ایران رمان

بسم رب الزینب(س)


خوش به حال مدافعان حرم
پر کشیدند از میان حرمبین سجده میان سرخیِ خون
آرمیدند با اذان حرملک لبیک یاحسین گفتند
در حریم نوادگانِ حرممثل عباس با قدی رعنا
شده بودند پاسبان حرمچه قَدَر عاشقانه جان دادند
در رهِ دوست، عاشقان حرمروی سنگ مزارشان باید
بنویسند خادمان حرمکم نشد از سرِ یکایکشان
سایه ی لطف عمه جان حرمپرچم یاحسین را دادند
اربعین دست زایران حرموای بر ما که بالمان بسته است
ما کجا و کبوتران حرمهر چه شد عاقبت که جا ماندیم
نزدیم پر در آسمان حرمما که مُردیم، ایهاالارباب
پس نیامد چرا زمان حرمیادم آمد فرار می کردند
از دل خیمه دختران حرمآه، شیطان دوباره آمد و زد
تازیانه به حوریان حرمشمر و خولی، دوباره افتادند
بی عمو، نیمه شب به جان حرم

ماه‌ها منتظر ماه مبارڪ بودیم آمد اے منتظران ماه خدا بسم الله روزه یعنے عطشِ روضہ لب‌هاے حسین(ع) هر ڪہ دارد هوس ڪربُ‌بلا بسم الله. . .