كامپيوتر شما واقعا به چه مقدار حافظه نياز دارد ؟

[.:SNOW G!RL:.]

تا حالا فكرش رو كرديد اگر حافظه كامپيوترتان را به 2 گيگابايت افزايش دهيد چه قدر سرعت و كارايي آن زياد ميشود؟ اصلا تا به حال پشت يك كامپيوتر با 4 گيگابايت حافظه نشستهايد و با آن «آپولو» هوا كرديد تا در اين مورد قضاوت كنيد ؟ اگر نه از تجربه ما در اين مقاله استفاده كنيد ، به راستي چه مقدار حافظه براي كامپيوترهاي امروزي كفايت ميكند و آيا واقعا ارزش دارد تا با اختصاص دادن بودجه بيشتر به حافظه، كامپيوتر خود را بيجهت براي «آپولو» هوا كردن آماده كنيم؟ آيا حافظه بيشتر واقعا مورد نياز است ؟



مقدمه


قبل از اينكه به مطالعه اين مقاله بپردازيد به تاريخ انقضا اون نگاه كنيد تا دچار سوتفاهم نشويد ، احيانا اگر پس سالها از لابهلاي اسناد و مدارك ارزشمندتان اين شماره رو پيدا كرديد و دست گذاشتيد روي صفحههاي طعمه موريانه شده اين مقاله بايد بهتون گوشزد كنم كه در آن زمان نيازهاي سختافزاري سيستمعامل و نرمافزارهاي كاربردي فراتر از نيازهاي امروز ميباشد، لذا اين مقاله تا زمان فراگير شدن نسخه جديد سيستم عامل شركت مايكروسافت Vista و توسعه نرم افزارهاي آن اعتبار علمي دارد.

اغلب كامپيوترهاي امروزي مبتني بر سيستم عامل ويندوز XP داراي 256 يا 512 مگابايت حافظهي اصلي (در اصطلاح عمومي «رم») ميباشند كه اين ميزان براي كاربران وسواسي به 1 يا 2 گيگابايت نيز ميرسد، نسخههاي قبلي ويندوز به حافظه كمتري نياز داشند اما هنگام اجراي برنامههاي سنگين و بازيهاي كامپيوتري نياز به ميزان معقولي حافظه براي تسريع در امر پردازش دادهها كاملا محسوس بود. با افزايش نرم افزارهاي «چند بندي» (Multi-Thread) كه از منابع سختافزاري به صورت همزمان بهره ميبرند، همچنين استفاده توام از چندين برنامه سودمند در پس زمينه ويندوز مانند نرمافزارهاي ضدويروس و ديوارآتش، منابع حافظه كمتري براي برنامهها و كارهاي عمومي شما باقي خواهد ماند. افزايش حجم حافظه و مشاهده اختلاف كارايي ايجاد شده، ناخود آگاه اين تصور غلط را در ذهن ايجاد ميكند كه هزينه براي اضافه كردن حافظه بيشتر، همواره سرعت بالاتر و عملكر بهتر را به همراه خواهد داشت.

اهميت حجم حافظه اصلي
حافظه اصلي (در اصطلاح «رم») بر خلاف حافظههاي جانبي مانند سختديسك، به طور مستقيم با كاربران در ارتباط نيست، مخاطبان اين حافظه برنامهها و سيستمعامل كامپيوتر هستند كه از زمان روشن شدن كامپيوتر، از آن براي ذخيره سازي فايلها و كدهاي حياتي خود استفاده ميكنند. در صورتي كه روي كامپيوتر خود حافظه اندكي داشته باشيد، در هنگام اجراي برنامهها با تاخير بسيار زيادي مواجه خواهيد شد اين تاخير از آنجا ناشي ميگردد كه برنامه مورد نظر كدهاي خود را به جاي حافظه اصلي از روي سختديسك فراخواني ميكند.

اصولا در كامپيوترها كند ترين قطعه در مقايسه با قطعات ضروري ديگر همين سخت ديسك است، و دسترسي به سخت ديسك به معني تاخير محسوسي در روند اجراي برنامه ميباشد. از طرف ديگر اگر روي كامپيوتر خود حافظه كافي براي اجراي يك برنامه را داشته باشيد، در هنگام اجراي آن تمامي كدهاي مورد نياز به سرعت از روي حافظه اصلي فراخواني و اجرا ميگردد، بنابراين نوعي تعادل ميان «برنامههاي كاربردي» ، «حجم حافظه اصلي» و «پتانسيلهاي سختافزاري» كامپيوتر ميبايست برقرار شود، به عنوان مثال در صورتي كه شما كامپيوتري رويايي با پردازنده و كارت گرافيك چند ميليون توماني را تنها با 256 مگابايت حافظه همراه كنيد. هرگز نتوانستهايد از حداكثر پتانسيلهاي سختافزاري كارت گرافيك و پردازنده قدرتمند خود استفاده كنيد، چرا كه در هنگام اجراي برنامهها دسترسي به سخت ديسك براي فراخواني كدهايي كه روي حافظه اصلي جا نشدهاند، سرعت اجراي برنامه را به شدت كاهش خواهد داد.

از طرف ديگر اگر كامپيوتر فعلي خود را با صرف چندين ميليون تومان به 4 گيگابايت حافظه مجهز كنيد و بر روي آن يك برنامه سنگين را اجرا كنيد، حجم زيادي از حافظه در هر صورت خالي ميماند و اين به معني هزينه كردن براي قطعه اي است كه هرگز از آن استفاده نخواهد شد. دو مثال ارائه شده نمونههاي متداول رعايت نكردن تعادل ميان حجم حافظه اصلي و پتانسيلهاي سخت افزاري كامپيوترها بودند.در ادامه قصد داريم تا با اجراي چندين آزمايش بر روي يك كامپيوتر با حجم حافظههاي گوناگون، دريابيم كه چه مقدار حافظه مورد نياز كامپيوترهاي امروزي ميباشد و در كاربردهاي مختلف چه ميزان حافظه تعادل مطلوب ما را برقرار خواهد كرد.