حواشی «ما خیلی باحالیم» در گفتگو با کارگردان

[taranomi]

۳۰ بهمن ۱۳۹۶ - ۱۵:۳۴   

 

 

 

فیلم کمدی «ما خیلی باحالیم» به کارگردانی بهمن گودرزی و تهیه‌کنندگی رویا شریف در حالی بتازگی به اکران عمومی درآمده که در همین ابتدای اکران درگیر حواشی شده است.

جام جم آنلاین: فیلم کمدی «ما خیلی باحالیم» به کارگردانی بهمن گودرزی و تهیه‌کنندگی رویا شریف در حالی بتازگی به اکران عمومی درآمده که در همین ابتدای اکران درگیر حواشی شده است. ماجرا از این قرار بود که مجید صالحی بازیگر این فیلم با انتشار یادداشتی از بازی در این فیلم ابراز پشیمانی کرد و گفت: «من اشتباه کردم. شما ولی نروید. وقت خودتان را هدر ندهید»!

 

 در پی این خبر بهمن گودرزی، کارگردان فیلم‌هایی چون «ثبت با سند برابر است»، «آتیش بازی» و سریالی نظیر «ششمین نفر» انتقاد مجید صالحی را به هیچ وجه متوجه خود و فیلمش ندانست و در پاسخی صریح بیان کرد: «مجید پسر احساساتی است و دلخوری‌اش از شخص دیگری که به زعم خودش به تعهداتی که با او داشته عمل نکرده، باعث این واکنش شده». به این بهانه با بهمن گودرزی درباره فیلمش، حواشی پیرامون آن و جایگاه کمدی در سینم ای ایران به گفت‌وگو پرداخته ایم که در ادامه می‌خوانید.خلاصه داستان«ما خیلی باحالیم» در ارتباط با دغدغه‌های کنونی جوانان است. جوانانی که بخصوص در خارج از تهران زندگی می‌کنند و به خوانندگی و بازیگری علاقه دارند. این فیلم روایتگر زندگی دو جوانی است که به دنبال علاقه شان به تهران می‌آیند و در این راه با قصه‌های جذابی روبه‌رو می‌شوند.ملودرام‌های تلخ برایم جذاب استفیلم« ثبت با سند برابر است» به کارگردانی من که چندی پیش بر پرده سینم اها رفت محصول دو سال پیش است و فیلم ما خیلی باحالیم محصول امسال، اما از آنجا که اکران هر دو پشت سر هم افتاد همه فکر می‌کنند این دو فیلم را در فاصله زمانی کوتاهی با هم ساختم. واقعیت این است که من دو دستی به طنز نچسبیدم و اصراری برای ساخت صرفا فیلم‌های طنز ندارم. اتفاقا عاشقانه‌ها و ملودرام‌های تلخ برایم جذاب‌تر است، اما قصه به قول معروف شش‌دونگ و دندانگیری در این ژانر به دستم نرسیده که اگر به دستم برسد خیلی هم از ساخت آن استقبال می‌کنم. به‌عنوان مثال سریال «ششمین نفر» را چند سال پیش ساختم که از شبکه سه سیما در ایام دهه فجر پخش شد. آن سریال حتی رگه‌هایی از طنز هم نداشت و بخوبی توانست با مخاطبان خود ارتباط برقرار کند. البته این را هم باید در نظر داشت که بیشتر تقاضای بازار و تهیه‌کننده‌ها هم ژانر طنز است.تجلیل از کمدی را بی‌کلاسی می‌دانندمردم ما غمگین و گرفتار هستند و بنابراین وقتی فیلم کمدی اکران می‌شود با علاقه پای آن می‌نشینند و غصه‌هایشان را فراموش می‌کنند.در سینم ای ما اتفاقا کمدی ساختن خیلی سخت است. چون نه ابزار شوخی داریم و نه با هیچ‌کس می‌توان شوخی کرد. چون اگر با خودم هم شوخی بکنم ممکن است خود نوعی ام هم فردا صبح برود و از خودم شکایت کند! من فقط امیدوارم کمدی از سوی مسئولان جدی تر گرفته شود. حتی امروز می‌بینیم که در جشنواره هم این فکر غالب است که اگر به فیلم کمدی جایزه بدهند آدم‌های به قول معروف بی‌کلاسی‌اند! کمدی‌گونه‌ای از سینم است که مردم آن را دوست دارند و همین مردم خودشان به مرور مرز بین کمدی سالم و ناسالم را تشخیص می‌دهند. همین الان نسبت به چند سال گذشته کمدی‌های مبتذل و نازل کمتر شده. چون مخاطب کم‌کم فرق بین طنز و هجو را تشخیص می‌دهد.دلخوری مجید صالحی از من نیستمجید صالحی قبل از این که یادداشت مربوط به پشیمانی‌اش از بازی در این فیلم را منتشر کند به خودم زنگ زد. حرف‌های ایشان از آنجا که خیلی کلی است اولین پیکانش به من برمی گردد، اما باید بگویم که ارتباط من و مجید برای کار مشترک بعدی در جریان است و یکی از بازیگرانی که برای کار بعدی ام به او فکر می‌کنم آقای صالحی است. دلخوری ایشان در ارتباط با فیلم و شخص من نیست و مشکل‌شان با شخص دیگری است که به‌زعم خودش به تعهداتی که در قبالش داشته عمل نکرده است.مجید پسر احساساتی است و من به او پیشنهاد کردم که دلخوری‌اش را از طریق دیگری بازگو کند. چون این طریق ابراز نارضایتی از سویی باعث این شائبه برای مردم می‌شود که این فیلم به درد دیدن نمی‌خورد و از سویی دیگر شاید فکر کنند که این یک دعوای زرگری است و اتفاقا بیشتر راغب به دیدن فیلم شوند، اما در کل این روش را نمی‌پسندم و به نظرم هر دعوایی راهکاری دارد. متاسفانه فضای مجازی به‌قدری دم‌دستی است که آدم‌ها در لحظه‌ای که احساسی می‌شوند سریع واکنش نشان می‌دهند و تا بخواهند پشیمان شوند دیگر دیر شده است.«ما خیلی باحالیم»؛ طنزی سالممن فیلم ما خیلی باحالیم را برای مخاطب عام و خانواده‌ها ساختم. این فیلم، طنز سالم و سرگرم‌کننده‌ای دارد و می‌توان بی‌نگرانی آن را با کودکان دید. در واقع فیلم عاری از تعابیر دوپهلویی است که گه گاه مخاطب را معذب می‌کند و تماشاگر را در نهایت شاد از سالن خارج می‌کند. این فیلم از ابتدا تکلیفش با خودش و مخاطبش مشخص است.

‌