند.»
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !