لاکروس ورزش بومی آمریکایی

[~mahdis~]

لاکروس

لاکروس یک ورزش تیمی با سطح برخورد بالاست که با استفاده از یک توپ لاستیکی کوچک و سفت و همچنین راکتهایی که دارای سرهای توری هستند به اصطلاح به آنها لاکروس یا کراس گفته می شود،این بازی انجام می شود.هدف از انجام این بازی، استفاده تهاجمی از کراس برای کشیدن، گرفتن و بردن و پاس دادن توپ به منظور کسب امتیاز می باشد که برای بدست آوردن امتیاز می بایست توپ را به داخل دروازه تیم حریف پرتاب کنند. از نظر دفاعی، هدف بازی مسدود کردن راه بازیکنان حریف برای کسب امتیاز و گرفتن مالکیت توپ از آنان با استفاده از برخوردهای بدنی و چوب بازی است. دو نوع اصلی برای این بازی وجود دارد: لاکروس در زمینهای باز و لاکروس در محوطه داخل سالن. تفاوت این دو نوع بازی در تعداد بازیکنان است بعنی لاکروس در زمینهای باز، با تعداد 10 نفر بازیکن در محوطه ای به اندازه زمین فوتبال انجام می شود، در حالیکه لاکروس با شش بازیکن در زمینی هاکی روی یخ باز می شود.

تاریخچه :

بازی لاکروس متعلق به قبایل بومی آمریکایی در ناحیه شمال شرقی آمریکای شمالی می باشد. بعضی از نامهای سنتی آن عبارتند از :

دهانتیشیگوا (مردانی که به یک توپ گرد ضربه می زنند)، دانا واوسدی (جنگ کوچک)، تواراتن (اصطلاح ماهاکی برای برادر کوچک جنگ)، باگاآدو (برخورد باسن ها)
ماموران فرانسوی نام این بازی را لاکروس نهادند. اما کلمه کراس در ربان فرانوسوی آن دوره، یک اصطلاح کلی بوده که برای همه انواع بازی استفاده می شد. نام لاکروس تداعی کننده این معناست و شاید شکل کوتاه شده ای از عبارت «لجو دلا کراس» باشد. (بازی چوب قلابدار)

در جامعه بومی امریکا، لاکروس برای اهداف مختلفی بازی می شود. این بازی برای حل منازعات، تمرین سربازان جوان و بعنوان یک تشریفات مذهبی مورد استفاده قرار گرفت. بازی با یک ضربه بلند در حدود یک مایل شروع می شود و گاهی روزها به طول می انجاید. توپهای اولیه از پوست گوزن، سفال، سنگ و گاهی اوقات از چوب ساخته می شوند. لاکروس نقش بسیار مهمی را در زندگی اجتماعی و مذهبی قبایل قاره آمریکا در طول سالهای متمادی ایفا کرده است.

در سال 1987 یک لیگ حرفه ای برای لاکروس سالنی به نام لیگ لاکروس سالنی حرفه ای عقاب شروع به کار کرد. سرانجام این لیگ نام خود را لیگ ملی لاکروس تغییر داد و باشگاههای لاکروس را در 12 شهر ایلات متحده و کانادا تحت پوشش خود قرار داد. در تابستان سال 2001 یک لیگ لاکروس در زمینهای باز بطور حرفه ای با نام لیگ برتر لاکروس (MLL) شروع به کار کرد. در ابتدا این لیگ دارای شش تیم بود و بعد از اندازه ده باشگاه لاکروس که در قلب مناطق شهری ایلات متحده قرار داشتند، دامنه کاری را وسعت داد. در جولای سال 2007، MLL رکورد بیشترین تعداد تماشاچی را از آن خود کرد در حدود 20000 طرفدار این ورزش در یک بازی در زمین اینوسکو شهر دنور ایلت کلورادو شرکت داشتند.


زمین بازی و تجهیزات:

زمین بازی 100 متر طول و 54 متر عرض دارد. دروازه ها به اندازه 8/1 متر در 8/1 متر می باشد که شبیه به اندازه دروازه ها که روی یخ می باش. دروازه ها در یک دوره محدوده دایره ای به قطر 5/5 متر قرار می گیرند. در پشت این محدوده، منطقه ای به شکل × طراحی می شود. مهاجمان تیم در روی منطقه × قرار می گیرند.

هر کدام از بازیکنان می توانند یک نوع چوب بازی به اندازه در حدود 6/101 سانتیمتر تا 68/106 سانتیمتر یا 08/132 سانتیمتر تا 88/182 سانتیمتر را مورد استفاده قراردهند. دروازه بان می تواند از یک چوب 6/101 سانتیمتر تا 88/182 سانتیمتری استفاده نماید. سرچوبها در هر دو نوع چوب بلند و کوتاه باید در حدود 5/16 سانتیمتر یا بیشتر در پهن ترین قسمت و در حدود 5/6 سانتیمتر یا بیشتر در باریکترین قسمت باشد. چوبهای بسیار پیشرفته دارای یک شفت فلزی که معمولاً از جنس آلومینیوم، تیتانیوم یا فلزات مرکب است، می باشد و سر آنها از پلاستیک سخت ساخته می شود. شفتهای فلزی باید در انتهای خود دارای یک دسته نرم لاستیکی باشند. بازیکنان باید کلاه ایمنی و دستکش و همچنین محافظ شانه و آرنج و گاهی اوقات محافظ قفسه سینه بپوشند.




ماموران فرانسوی نام این بازی لاکوس نهادند. اما کلم کراس در زمان فرانسوی آن دوره،‌یک اصطلاح کلی بود که برای همه انواع بازی استفاده می شد. نام لاکروس تداعی کننده این معناست و شاید شکل کوتاه شده ای از عبارت (بازی چوب قلابدار) باشد.

در جامعه بومی آمریکا لاکروس برای اهداف مختلفی بازی می شود این بازی برای حل منازعات تمرین سربازان جوان و به عنوان یک تشریفات مذهبی مورد استفاده قرار گرفت.