بسم رب الحسین(ع)
من نمىدانم كدام جانى يا جانيهايى جنايت را به شكل ديگرى بر حسين بن على وارد كردند
و آن اينكه هدف حسين بن على را مورد تحريف قرار دادند و همان چرندى را كه مسيحيها در مورد مسيح گفتند درباره حسين گفتند
كه حسين كشته شد براى آنكه بار گناه امّت را به دوش بگيرد، براى اينكه ما گناه بكنيم
و خيالمان راحت باشد، حسين كشته شد براى اينكه گنهكار تا آن زمان كم بود، بيشتر بشود.
لذا بعد از اين انحراف، چارهاى نبود جز اينكه ما فقط صفحه سياه و تاريك اين حادثه را بخوانيم، فقط رثاء و مرثيه ببينيم.
من نمىگويم آن صفحه تاريك را نبايد ديد بلكه بايد آن را ديد و خواند، اما اين مرثيه هميشه بايد مخلوط با حماسه باشد.
اينكه گفتهاند رثاى حسين بن على بايد هميشه زنده بماند، حقيقتى است و از خود پيغمبر گرفتهاند و ائمه اطهار نيز به آن توصيه كردهاند.
اين رثاء و مصيبت نبايد فراموش بشود، اين ذكرى، اين يادآورى نبايد فراموش بشود و بايد اشك مردم را هميشه بگيريد،
اما در رثاى يك قهرمان. پس اول بايد قهرمان بودنش براى شما مشخص بشود و بعد در رثاى قهرمان بگرييد،
وگرنه رثاى يك آدم نفله شده بيچاره بىدست و پاى مظلوم كه ديگر گريه ندارد، و گريه ملتى براى او معنى ندارد.
در رثاى قهرمان بگرييد براى اينكه احساسات قهرمانى پيدا كنيد، براى اينكه پرتوى از روح قهرمان در روح شما پيدا شود
و شما هم تا اندازهاى نسبت به حق و حقيقت غيرت پيدا كنيد، شما هم عدالتخواه بشويد، شما هم با ظلم و ظالم نبرد كنيد، شما هم آزاديخواه باشيد1
پی نوشت:
1-مجموعهآثاراستادشهيدمطهر� � ج17 32ص
❤تصویرقشنگیست که در صحنه ی محشر❤ مادورحسینیم(ع) و بهشت است که مات است!❤