امتیاز موضوع:
  • 1 رای - 5 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
داستان های خوشمزه
#1
تارت سر و ته فرانسوی!
[عکس: 0f4a8cac884f2e3c3329024c9ee5334c.jpg]
در بسیاری از منابع انگلیسی زبان آمده است که تارت تاتین نوعی دسر است که سر و ته درست می‌شود. اما این دسر دوست‌داشتنی، چیزی بیش از این گفته‌ی انگلیسی زبان‌ها ارزش دارد. اگرچه تاریخ پر فراز و نشیب این دسر کاملا موثق و معتبر نیست، اما می‌توانیم بگوییم که پیدایش تارت تاتین، به همان اندازه عجیب و تصادفی بود، که کوکی چیپس شکلات آمریکایی عجیب بود. بعضی از مردم بر این باورند که تارت تاتین، نوع تغییر یافته‌ی تارت سولونوت است؛ نوعی غذای سنتی که مربوط به منطقه‌ی سولونی در فرانسه است. این تارت احتمالا اولین بار در هتلی در فرانسه در سال ۱۸۸۰ درست شد. طبق شواهدی که محققان پیدا کرده‌اند، هتل لَموت بووقُن، که به دست دو خواهر به نام‌های استفنی و کارولین تاتین اداره میشد، اولین بار شاهد تولد این دسر بوده است. استنفی بیشتر پخت و پزها را انجام می‌داد. روزی که در تلاش برای درست کردن پای سیب فرانسوی بود، حواسش پرت شد و سیب و شکر و کره را در حال پخت رها کرد! تا جایی که سیب‌ها به مرز سوختن رسیدند.
[عکس: gateau-tatin-aux-pommes-decadant.jpg]
استفنی برای جبران اشتباهش راهی پیدا کرد. او سیب‌ها را در ظرفی ریخت و روی آن‌ها را با خمیر پوشاند و در فر قرار داد. این دسر وارونه، بعد از پیدایشش، طرفداران زیادی پیدا کرد و به نوعی، نماد این هتل شد. کورنوسکی، نویسنده‌ی معروف فرانسوی از این دسر با نام خالق آن یاد کرد و نام دسر را تاتین گذاشت. خواهران تاتین، هرگز کتاب آشپزی ننوشتند و این دستور را در جایی ثبت نکردند. پس از مرگشان در نیمه‌ی اول قرن ۲۱، سایر رستوران‌ها و شیرینی فروشی‌ها این دسر را درست کردند و چیزی نگذشت که این تارت محبوب فرانسوی‌ها، در جهان مورد استقبال قرار گرفت. بعضی از تاریخ نگاران می‌نویسند که این دسر اولین بار در شیرینی فروشی‌های فرانسه دیده شده. اما داستان اول بیشتر مورد قبول است. امروزه انواع مختلفی از این تارت در جهان پخت می‌شود. حتی بعضی از آشپزها، به جای سیب، از سایر میوه‌ها مانند آناناس، گلابی، هلو و بسیاری میوه‌های دیگر استفاده می‌کنند. به شما پیشنهاد می‌کنیم این خوشمزه‌ی تاریخی را از دست ندهید و حداقل یک بار آن را امتحان کنید!
تارت تاتین
[عکس: tarte-tatin1.jpg]دستوری که خواهید خواند، مربوط به جولیا چایلد است که در کتاب آشپزی‌اش که در سال ۲۰۰۰ چاپ شد، آمده است. پخت این دسر تقریبا سه ساعت زمان می‌برد. مطمئن باشید ارزشش را دارد.
مواد لازم برای تهیه خمیر:
آرد سه چهارم فنجان
آرد شیرینی‌پزی یک چهارم فنجان
شکر ۲ قاشق غذاخوری
کره ۶ قاشق غذاخوری
روغن گیاهی ۲ قاشق غذاخوری
آب سرد یک چهارم فنجان
مواد لازم برای تهیه تارت:
سیب زرد ۶ عدد (بدون هسته و پوست و خرد شده)
لیموترش ۱ عدد (آبگیری شده با پالپ)
شکر یک و نیم فنجان
کره ۶ قاشق غذاخوری
خامه‌ی زده شده یا بستنی وانیلی، به میزان دلخواه (برای تزیین)
طرز تهیه:
[عکس: pear-tart-tatin-5_thumb.jpg]
آرد، شکر و کره را در غذاساز بریزید و فقط در حدی بزنید که کره تکه تکه شود. بهتر است تیغه‌ی غذاساز استیل باشد. حالا روغن گیاهی را اضافه کنید و بلافاصله آب سرد را بیافزایید و دو الی سه بار به طور منقطع دکمه را فشار دهید. این خمیر باید تکه تکه باشد و فقط وقتی به هم بچسبد که محکم فشار ش بدهیم. خمیر را با پاشنه دست به سرعت ورز دهید و نهایتا به مدت دو ساعت در نایلون و در فریزر بگذارید تا ور بیاید.
سیب‌های نصف شده را در کاسه ای بزرگ بریزید و با آب لیمو مزه دار کنید. نصف فنجان شکر روی آن بریزید. کره را در ماهیتابه‌ای با حرارت بالا ذوب کنید و بقیه شکر را در آن بریزید و هم بزنید تا کاراملی قهوه‌ای رنگ شود. ماهیتابه را از روی حرارت بردارید و سیب‌ها را (در درون کارامل) در آن بچینید. ماهیتابه را دوباره روی حرارت بگذارید و اجازه دهید سیب‌ها در کارامل ۲۵ دقیقه بپزند. هر چند دقیقه سیب‌ها را کمی فشار دهید تا همیه به کارامل آغشته شوند. وقتی مایع کارامل غلیظ شد، ماهیتابه را از روی حرارت بردارید. روی سطح مورد نظرتان آرد بپاشید و خمیر را دایره‌ای پهن کنید. خمیر را طوری پهن کنید که حدود دو سانتیمتر از دهنه‌ی ماهیتابه بزرگتر باشد. خمیر را روی ماهیتابه بکشید و روی سیب‌ها فشار دهید و ۴ سوراخ کوچک در خمیر برش بدهید. حدود بیست دقیقه در فر با دمای ۱۶۰ قرار دهید تا روی خمیر طلایی شود. این دسر را به صورت سرد یا گرم سرو کنید. برای تزئین از خامه زده شده یا بستنی وانیلی استفاده کنید. نوش جان!
رمز شب ...!
دوست دارم هایت هست
این را که بگویی
خوابم می برد
پاسخ
سپاس شده توسط:
#2
[b]تورتیا چیست؟[/B][عکس: 491377537_XS.jpg]
تورتیا نوعی نان نازک و نرم است که اصالتش به مکزیک برمی‌گردد. تورتیا (tortilla) کلمه‌ای اسپانیایی به معنی «کیک کوچک» است. در کشور ما، گاهی این نان «تورتیلا» خوانده می‌شود، اما تلفظ صحیح «تورتیا» است. تورتیا از نظر ظاهری، شبیه نان لواش است و اغلب به شکل دایره و در اندازه‌ای کوچک درست می‌شود. تورتیای سنتی مکزیک، از آرد ذرت درست می‌شود. خمیر ذرت سه رنگ است: سفید، زرد و آبی. به همین دلیل تورتیای ذرت، سه رنگ متفاوت دارد. زمانی‌که تورتیا وارد قاره‌ی آمریکا شد، یهودیان نوآوری به خرج دادند و تورتیا را با آرد گندم درست کردند. این نان خوشمزه، ماده‌ی اولیه‌ی بسیاری از غذاها و خوراکی‌ها مانند، بوریتو، تاکو و چیپس تورتیاست.
[b]چیپس تورتیا[/B][عکس: chips-salsa-guac.jpg]
چیپس تورتیا، نوعی اسنک است که از نان تورتیا‌ی ذرت درست می‌شود؛ به این صورت که نان تورتیا‌ی ذرت را قطعه‌قطعه می‌کنند و سرخ کرده یا در فر برشته می‌کنند.
[b]تاریخچه چیپس تورتیا[/B][عکس: blue-corn-tortilla-chips-006.jpg]
دستور سنتی تولید تورتیا را، سرخ‌پوستان آزتک که در مکزیک ساکن بودند، آماده کردند. در سال ۱۹۸۰، دستورپخت تورتیا در کتاب‌های آشپزی آمریکایی ثبت شد. در این دستورپخت، تلاش بر این بود که زمان آماده‌سازی تورتیا کاهش یابد. در سال ۱۹۴۰، ربکا وب کارانزا، تولید انبوه چیپس تورتیا را در لس‌آنجلس شروع کرد. او می‌دانست که تورتیای سرخ شده در حال تبدیل شدن به میان‌وعده‌ای پرطرفدار است. در سال ۱۹۹۰، ربکا برنده‌ی جایزه‌ی تورتیای طلایی شد.
در سال ۱۹۵۰، یکی از مجلات، لس‌آنجلس را زادگاه چیپس تورتیا نامید. در سال ۱۹۷۰، تورتیا حتی در خارج از کالیفرنیا هم محبوب شد و رقیب سرسخت چیپس ذرت شد. در سال ۲۰۰۳، چیپس تورتیا، به‌عنوان میان‌وعده‌ی محبوب مردم در تگزاس شناخته شد.
تورتیا اغلب با سس معروف سالسا خورده می‌شود. امروزه مردم سراسر جهان، این میان‌وعده سالم و مغذی را دوست دارند.
[b]دستور پخت چیپس تورتیای خانگی[/B][عکس: Salsa-Overhead-3.jpg]می‌توانید این میان‌وعده سالم و خوشمزه را در خانه به راحتی درست کنید و از خوردن آن لذت ببرید.
مواد لازم:
آرد ذرت یک‌‌و‌نیم فنجان
آرد سفید نصف فنجان
روغن زیتون یا هر نوع روغن گیاهی دیگری ۴ قاشق غذاخوری
فلفل قرمز تند به میزان دلخواه
نمک یک قاشق چای‌خوری سر خالی
زردچوبه (درصورت تمایل) یک قاشق چای‌خوری
آب ولرم به میزان لازم
طرز تهیه:
فر را تا دمای ۱۸۰ درجه سانتیگراد گرم کنید. آرد ذرت، آرد گندم، نمک و فلفل را در کاسه‌ای بریزید و خوب مخلوط کنید. روغن را به ظرف اضافه کنید و خوب با مواد خشک مخلوط کنید. آب ولرم را ذره‌ذره اضافه کنید، تا جایی آب اضافه کنید که خمیر به دست نچسبد. این نوع خمیر، نیازی به استراحت ندارد. به دلیل شکننده بودن، پهن کردن خمیر ذرت، کار ساده‌ای نیست و مراقبت زیادی نیاز دارد. برای پهن کردن خمیر، گلوله‌ای از خمیر را بین دو نایلون قرار دهید و آن را با وردنه تا جایی که ممکن است پهن کنید. سپس، به آرامی نایلون رویی را برمی‌داریم و نان را با دقت روی سینی فر که از قبل چرب کرده‌ایم، قرار می‌دهیم و نایلون سمت دیگر را نیز جدا می‌کنیم. خمیر باید مثل کاغذ، نازک شود. خمیر درون سینی را به شکل دایره برش بزنید و اطراف آن را صاف کنید. خمیر را به شکل دلخواه به قطعات کوچک برش بزنید. معمولا خمیر را به هشت قطعه‌ی مثلثی برش می‌دهند. می‌توانید روی خمیر ادویه پاپریکا، جعفری خرد شده و یا هر نوع ادویه دلخواهی بپاشید و کمی با دست فشار دهید. به دلیل این که خمیر سریع خشک می‌شود، روی ظرف حاوی بقیه خمیر را بپوشانید. سینی را ۱۰ تا ۱۵ دقیقه در فر قرار دهید. این خمیر پف نمی‌کند، بنابراین می‌توانید در فر را باز کنید و از پخته شدن نان‌ها اطمینان حاصل کنید. به جای قرار دادن در فر، می‌توانید خمیر پهن شده را در فریزر قرار دهید و پس از یخ زدن بیرون بیاورید و سرخ کنید؛ اما شیوه‌ی اول سالم‌تر است.
[b]نکته:[/B]
۱. توجه داشته باشید که آرد ذرت، با نشاسته‌ی ذرت فرق دارد. آرد ذرت رنگی شبیه به آرد نخودچی دارد، اما نشاسته ذرت کاملا سفید است.
۲. این میان‌وعده معمولا با انواع سس مصرف می‌شود. معروف‌ترین نوع سسی که با تورتیا خورده می‌شود، سس سالسا است. سالسا دستورات گوناگونی دارد. دستور پیشنهادی بنیتا برای سالسا را در ادامه بخوانید.
[b]دستور تهیه سالسای گوجه[/B][عکس: Salsa.jpg]مواد لازم:
گوجه ۱۲ عدد
سیر ۲ پر
پیاز کوچک ۱ عدد
فلفل چیلی ۱ عدد
روغن زیتون یک‌و‌نیم قاشق غذاخوری
پودر زیره ۱ قاشق چایخوری
نمک یک چهارم قاشق چایخوری
آب‌لیموی تازه ۳ قاشق غذاخوری
گشنیز تازه خرد شده یک چهارم فنجان
طرز تهیه:
سیر، ‌گوجه، پیاز و فلفل را به روغن زیتون آغشته کنید و روی منقل قرار دهید، تا جایی‌که پوست آن‌ها شروع به سوختن کند. سپس از روی حرارت بردارید و پوست آن‌ها را جدا کنید و در غذاساز بریزید تا مایعی یک‌دست درست شود. سپس پودر زیره، نمک، آبلیمو و گشنیز را در سس بریزید و بار دیگر مخلوط کنید.
از خوردن این میان‌وعده‌ی مقوی و خوشمزه لذت ببرید.
می توانید داستان های خوشمزه/ این قسمت: چورو را نیز بخوانید.
گرد آوری و ترجمه: زهرا محمدی
رمز شب ...!
دوست دارم هایت هست
این را که بگویی
خوابم می برد
پاسخ
سپاس شده توسط:
#3
[b]تاریخچه[/B][عکس: 2016-05-06-ratatouille.png]
اکثر افراد با شنیدن نام «راتاتویی»، یاد انیمیشنی می‌افتند که در سال ۲۰۰۷ برنده‌ی جایزه‌ی اسکار بهترین انیمیشن سال شد و روایتی از داستان دوستی یک پسر جوان با موشی بود که دوست داشت سرآشپز شود. در تمام طول داستان اثری از کلمه‌ی راتاتویی دیده نمی‌شود؛ تا این که بالاخره در پایان داستان موش سرآشپز به پخت غذایی دست می‌زند که «راتاتویی» نام دارد و با طعم جادویی همه را مسحور می‌کند.
راتاتویی نوعی خورشت فرانسوی است که از سبزیجات درست می‌شود. اصلیت این غذا به شهر نیس در فرانسه برمی‌گردد. ریشه‌ی این لغت (ratatouille) به فعل فرانسوی «touiller» به معنای «بالا و پایین انداختن» است. پیشینه‌ی این خورشت به قرن ۱۸ میلادی باز می‌گردد. راتاتویی در گذشته مورد توجه کشاورزان فقیر بوده، زیرا مواد اولیه آن را سبزیجاتی تشکیل می‌‌دهد که کشاورزان کشت می‌‌‌کنند و به راحتی در دسترس آن‌ها قرار دارد. این غذا را می‌توان به عنوان پیش‌غذا، غذای فرعی یا اصلی مصرف کرد. با توجه به این که راتاتویی نوعی خورشت محسوب می‌شود، اغلب این غذا را در کنار پلو به‌صورت سرد‌ یا گرم سرو می‌کنند.
این غذا دستورهای پخت متنوعی دارد و با توجه به مواد غذایی در دسترس، در طول زمان تغییرات زیادی داشته است. حتی شکل سرو غذا هم می‌تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال می‌توان سبزیجات را به‌صورت ورقه‌های نازک برش زد و یا آن‌ها را به اندازه‌ی دلخواه قطعه قطعه کرد و به آب موجود در خورشت افزود. کیفیت سبزیجات مورد استفاده در راتاتویی نیز نقش مهمی در طعم و مزه‌ی این غذا دارند.
همانطور که گفته شد، دستور‌های پخت متعددی برای راتاتویی وجود دارد. در ادامه یکی از معروف‌ترین این دستورها را با هم مرو می‌کنیم:
[b]مواد لازم:[/B][عکس: IMG_5196.jpg]
بادمجان بزرگ ۳ عدد
سیر ۲ حبه
پیاز ۱ عدد
فلفل دلمه ای ۱ عدد
گوجه فرنگی ۳ عدد
تخم مرغ ۲ عدد (دلخواه)
رب گوجه ۲ قاشق غذاخوری
پودر آویشن ۱ قاشق چایخوری
نمك و فلفل به مقدار لازم
[b]طرز تهیه :[/B]
بادمجان‌ها را پس از شستشو به صورت گرد و لایه‌های بسیار نازک، ورقه‌ورقه کنید. سپس روی آنها نمک پاشیده و یک ساعت در یخچال بگذارید تا تلخی و آب اضافه آن گرفته شود. پس از این مدت، بادمجان‌ها را آبکشی کنید و اجازه دهید آب اضافی از آن‌ها خارج شود.
سیرها و پیاز را خرد کنید و در روغن تفت دهید تا نرم شوند. سپس فلفل دلمه‌ای را ورقه‌ورقه کنید و تفت دهید تا فلفل دلمه‌ای‌‌ها هم نرم شود اما شکل ظاهری آن به هم نریزد. سپس از روی حرارت بردارید.
ته ماهیتابه مقدار کمی روغن بریزید و بادمجان، گوجه فرنگی خرد شده، مخلوط پیاز و فلفل دلمه‌ای را در ظرف بچینید و روی آن کمی پودر آویشن (یا هر سبزی معطری که دوست دارید)، نمک و فلفل بپاشید.
رب گوجه فرنگی را با یک قاشق روغن تفت دهید سپس نصف لیوان آب و کمی آبلیمو به آن اضافه کنید و روی تمام مواد بریزید. ماهتابه را روی حرارت ملایم قرار دهید و در آن را بگذارید تا وقتی که آب مواد کشیده و پخته شود.
[b]پیشنهاد:[/B]
۱. می‌توانید در مرحله آخر تخم مرغ‌ها را بشکنید و روی مواد بریزید.
۲. می‌توانید در صورت تمایل از رازیانه و رزماری هم استفاده کنید.
۳. رازیانه عطر و طعم خوبی به غذای شما خواهد داد. برای دانستن خواص رازیانه می توانید مقاله آشتی با طبیعت؛ خواص معجزه‌آسای رازیانه را بخوانید.
منابع:
۱. beyond.fr
۲. allrecipes
۳.historyofthings
۴. erinnudi
رمز شب ...!
دوست دارم هایت هست
این را که بگویی
خوابم می برد
پاسخ
سپاس شده توسط:
#4
[عکس: 51de0761-39a4-4aec-9e6a-7e7346204482.jpg]

[b]چورو چیست؟[/B]
چورو (تلفظ: چوررُ) که گاهی دونات اسپانیایی نامیده می‌شود، نوعی دسر است که از خمیر شیرینی سرخ شده یا خمیر پفی درست می‌شود. این دسر خوشمزه طرفداران بسیاری در اسپانیا، فیلیپین، پرتغال، آمریکا (خصوصا جنوب غربی آمریکا) و کشورهای اسپانیایی زبان دارد. چورو به اشکال مختلفی سرو می‌شود ولی عمدتا این دسر خوشمزه را برای صبحانه، همراه با شکلات داغ یا قهوه کُن لچه و دولثه دو‌لِچه (نوعی دسر در کشورهای اسپانیایی زبان) مصرف می‌کنند.
[b]تاریخچه[/B][عکس: 23-amazingly-brilliant-ways-to-eat-churr...dblbig.jpg]
هیچ‌کس به‌طور دقیق نمی‌داند که چورو از کجا آمده، اما دو داستان بسیار معروف وجود دارد. گروهی بر این باورند که چورو اختراع چوپانان اسپانیایی‌ است. در گذشته‌ای دور، چوپانان اسپانیایی ساعت‌های زیادی را در صحرا می گذراندند و دچار ضعف شدید می‌شدند و به شیرینی نیاز پیدا می‌کردند. بهترین خوراک در آن شرایط، خمیر شیرینی بود که به راحتی در ظرفی سرخ و آماده می‌شد و پختن آن در دشت کار سختی نبود. روایت دوم این است که چورو، طی سفری دور و دراز با ملوانان پرتغالی از چین آمده است. در واقع چورو، همان یوتیائوی چینی‌ است که به جای طعم شور، طعم شیرین دارد و شکل ظاهری آن نیز تغییر کرده است.
چیزی که در هر دو داستان مشترک است، این است که پس از به وجود آمدن چورو، فاتحان این دسر خوشمزه را به کشورهای آمریکای لاتین بردند. اسپانیایی‌ها تغییر کوچکی در ظاهر چورو دادند، به این نحو که از سرقیف ستاره‌ای شکل استفاده کردند. امروزه چورو به شکل‌های مختلفی سرو می‌شود. در اروگوئه، این دسر خوشمزه را با پنیر پر می‌کنند. در کشورهای آمریکای جنوبی، این دسر در کنار خیابان‌ها در کاغذ روغنی فروخته می‌شود. این دسر محبوب را گاهی با پودر قند و دارچین تزیین می‌کنند و به صورت گرم مصرف می‌شود.
[b]دستور پخت کلاسیک چورو[/B][عکس: Ice-Cream-Churro-Cookies.jpg]
مانند تمام خوراکی‌ها، چورو نیز دستورهای مختلفی دارد. دستوری که در زیر آمده یکی از دستورهای معتبر این دسر است. برای پخت این دسر شما به ۲۰ دقیقه زمان نیاز دارید.
[b]مواد لازم:[/B]آب ۱ فنجانشکر‌سفید ۵/۲ قاشق غذا‌خوریروغن گیاهی ۲ قاشق غذا‌خوریآرد ۱ فنجانروغن (برای سرخ کردن) به مقدار لازمشکر یا پودر قند (برای تزیین) به مقدار لازمپودر دارچین (برای تزیین) به مقدار لازم[b]طرز تهیه: [/B]
ماهیتابه‌ای با لبه‌های بلند، یا قابلمه را روی حرارت ملایم قرار دهید. آب، شکر، نمک و روغن گیاهی را در ظرف بریزید و مخلوط کنید تا به جوش بیاید، سپس از روی حرارت بردارید. آرد را اضافه کنید و هم بزنید تا شبیه گلوله‌ی خمیری در بیاید.
روغن را در ماهیتابه‌ی عمیق بریزید و اجازه دهید داغ شود و یا سرخ کن را تا دمای ۱۹۰ درجه سانتیگراد (۳۷۵ درجه فارنهایت) گرم کنید. سر ستاره‌ای شکل قیف را ببندید و با استفاده از قیف، به چورو شکل دهید و آن را در روغن داغ خوب سرخ کنید تا طلایی شود. پس از سرخ شدن، چوروها را روی حوله‌ی کاغذی قرار دهید تا روغن آن گرفته شود و در نهایت دارچین و پودر قند را روی آن‌ها بپاشید.
[عکس: Apple-pie-funnel-cake.png]پیشنهاد: می‌توانید چورو را با شکلات نیز مصرف کنید.
رمز شب ...!
دوست دارم هایت هست
این را که بگویی
خوابم می برد
پاسخ
سپاس شده توسط:
#5
[عکس: Hamburger-History-4.jpg]


[b]تاریخچه[/B]
همبرگر، این گرد خوشمزه‌ی پرطرفدار نامش را مدیون شهر هامبورگ است. کلمه‌ی «همبرگر» به معنای «متعلق به شهر هامبورگ» است. معمولا همبرگر از گوشت گاو درست می‌شود و ممکن است یه صورت کباب طبخ یا سرخ شود. میان نان همبرگر معمولا کاهو، گوجه‌فرنگی، سس مایونز یا خردل و یا سس گوجه‌فرنگی و حتی پیاز و دیگر مخلفات قرار داده می‌‌شود.
در مجله‌ی نیویورک گفته شده، نام سرآشپزی که برای اولین بار همبرگر درست کرد لوئیس لَسن بود و در حدود سال ۱۹۰۰ میلادی، اولین همبرگر پا به عرصه‌ی ظهور گذاشت. این غذا در ابتدا نامی نداشت و نام همبرگر را ملوانان هامبورگی انتخاب کردند. پیش از این‌که نام همبرگر انتخاب شود، این غذا استیک هامبورگ نام داشت که در واقع گوشت چرخ‌کرده‌ی گاو بود که به صورت دایره‌ی پهن پخته می‌شد.
روایت دوم این است که اولین همبرگر در سال ۱۸۹۱ میلادی طبخ شد که با یک نیمرو روی آن، تزئیین شده بود.
بعد از جنگ جهانی اول، در برخی مناطق جهان از جمله آمریکا، به خاطر احساسات ضد آلمانی، همبرگر را با نام‌ ساندویچ آزادی می‌خواندند!
امروزه همبرگر جایگاه ویژه‌ای بین مردم جهان دارد. یکی از رستوران‌هایی که این خوشمزه‌ی پرطرفدار را عرضه می‌کند، مک‌دونالد است و طبق آمار، این رستوران سالانه ۵۵۰ میلیون همبرگر بزرگ را به فروش می‌رساند. به طور‌کلی، آمریکایی‌ها علاقه‌ی زیادی به این غذا دارند و سالانه ۵۰ میلیارد همبرگر در آمریکا مصرف می‌شود. گران‌ترین همبرگر جهان، ۵۰۰۰ دلار است. در برخی از گران‌ترین همبرگرها، از طلای خوراکی، لابستر و خاویار استفاده شده.
حقایقی جالب درباره‌ی همبرگر
[عکس: national-hamburger-day-may-28.png]
  • امروزه همبرگر را با گوشت‌‌های متفاوت و حتی با گوشت ماهی نیز درست می‌کنند.
  • نکته‌ی جالب دیگر در مورد همبرگر این است که روز ۲۸ می، روز ملی همبرگر نامیده شده است!
  • تا به حال دیده‌اید که همبرگر‌ها در تبلیغات چقدر خوشمزه به‌نظر می‌رسند؟ دلیلش این است که برای تهیه‌ی فیلم و عکس، از همبرگر نیمه پخته استفاده می‌شود.
  • در سال ۲۰۱۳ تحقیقات نشان داد که ۶۳ درصد از مردم دوست دارند در کنار همبرگر، سیب زمینی سرخ شده و حلقه‌های پیاز‌سوخاری مصرف کنند.
  • در
    همان تحقیق مشخص شد که بیشتر مردم به ترتیب مصرف پنیر‌های ذیل را با همبرگر ترجیح می‌دهند: پنیر‌چدار، بلوچیز و پنیر سوئیسی.
  • رستوران زنجیره‌ای «Twisted Root Burger Co» که اصالتی تگزاسی-آمریکایی دارد، برگر‌هایی با گوشت کانگورو، سگ آبی، لاما و حیوانات دیگر تهیه می‌کند.
  • در سال ۲۰۰۹، رستوران زنجیره‌ای برگر کینگ، کمپین همبرگر رایگان را به راه انداخت. این کمپین ویژه‌ی کاربران فیسبوک بود و آن‌ها برای شرکت در این کمپین، باید ۱۰ نفر از دوستانشان را از صفحه‌ی خود حذف می کردند!
دستور‌پخت همبرگر به شیوه کلاسیک
[عکس: the-hamburger-hamlet-sherman-oaks-34.jpg]
مثل تمام غذاها، دستورهای گوناگونی برای پخت همبرگر وجود دارد. دستور پخت ذیل، به دستور کلاسیک پخت همبرگر معروف است.
مواد لازم:
پیاز متوسط ۱ عدد
روغن کلزا ۱ قاشق غذاخوری
سس کچاپ ۲ قاشق غذاخوری
سس مایونز کم کالری ۲ قاشق غذاخوری
سرکه سفید ۱ قاشق چایخوری
گوشت چرخ‌کرده بدون چربی نیم کیلو‌گرم
سس باربیکیو ۲ قاشق غذاخوری
پودر فلفل سیاه نصف قاشق چایخوری
نان همبرگر ۴ عدد
گوجه‌فرنگی حلقه حلقه شده به میزان دلخواه
کاهو به میزان دلخواه
طرز تهیه:
روغن را در ماهیتابه بریزید و وقتی داغ شد، پیاز را به آن اضافه کنید و تفت دهید تا نرم شود و سپس نیمی ازسس کچاپ را به آن اضافه کنید. مواد را در ظرفی بزرگتر بریزید و اجازه دهید خنک شوند. برای تهیه‌ی سس، بقیه‌ی سس کچاپ، سس مایونز و سرکه را در ظرفی دیگر مخلوط کنید و کنار بگذارید. به پیاز، گوشت و فلفل را اضافه کنید و به آرامی ورز دهید و به ۴ قسمت تقسیم کنید و به شکل همبرگر فرم دهید.
پیشنهاد بنیتا این است که همبرگرها را سرخ نکنید، بلکه آن‌ها را روی کباب پز با حرارت متوسط گریل کنید تا هم طعم بهتری داشته باشد و هم از غذای سرخ‌شده استفاده نکنید.
پس از آماده شدن، همبرگر را به همراه سس، گوجه و کاهو در نان همبرگر قرار دهید.
از خوردن همبرگر کلاسیک لذت ببرید و اگر دوست داشتید داستان های خوشمزه؛ راتاتویی را هم بخوانید.
پیشنهاد: برای خوش طعم شدن همبرگر، می‌توانید از سیر هم استفاده کنید.
گردآوری و ترجمه: زهرا محمدی
منابع:
۱. kidzworld
۲. MSN
۳. eatingwell
رمز شب ...!
دوست دارم هایت هست
این را که بگویی
خوابم می برد
پاسخ
سپاس شده توسط:
#6
اوم .چرا با احساسات من بازی میکنید؟azxc
بی تو اینجا همه در جنس ابد تبعیدند
سال ها هجری و شمسی همه بی خورشیدند
پاسخ
سپاس شده توسط:
#7
پاستا
[b]تاریخ پر فراز و نشیب پاستا![/B][عکس: Pasta.jpg]
پاستا معروف‌ترین غذای ایتالیایی است. پاستا، بخشی از تاریخ ایتالیا را تشکیل داده. بعضی از مردم این غذای لذیذ را بین‌المللی می‌دانند که علت آن، انتقال این غذا به سایر سرزمین‌ها در زمان مهاجرت ایتالیایی‌ها است.
پاستا جزء غذاهای بسیار قدیمی است و تاریخ آن به صدها سال قبل برمی‌گردد. بعضی از افراد باور دارند، که مارکوپولو در سفرش به چین پاستا را با خود آورده است. در زمان ماکوپولو، نودل در ایتالیا وجود داشته. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد نوعی نودل در روم مصرف می‌شده که آرد مورد استفاده‌ درآن، همان آرد مورد استفاده در پاستای امروزی بوده است. این نوع آرد «لاگین» نام داشته که در واقع ریشه‌ی کلمه‌ی لازانیا هم به این نام بر‌می‌گردد.
[عکس: macaroni-drying-naple%20%281%29.jpg]
این غذا که اولین بار در قرن یکم پس از میلاد مسیح مشاهده شده، طرز پخت متفاوتی نسبت به پاستاهای امروزی داشته. در پخت این غذا از جوشاندن کمک نمی‌گرفتند، بلکه آن را در فر قرار می‌دادند. «لاگین» با پاستای امروزی فرق دارد و نمی‌توانیم بگوییم مشابه است. شواهدی از روش سرو کردن پاستا در گذشته وجود ندارد. امروزه، با وجود کارخانه‌های متعدد در سراسر جهان، هنوز هم ایتالیا تولید کننده‌ی اصلی پاستا است و بهترین آرد سمولینا (آردی که پاستا از آن درست می‌شود) در ایتالیا تولید می‌شود.
پاستا آلفردو مرغ و پنیر[عکس: pasta-04.jpg]
شما می‌توانید، در عرض چند دقیقه این غذای خوشمزه را تهیه کنید و از خوردن آن لذت ببرید. مدت زمان اماده‌سازی این غذا ۴۵ دقیقه است.
[عکس: 62380_MXM_K43823V0_OR1_OH_640x428.jpg]مواد لازم:
شیر ۱ و یک چهارم پیمانه
سس آلفردو ۱ پیمانه
پنیر پارمسان ۲ قاشق غذاخوری
تخم جعفری ۱ قاشق غذاخوری
پودر سیر یک چهارم قاشق غذاخوری
پاستا فتوچینی ۱ بسته
سینه ‌ی مرغ بدون استخوان ۵ عدد (کوچک)
پنیر موزارلای رنده شده ۱ فنجان
[b]طرز تهیه:[/B]
در ابتدای کار، فر را تا دمای ۴۰۰ درجه‌ی فارنهایت گرم کنید. در یک ماهیتابه‌ی بزرگ، شیر و سس آلفردو را با حرارت ملایم بجوشانید و مدام هم بزنید. پنیر پارمسان را به مخلوط اضافه کنید و هم بزنید. سپس پودر تخم جعفری و سیر را اضافه کنید. فتوچینی را از قبل بجوشانید، آبکش کنید و بگذارید سرد شود. فتوچینی سرد را به سس اضافه کنید و خوب هم بزنید تا تمام قسمت‌هایش به سس آغشته شود. مواد را در ظرف مناسب فر و سرو بریزید و سینه ‌ی مرغ را روی آن بچینید. و روی مخلوط را با پنیر پارمسان بپوشانید. ظرف را به مدت ۳۰ دقیقه، در فر قرار دهید. مطمئن شوید که مرغ‌ها خوب پخته‌اند. نوش جان!
می‌توانید «داستان های خوشمزه/ این قسمت: پائِیا» را نیز بخوانید.
گردآوری و ترجمه: زهرا محمدی
رمز شب ...!
دوست دارم هایت هست
این را که بگویی
خوابم می برد
پاسخ
سپاس شده توسط:
#8
پیتزا
[b]خوشمزه‌ی تاریخی![/B][عکس: pizza-2-750x422.jpg]
پیتزا تاریخ جالبی دارد. کلمه‌ی «پیتزا» به سال ۹۹۷ بعد از میلاد مسیح برمی‌گردد. پیتزا، ایتالیایی تبار است و مردم ایتالیا قرن‌هاست که پیتزا می‌خورند. پس از جنگ جهانی دوم، پیتزا در آمریکا هم معروف شد. پیتزا نوعی پای پخته شده است که از نان و مخلفاتی مثل گوجه فرنگی، پنیر و سوسیس و کالباس و بسیاری مواد دیگر درست می‌شود. مردم ایتالیا داستان دیگری نیز راجع به پیتزا می‌گویند. بعضی ایتالیایی‌ها بر این باورند که تاریخ پیتزا به عصر حجر برمی‌گردد. شکل اولیه‌ی پیتزا، نانی بوده که روی سنگ پخته می‌شده و پس از پخت، موادی بر روی آن ریخته می‌شده است. ایتالیایی‌ها در زمان گذشته، برای خوردن پیتزا از هیچ ابزاری استفاده نمی‌کردند. در واقع نان پیتزا به عنوان بشقاب استفاده می‌شده و این رسم را یونانی‌ها باب کرده‌اند!
[عکس: shrimp-fra-diavolo-pizza-1.jpg]
احتمالا فینیقی‌ها، یونانی‌ها و یا رومی‌ها این غذای خوشمزه را خلق کرده‌اند. در قرن ششم پیش از میلاد مسیح، سربازان داریوش، غذایی را می‌پختند که به پیتزا شباهت داشته. آن‌ها نان کم حجمی تهیه می‌کردند و روی آن پنیر و خرما قرار می‌دادند.
[b]پیتزا مارگاریتا کلاسیک[/B][عکس: download.jpg]
یکی از ساده‌ترین اشکال پیتزا، پیتزای مارگاریتاست. این پیتزا متشکل از نان پیتزایی است که روی آن گوجه‌فرنگی، سیر و پنیر موزارلا قرار می‌گیرد.
[b]مواد لازم:[/B][عکس: 112445_640x428.jpg]پنیر موزارلا (کم چرب) یک و نیم پیمانه
خمیر پیتزای آماده ۱ عدد
گوجه فرنگی بزرگ (نازک ورقه ورقه شده) ۲ عدد
سیر رنده شده ۲ پر
پیاز قرمز ناز خرد شده یک چهارم پیمانه
برگ ریحان تازه ۸ عدد
[b]طرز تهیه:[/B][عکس: pizza-1-750x422.jpg]
فر را تا دمای ۴۲۵ درجه‌ی فارنهایت گرم کنید. یک پیمانه از پنیر موزارلا را روی خمیر پیتزای آماده پخش کنید، بقیه‌ی مواد (سیر، گوجه فرنگی و پیاز و ریحان) را روی پیتزا بچینید و بقیه‌ی پنیر موزارلا را روی مواد بریزید. پیتزا را در طبقه‌ی وسط فر قرار دهید و به مدت ۱۰ الی ۱۲ دقیقه (تا جایی که پنیر ذوب شود) در فر قرار دهید. نوش جان!
رمز شب ...!
دوست دارم هایت هست
این را که بگویی
خوابم می برد
پاسخ
سپاس شده توسط:
#9
آش ابودردا
تاریخچه[عکس: hazunq5axo1uzxy5ucec.jpg]
عید نوروز، یکی از جشن‌های مهم ایرانیان است که جذابیت‌های فراوانی دارد. ایرانی‌ها پیش از آن که نوروز را جشن بگیرند، آخرین سه‌شنبه‌ی سال را جشن می‌گیرند که این جشن، به جشن چهارشنبه‌سوری معروف است. این جشن سنت‌های بسیاری را به همراه دارد. یکی از این سنت‌ها پختن آش چهارشنبه‌سوری یا آش ابودردا یا آش بیمار است. این سنت در تمام شهرهای ایران، خصوصا شیراز، اجرا می‌شود. اما چرا نام «ابودردا» برای این آش انتخاب شده است؟
در مورد تاریخچه‌ی و منشا این آش، اطلاعات دقیقی در دسترس نیست. این سنت، در شیراز بسیار پررنگ‌تر از سایر شهرهاست.
ابوالقاسم فقیری، در کتاب «آداب و رسوم نوروزی در فارس»، در خصوص این مراسم و آداب و رسوم می‌نویسد: «ابودردا یا ابوالدرد یکی از صحابه‌ی حضرت رسول (ص) و مردی حکیم و دانشمند بوده که در سال ۳۹ قمری فوت کرده است. به طوری که در تواریخ نقل کرده‌اند، وی از جمله جمع کنندگان آیات قرآن بوده و در همه غزوات شرکت داشته است. این آش را هم به خاطر درمان بیماری و هم به خاطر بخت‌گشایی می‌پزند».
شاید علت نام‌گذاری این آش، این است که ابودردا با نام حکیم شناخته شده بود. مردم در گذشته بر این باور بودند که آش ابودردا، هر نوع بیماری را التیام می‌بخشد. در هنگام پخت این آش، دو آدمک از جنس خمیر درست می‌شود که یکی ابودردا و دیگری ام دردا (همسر ابودردا) نام دارد و گاهی در دست آدمک‌ها، تسبیح درست می‌کنند.
[عکس: 91_more08_%D8%A2%D8%AF%D9%85%DA%A9_%D8%A...%D9%86.jpg]
این آدمک‌ها را در هنگام پخت، در آش می‌اندازند و پس از پخت در دو کاسه‌ی چوبی یا سفالی مجزا یا هردو را در یک کاسه قرار می‌دهند (این رسم در هر شهر متفاوت است). این آدمک‌های خمیری، یا سهم پرندگان می‌شوند و یا به آب روان سپرده می‌شوند؛ زیر اعتقاد مردم برخی مناطق این است که آب روان، بیماری را با خود می‌برد. پس از پخت، کاسه‌ای از این آش را به بیمار می‌دهند و بقیه را بین دوستان و همسایگان پخش می‌کنند.
[b]دستور پخت آش ابودردا[/B][عکس: fo2883.jpg]
این دستور تهیه، مربوط به خراسان جنوبی است و دستورهای متفاوتی در هر منطقه وجود دارد. در برخی مناطق، به این آش، رشته نیز اضافه می‌کنند.
مواد لازم:
سبزی آش ۱ کیلو
گوشت چرخ کرده ۱ کیلو
نخود، لوبیا و عدس ۴۵۰ گرم
نعنای خشک ۴ قاشق غذاخوری
پیاز متوسط ۴ عدد
کشک ساییده شده ۲ لیوان
نمک و فلفل به مقدار لازم
روغن به مقدار لازم
[b]طرز تهیه:[/B]
یکی از نکات مهم در پخت آش، خیساندن حبوبات از یک یا دو روز قبل است. اما به این نکته توجه داشته باشید که در طول این دوره، آب حبوبات را مرتب عوض کنید تا بوی بد نگیرند. حبوبات را جداگانه بپزید و آب آن را دور بریزید. پیاز را سرخ کنید و کمی زردچوبه به آن اضافه کنید. به پیازها و گوشت‌ چرخ کرده را با پیاز خوب تفت دهید تا کاملا پخته شوند. حبوبات پخته شده را در قابلمه‌ای جداگانه بریزید و آب اضافه کنید و اجازه دهید آب، جوش بیاید. سبزی خرد شده را داخل حبوبات پخته شده بریزید و بگذارید سبزی‌ها هم بپزند. پس از آن، گوشت و پیاز را به آش اضافه کنید. دو قاشق سوپ خوری آرد را در کمی آب سرد حل کنید و داخل آش بریزید و مرتبا هم بزنید. نمک و فلفل و زردچوبه را هم اضافه کنید. بعصی از انواع کشک، شور هستند و به همین دلیل، نیاز است که در ریختن نمک در آش، دقت لازم را داشته باشید. اگر می‌خواهید آش را به صورت سنتی بپزید و طبق رسوم از آدمک خمیری استفاده کنید، با خمیر دو آدمک به شکل زن و مرد درست کنید و در این مرحله آن‌ها را در آش بیندازید تا پخته شوند. پس از این که پخت کامل شد، آش را از روی شعله بردارید و با کشک مخلوط کنید. آش را در ظرف مورد نظر بریزید و با نعناع داغ، پیاز سرخ شده کشک و یا نخود و لوبیای پخته شده، به صورت دلخواه تزئین کنید. نوش جان!
رمز شب ...!
دوست دارم هایت هست
این را که بگویی
خوابم می برد
پاسخ
سپاس شده توسط:
#10
بریانی هندی
تاریچه بریانی[عکس: maxresdefault%20%282%29.jpg]
بریانی، نوعی غذای پلویی مربوط به جنوب آسیاست. این غذا، مورد توجه مسلمانان شبه قاره هند است. این پلوی مخلوط، دستورهای مختلفی دارد و مواد اصلی تشکیل دهنده آن برنج، ادویه و گوشت هستند.
«بریانی»، واژه‌ای به زبان اردو و برگرفته از زبان فارسی است که معنای آن بریان کردن است. اغلب «بریانی» را با «بریان» که نوعی غذای فارسی و اصالتا اصفهانی است، اشتباه می‌گیرند. خواستگاه اصلی این غذا مشخص نیست. در شمال هند، انواع مختلفی از بریانی، خصوصا در میان مسلمانان، پخته می‌شود. بریانی حیدرآبادی، یکی از انواع معروف و پرطرفدار بریانی است. براساس آنچه سهیل نکوی، تاریخ نویس مشهور هندی، در منابع تاریخی نوشته‌ی مردم آسیای مرکزی در آن دوران دست به کار جالبی زدند و گوشت گاو، بوفالو و بز را به پلو اضافه کردند.
[عکس: azad-sp-big-8.jpg]
واژه‌ی «پلو» دقیقا از همان زمان برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفت. داستان دیگری که درباره‌ی بریانی گفته می‌شود این است که بریانی از آشپزخانه‌ی سلطنتی مغول‌ها وارد هند و فرهنگ هندی شده. البته ادویه‌های موجود در بریانی همگی ایرانی هستند و علاوه بر آن اعراب هم از آن‌ها استفاده می‌کنند اما اعراب این ادویه‌ها را از ایران وارد می‌کرده‌اند. نظریه‌ی دیگر این است که بریانی مدرن را ایرانی‌ها درست می‌کردند و مغول‌ها این دستور پخت را به هند بردند. البته بعضی مردم بر این اعتقادند که بریانی پیش از ورود اولین پادشاه مغول به هند نیز در هند وجود داشت. هندی‌ها میان بریانی و پلو تمایز قائل هستند و شیوه‌ی پخت متفاوت و حتی ظروف متفاوتی برای پخت آن‌ها دارند.
[b]بریانی مرغ[/B][عکس: Chicken-Biryani1.jpg]مواد لازم:
روغن ۶ قاشق غذاخوری
سیب زمینی کوچک ۴ عدد پوست کنده و نصف شده
پیاز بزرگ (ریز خرد شده) ۲ عدد
سیر رنده شده ۲ پر
ریشه‌ی زنجبیل رنده شده ۱ قاشق غذاخوری
پودر فلفل چیلی یک دوم قاشق چایخوری
فلفل سیاه یک دوم قاشق چایخوری
زردچوبه، زیره، نمک، هرکدام یک دوم قاشق چایخوری
گوجه متوسط بدون پوست و خرد شده ۲ عدد
ماست ۲ قاشق غذاخوری
برگ‌های تازه نعناع (خرد شده) ۲ قاشق غذاخوری
هل آسیاب شده یک دوم قاشق چایخوری
دارچین به میزان دلخواه
فیله‌ی مرغ خرد شده یک و نیم کیلو گرم
پیاز درشت خرد شده ۱ عدد بزرگ
زعفران آب کرده به میزان دلخواه
بزنج باسماتی نیم کیلوگرم
پودر زنجبیل یک دوم قاشق چایخوری
آب مرغ ۴ فنجان
طرز تهیه:
۲ قاشق غذاخوری روغن را در ماهیتابه داغ کنید و سیب‌زمینی‌ها را در آن سرخ کنید تا طلایی شوند. سیب‌زمینی‌ها را کنار بگذارید. بقیه روغن را در ماهیتابه بریزید و پیاز، سیر و زنجیبل را سرخ کنید تا نرم و طلایی شود. فلفل چیلی، فلفل سیاه، نمک، زردچوبه و زیره را به مخلوط اضافه کنید و پس از هم زدن، گوجه فرنگی را اضافه کنید. مخلوط را پنج دقیقه سرخ کنید. ماست، نعناع، هل و دارچین را اضافه کنید و روی حرارت کم بپزید. هم زدن را تا جایی ادامه دهید که آب گوجه تبخیر شود اما دقت کنید زیاد خشک نشود. مرغ‌ها را اضافه کنید و به خوبی به مخلوط آغشته کنید. دما را بسیار کم کنید و کمی آب جوش اضافه کنید و اجازه دهید مرغ‌ها ۳۵ تا ۴۵ دقیقه با حرارت کم بپزند. دقت کنید که در پایان پختُ مخلوط نباید آبدار باشد.
برنج را از قبل خیس کنید و آب را از آن خارج کنید. در قابلمه، کمی روغن بریزید و بقیه پیاز را در آن سرخ کنید وقتی که طلایی رنگ شد، زعفران، سیر، مقداری دارچین، زنجبیل و برنج را در ظرف بریزید و خوب تفت دهید.
در قابلمه‌ای متوسط، آب مرغ و نمک را روی حرارت بگذارید و وقتی که جوش آمد، روی برنج بریزید و خوب هم بزنید. مخلوط مرغ و سیب‌زمینی را نیز در قابلمه بریزید و به آرامی مخلوط کنید و اجازه دهید جوش بیاید. سپس به شیوه‌ی دمی، روی قابلمه را کاملا بپوشانید تا دم بکشد. نوش جان.
رمز شب ...!
دوست دارم هایت هست
این را که بگویی
خوابم می برد
پاسخ
سپاس شده توسط:


موضوعات مشابه ...
موضوع نویسنده پاسخ بازدید آخرین ارسال
  طرز تهیه بورک خوشمزه mobina2020 0 835 ۲۵-۰۷-۰، ۱۰:۴۲ ق.ظ
آخرین ارسال: mobina2020
  محبوب‌ترین غذا‌های محلی ایران: خراسان جنوبی صنم بانو 2 327 ۲۶-۰۶-۰، ۰۷:۱۶ ق.ظ
آخرین ارسال: صنم بانو
  سوپ پوره سیب‌زمینی، مناسب روز‌های شهریور صنم بانو 1 186 ۲۳-۰۶-۰، ۰۴:۳۳ ق.ظ
آخرین ارسال: صنم بانو

چه کسانی از این موضوع دیدن کرده اند
6 کاربر که از این موضوع دیدن کرده اند:
ملکه برفی (۱۵-۰۴-۹۶, ۰۲:۳۸ ب.ظ)، hadis hpf (۲۹-۰۲-۹۹, ۰۳:۰۸ ق.ظ)، AsαNα (۱۴-۰۱-۹۶, ۰۲:۲۷ ب.ظ)، shab mahtabi (۱۴-۰۱-۹۶, ۰۱:۱۱ ب.ظ)، .AtenA. (۱۴-۰۱-۹۶, ۰۱:۰۶ ق.ظ)، یاسمن 123 (۰۳-۰۲-۹۶, ۰۶:۳۸ ب.ظ)

پرش به انجمن:


کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان