۱۹-۰۵-۹۵، ۰۸:۰۸ ب.ظ
❁﷽❁
براي رسيدن به يك پاسخ جامع و كامل، ذكر يك مقدمه و توجه به چند نكته ضروري بنظر مي رسد:
بي شك، پیغمبر و امام از حیث آفرینش ممتازند و ضرورت اين امر را عقل و دين تأييد مي كنند،(كه در جاي خود بسيار بحث شده است) به واسطه همین استعداد و امتیاز ذاتی است که خداوند متعال آنان را به هر كيفيتي كه صلاح بداند به مقام شامخ نبوت و امامت بر مي گزيند. گاهي این امتیاز از همان اوان کودکی در وجود آن بزرگواران نهاده مي شود و گاهي پس از بلوغ و گاه در سن كمال يعني چهل سالگي...
اگر در اخبار اهل بیت ـ علیهم السلام ـ تأمل شود معلوم مى گردد که مقام نبوت و امامت یک مقام ظاهرى ناچیز نیست که هر کسى صلاحیت آن را داشته باشد بلکه نبوت مقام ارجمندى است که شخص واجد آن مقام با حق تعالى ارتباط و اتصال داشته از افاضات و علوم عوالم غیبى برخوردار مى شود، احکام و قوانین الهى بر باطن و قلب نورانیش وحى و الهام مى گردد و به طورى آنها را دریافت مى کند که از هر گونه خطا و اشتباهى معصوم است. واجد آن مقام به طورى احکام خدایى و علوم نبوت را تحمل و ضبط مى کند که خطا و نسیان و عصیان در ساحت وجود مقدسش راه ندارد.
اولاً؛ پیشوایى به کوچکى و بزرگى نیست، بلکه مربوط به قابلیتها و استعدادها است رهبرى و پیشوایى امت در کودکى که سهل، حتى در نوزادى، هم امکان دارد و هم واقع شده است. مانند حضرت عیسی (علیه السلام)! چرا ادیان، يا مذاهب ديگر(اهل سنت) بايد این موضوع را مورد تمسخر قرار می دهند در حالی که این موضوع، بصورت مصداقي حتی در قرآن بيان شده است.
چنانکه حضرت عیسى ـ علیه السلام ـ در گهواره با مردم سخن گفت و خودش را پیغمبر و صاحب کتاب معرفى نمود. خداوند متعال در سوره مریم مى فرماید:
«مریم به عیسى اشاره کرد، گفتند: "چگونه با کودکى که در گهواره است سخن بگوییم؟! عیسى گفت من بنده خدایم که مرا کتاب داده و به پیغمبرى برگزیده است و هر کجا باشم مبارک گردانیده و به نماز و زکوة تا زنده باشم سفارش کرده است.»(1)
همچنين امام جواد (ع) به علي بن اسباط كه در قلبش نسبت به امامت امام دهم در كودكي ابهام داشت، فرمود: خداوند کارى را که در مسأله امامت کرده، همانند کارى است که در نبوت کرده است، گاه مى فرماید: وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً:(2) «ما به یحیى در کودکى فرمان نبوت و عقل و درایت دادیم».(3)
ثانياً؛ از این قبيل آيات استفاده مى شود که حضرت عیسى ـ علیه السلام ـ از همان کودکى، پیغمبر و صاحب کتاب بوده است. بنابر این، وقتی عیسی مسیح و حضرت یحیی (ع) می توانند در کودکی به مقام نبوت برسند، چه مانعی دارد که امام جواد و امام هادي و حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) نیز در سنین کودکی به مقام امامت برسند.(4)
بنابراین هیچ مانعى ندارد که کودکى در سن ده سالگي يا پنج سالگى با عوالم غیبى ارتباط داشته باشد و به وظیفه سنگین خزانه داراى و ضبط و تبلیغ احکام منصوب گردد و در انجام وظیفه خویش و اداى این امانت بزرگ کاملاً نیرومند و مقتدر باشد(5)
از آنجائيكه در مسأله ي تقليد، مراجع تقليد، فاقد امتيازات ويژه و منحصر بفرد ذاتي كه در پيامبران و امامان معصوم(ع) ثابت است و ديگر شرايط امامت و نبوت هستند (برخورداري از علم الهي و عصمت و رسالت الهي) كه توضيح آن گذشت، از اينرو، داشتن شرط بلوغ، بعنوان سطحي از رشد و كمال جسمي و روحي، براي رسيدن به مرحله اجتهاد قرار داده شده است.
پاورقي______________________________________ __________
1) مریم، آیه 29
2) مريم، 12
3) تفسیر نمونه، جلد 13، صفحه 40.
4) مجلسى، بحار الانوار، (اسلامیه) ج51، ص38.
5) ابراهیم امینى، دادگستر جهان (انتشارات شفق، چاپ چهاردهم، ص1373) ص122-121.
❤تصویرقشنگیست که در صحنه ی محشر❤ مادورحسینیم(ع) و بهشت است که مات است!❤