ایران رمان

94/7/11

بانب فیلم: بن افلك بازيگر و كارگردان 43 ساله آمريكايي كه برخي آثار هنري اش همچون «آرگو» تحريف آشكار تاريخ و كارهايي بسيار بي ارزش توصيف شده اند، اعتراف كرد كه قبل از نمايش يك فيلم مستند جديد از شبكه هاي تلويزيوني كشورش نيز كوشيده بود اين حقيقت را كه يكي از اجداد و نياكان وي سالها پيش به برده داري در آمريكا مي پرداخت پنهان نگه دارد و در اين راستا با برقراري تماس با سازندگان اين فيلم از آنها خواسته بود اين قسمت از فيلم را حذف كنند.

افلك نه به ميل شخصي بلكه به اجبار به بيان مسئله فوق پرداخت زيرا هك شدن مراودات و مكالمات سران و اعضاء و هنرمندان مختلف طرف قرارداد با شركت سينمايي سوني پيكچرز و فرستاده شدن آنها روي خطوط عمومي بسياري از رازها و كج روي هاي رايج در اين شركت را فاش كرده است و افلك نيز بعد از افشا شدن ماجراي فوق و برملا شدن درخواستش از سازندگان اين فيلم مجبور به اعتراف به كرده خود شد. اين در حالي است كه هنري لوييس گيتس تهيه كننده اين فيلم مدعي است كه حتي بدون اين افشاگري جنجالي نيز درخواست افلك را رد كرده و قسمت مربوط به پيشينه اسلاف اين هنرپيشه پرتوقع در امر برده داري را از فيلمش حذف نكرده بود.

افلك با كار بازيگري وارد عرصه فيلم و سينما شد اما در سال هاي پاياني دهه 1990 با نگارش فيلمنامه «ويل هانتينگ خوب» در كنار دوست و همراه هميشگي اش مت ديمون صاحب شهرت و اعتبار شد و اين فيلم جايزه برترين سناريوي اورژينال سال 1997 را در فيلمي كه بازي عالي رابين ويليامز فقيد از بارزترين نكات آن است، به اين دو نفر بخشيد. افلك بعداً در پروژه هايي مجزا از ديمون و در حالي كه ديمون با تريلوژي پليسي- جاسوسي «بورن» تبديل به ستاره اي بزرگتر شد، شروع به ابراز وجود مجدد كرد و كوشيد با آثاري تجاري تر به پولسازي بپردازد ولي اغلب تيرهايش به سنگ خورد تا اين كه رويكرد او به كارگرداني و ساخت دو فيلم جنايي پرتماشاگر همچون «Goneو Baby Gone» و «شهر» در سالهاي پاياني دهه 2000 سيماي تازه اي را از او ترسيم كرد و وي را در راهي ديگر قرار داد.

با اين حال كارگرداني فيلم دروغين و هجو و ضد ايراني «آرگو» در سال 2012 نشان داد كه افلك در پي ارتقاي مدارج هنري اش نيست و مي خواهد با جنجال هاي سياسي و حركت در مسير خواسته هاي كاخ سفيد به جوايز سينمايي دست يابد و با اين كه با دخالت دولتمردان آمريكا و طي تصميمي مشعشع و خلاف واقعيت و ضد انصاف جايزه اسكار برترين فيلم سال 2012 به اين فيلم اهدا شد اما افلك با اين فيلم كارش را براي آينده سخت تر و خود را بيخود و بي جهت وارد بازيهاي سياسي كرد حال آن كه دوست نزديكش مت ديمون با پرهيز از اين عيب آرامتر و كم مشكل تر باقي ماند و اينك در تدارك شركت در قسمت ششم سري فيلم هاي «بورن» بعد از غيبت در فيلم هاي چهارم و پنجم است.

كوشش بي ثمر افلك براي پنهان نگه داشتن پيشينه منفي اسلاف اش و روشن نشدن سابقه برده داري آنها نقطه منفي تازه اي در زندگي هنرمندي است كه كوشيده است در وراي هنر، بيشتر نان قيافه اش را بخورد و يا با سلاح وابستگي هاي سياسي عقب ماندگي هاي هنري خود در قياس با هنرمندان برتر هاليوود را جبران كند.

v.a.y