۱۷-۰۹-۹۷، ۰۱:۲۴ ب.ظ
سلیقه و علاقه مندی غربیها در رابطه با هنر بامبو به یک سنت باستانی ژاپنی برمی گردد. ژاپن در اواسط قرن نوزدهم در جهان معرفی و شناخته شد و کشتیهای تجار غربی که به سرعت به خانه برمیگشتند با هنر عجیب و غریب ژاپنیها عجین شده بودند. گالریهای شخصی و مغازههای لندن و پاریس با چاپگرها، تابلوهای خطاطی و سرامیکهای چوبی ژاپنی، پر شده بودند.
اما یک شکل هنری سنتی خاص که در آن زمان، ظاهر شد، بافت سبدهای بامبو بود. در آن زمان بافندگی بامبو تنها در زمینه ابزارهای کاربردی مانند طنابها و ریسمان ها، ظروف آشپزخانه، سبدها و جعبهها بود و به رغم نیاز به این ابزار و کاربردی بودن آنها این صنایع دستی بین نسلها دست به دست میشد و به عنوان هنر نخبه یا خاصی تلقی نمیشد.
با این حال، در سالهای اخیر در غرب سلیقه و درخواست رو به رشدی برای این نوع هنر پیچیده و جالب پدید آمده است، به گونهای که قیمت برخی از این کالاها تا دهها هزار دلار نیز رفته است. در حال حاضر نمایشگاه موزه هنر متروپولیتن بیش از ۷۰ اثر هنری بامبو را جمع آوری و نگهداری کرده که مجموعهای از آخرین و جدیدترین نمونهها از هنر بامبو است که علاقهمندان زیادی را به خود جلب کرده است.
آندریاس مارکس، مدیر مرکز کلارک مؤسسه هنرهای معاصر مینیاپولیس میگوید: به رغم اینکه ممکن است برخی کشورها هنر بامبو را در ارتباط با سایر صنایع دستی نشان دهند، هیچ کس در توکیو یا کیوتو کار بامبو را عرضه نمیکند، مگر نمایشگاههای خاص مارکس.
برای هر دردی دو درمان است:
سکوت و زمان
سکوت و زمان