۱۶-۱۰-۹۴، ۰۶:۲۰ ب.ظ
16 / 10 / 94
موفقیتهای چشمگیر پسری با وحشتناکترین بیماری دنیا
توجه: این خبر حاوی تصاویری است که احتمالا برای برخی بینندگان ناراحت کننده باشد.
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، جیمز دان، جوانی 22 ساله و اهل ویستونِ مرسی ساید است.
وی از نوعی بیماری خاص پوستی رنج میبرد که تقریباً برابر سوختگی درجه 3 است.در بیماری «دیستروفی مغلوب
اپیدرمولیز بولوسا» یا «آر. ای. دی. بی» (Recessive dystrophic epidermolysis bullosa RDEB or ) پوست
بدن بیمار مستعد تاول زدن است و با سطحیترین تماس باید از نوک پا تا گردن او را باندپیچی کرد. بهبود جای هر زخم هم 4 ساعت
زمان میگیرد.متأسفانه حتی گلو و چشم جیمز هم تاول میزند که باعث درد طاقتفرسایی می شود؛ اما آقای دان سندی زنده است که
نشان می دهد تأثیر تفکر مثبت تا چه اندازه قوی است. درواقع او با یادگرفتن رانندگی، فوتبال با ویلچر و پذیرفته شدن در پست مدیر منابع
انسانی یک شرکت، از سطح انتظارات خودش هم بالاتر رفته است. به علاوه او اوقات فراغتش را صرف بالا بردن آگاهی مردم از این بیماری
می کند.جیمز می گوید: وقتی که درون چشمهایم تاول می زند تا چند روز روی تختم دراز می کشم چون هیچ چیزی را نمی بینم و این
عذاب آور است. می خواهم به جای احساس تأسف به حال خودم به سراسر دنیا سفر کنم. برای متوقف کردن درد هر 4 ساعت
یکبار مورفین به من تزریق می شود که کمی شرایط را بهتر می کند و اگر نیمه ی پر لیوان را نگاه نمی کردم الآن
افسرده شده بودم. اجازه نمی دهم وضعیت پوستی ام هویتم را تعریف کند. می خواهم یک زندگی
عادی داشته باشم و این دقیقاً کاری است که دارم انجام میدهم.
ناگفته نماند آقای دان قبلاً به بخشهایی از دنیا ازجمله لاسوگاس و آفریقای جنوبی سفرکرده است.
موفقیتهای چشمگیر پسری با وحشتناکترین بیماری دنیا
توجه: این خبر حاوی تصاویری است که احتمالا برای برخی بینندگان ناراحت کننده باشد.
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، جیمز دان، جوانی 22 ساله و اهل ویستونِ مرسی ساید است.
وی از نوعی بیماری خاص پوستی رنج میبرد که تقریباً برابر سوختگی درجه 3 است.در بیماری «دیستروفی مغلوب
اپیدرمولیز بولوسا» یا «آر. ای. دی. بی» (Recessive dystrophic epidermolysis bullosa RDEB or ) پوست
بدن بیمار مستعد تاول زدن است و با سطحیترین تماس باید از نوک پا تا گردن او را باندپیچی کرد. بهبود جای هر زخم هم 4 ساعت
زمان میگیرد.متأسفانه حتی گلو و چشم جیمز هم تاول میزند که باعث درد طاقتفرسایی می شود؛ اما آقای دان سندی زنده است که
نشان می دهد تأثیر تفکر مثبت تا چه اندازه قوی است. درواقع او با یادگرفتن رانندگی، فوتبال با ویلچر و پذیرفته شدن در پست مدیر منابع
انسانی یک شرکت، از سطح انتظارات خودش هم بالاتر رفته است. به علاوه او اوقات فراغتش را صرف بالا بردن آگاهی مردم از این بیماری
می کند.جیمز می گوید: وقتی که درون چشمهایم تاول می زند تا چند روز روی تختم دراز می کشم چون هیچ چیزی را نمی بینم و این
عذاب آور است. می خواهم به جای احساس تأسف به حال خودم به سراسر دنیا سفر کنم. برای متوقف کردن درد هر 4 ساعت
یکبار مورفین به من تزریق می شود که کمی شرایط را بهتر می کند و اگر نیمه ی پر لیوان را نگاه نمی کردم الآن
افسرده شده بودم. اجازه نمی دهم وضعیت پوستی ام هویتم را تعریف کند. می خواهم یک زندگی
عادی داشته باشم و این دقیقاً کاری است که دارم انجام میدهم.
ناگفته نماند آقای دان قبلاً به بخشهایی از دنیا ازجمله لاسوگاس و آفریقای جنوبی سفرکرده است.
پایان رمانتون رو اینجا اعلام کنین
http://forum.iranroman.com/showthread.php?tid=129070&pid=782078#pid782078
http://forum.iranroman.com/showthread.php?tid=129070&pid=782078#pid782078