۱۱-۰۱-۹۹، ۰۸:۴۰ ب.ظ
در قوم بني اسراييل که قوم ايراد گيري بودند يک روز زنها نزد حضرت موسي آمدند وگفتند:
اي پيامبر خدا ،اين چه عدالتي است که پروردگار قرارداده است.
حضرت موسي فرمودند منظورتان چيست ؟
گفتند:خداوند همه درد ها و رنج ها را به جان ما زنها انداخته مثلأ همين درد زايمان
ما زنها بايد 9 ماه بارداري را بارنج ومشقت تحمل تازه بعد از آن بد بختی هایمان شروع می شود که باید بچه را شیر بد هیم تمیز کنیم و بزرگش کنیم
ولی مردهادراين بين فقط در به وجود آمدن بچه نقش دارند وهيچ گونه دردي راتحمل نمي کنند
اين از بي عدالتي خداست.
حضرت موسي عرض کرد هيچ يک از کارهاي پروردگار بي حکمت نيست ودرآن بي عدالتي نيست
حتمأ حکمتي در آن است
زنها اصرار کردند که اين بي عدالتي محض است ماخواهان آن هستيم که خداوند حداقل درد زايمان را براي مردها در نظر بگيرد
پيامبر هر چه اصرار کرد بي فايده بود تا اينکه حضرت موسي به کوه طور رفت و نزد پروردگار به راز ونيايش پرداخت سپس گفت:پروردگارا اين بندگان نادانت از من چيزي خواستند که خلاف خلقت توست
ندا رسيد موسي برو به زنهاي بني اسراييل بگو از فردا هرکس حامله شد موقع زايمان همسرش را کنارش بگذارند ودرد زايمان به جان همسرش ميافتد.
از فرداچنین شد هر زنی که مو قع وضع حملش می شود همسرش را می آوردند و در مو قع و ضع حمل همسرش با آه ناله و درد و فغان باعث می شد که زن بدون درد زایمان کند.چند وقتی به این منوال گذشت.
تا اینکه زن خواجه وقت زایمانش شد خبر دادند که خواجه را صدا کنید که زود خود را بر ساند که وقت وضع حمل همسرش است .
خواجه آمد و همسر ش در حالت وضع حمل بود همه منتظر که خواجه را درد بگیرد و آه و ناله کند ولی در کمال تعجب دیدند خواجه طبیعی و بدون درد نشسته است ولی در عوض از خانه ای که همسایه خواجه است صدای ناله های مرد جوانی می آید .
از روز بعد تمام زنهای بنی اسراییل نزد حضرت موسی آمد ند و گفتند ما به همان طریق قبل راضی هستیم
و حضرت موسی فرمود دیدید که تمام کارهای پر وردگار از روی حکمت است و اگر این طور نبو د خیلی از شما بی آبرور می شدید و فر صت تو به پیدا نمی کردید.
اي پيامبر خدا ،اين چه عدالتي است که پروردگار قرارداده است.
حضرت موسي فرمودند منظورتان چيست ؟
گفتند:خداوند همه درد ها و رنج ها را به جان ما زنها انداخته مثلأ همين درد زايمان
ما زنها بايد 9 ماه بارداري را بارنج ومشقت تحمل تازه بعد از آن بد بختی هایمان شروع می شود که باید بچه را شیر بد هیم تمیز کنیم و بزرگش کنیم
ولی مردهادراين بين فقط در به وجود آمدن بچه نقش دارند وهيچ گونه دردي راتحمل نمي کنند
اين از بي عدالتي خداست.
حضرت موسي عرض کرد هيچ يک از کارهاي پروردگار بي حکمت نيست ودرآن بي عدالتي نيست
حتمأ حکمتي در آن است
زنها اصرار کردند که اين بي عدالتي محض است ماخواهان آن هستيم که خداوند حداقل درد زايمان را براي مردها در نظر بگيرد
پيامبر هر چه اصرار کرد بي فايده بود تا اينکه حضرت موسي به کوه طور رفت و نزد پروردگار به راز ونيايش پرداخت سپس گفت:پروردگارا اين بندگان نادانت از من چيزي خواستند که خلاف خلقت توست
ندا رسيد موسي برو به زنهاي بني اسراييل بگو از فردا هرکس حامله شد موقع زايمان همسرش را کنارش بگذارند ودرد زايمان به جان همسرش ميافتد.
از فرداچنین شد هر زنی که مو قع وضع حملش می شود همسرش را می آوردند و در مو قع و ضع حمل همسرش با آه ناله و درد و فغان باعث می شد که زن بدون درد زایمان کند.چند وقتی به این منوال گذشت.
تا اینکه زن خواجه وقت زایمانش شد خبر دادند که خواجه را صدا کنید که زود خود را بر ساند که وقت وضع حمل همسرش است .
خواجه آمد و همسر ش در حالت وضع حمل بود همه منتظر که خواجه را درد بگیرد و آه و ناله کند ولی در کمال تعجب دیدند خواجه طبیعی و بدون درد نشسته است ولی در عوض از خانه ای که همسایه خواجه است صدای ناله های مرد جوانی می آید .
از روز بعد تمام زنهای بنی اسراییل نزد حضرت موسی آمد ند و گفتند ما به همان طریق قبل راضی هستیم
و حضرت موسی فرمود دیدید که تمام کارهای پر وردگار از روی حکمت است و اگر این طور نبو د خیلی از شما بی آبرور می شدید و فر صت تو به پیدا نمی کردید.
به نام خدایی که به گل ، خندیدن آموخت . . .
