چرا یک زوج جوان یکی از زیباترین روزهای زندگی مشترکشان را در یک مراسم جمعی برگزار میکند؟ پدیده عروسی گروهی در کشورهای متعددی دیده میشود اما دلیل و ریشه آن در چیست؟ در این گزارش تصویری مروری داریم بر این پدیده:
شاید یکی از قدیمیترین مراسم ثبت شده عروسی گروهی در تاریخ، مراسم عروسی اسکندر مقدونی به همراه هزار نفر از لشگریان و ۸۰ نفر از افسران سپاهش با دختران ایرانی در سال ۳۲۴ قبل از میلاد در شهر شوش بوده باشد که به مدت پنج روز جشن گرفته شد. (عکس: نقاشی “عروسی گروهی شوش” تابلویی از آندریاس مولر ۱۸۱۱−۱۸۹۰ که در آرشیو موزه هنر و تاریخ برلین نگهداری میشود)
هر از چند گاهی فرقه مذهبی “مون” که بنیانگذار آن “سون میونگ مون” بود، در کره جنوبی با برگزاری عروسیهای گروهی توجه افکار عمومی را به خود جلب میکند. در آخرین مورد هم ۳ هزار زوج به هم “بله” گفتند.
در میان قبایل بومی بولیوی هم مراسم جشن عروسی گروهی دیده میشود. عروسها و دامادها در لباسهای سنتی (پانچو و کلاه) در لاپاز تجمع میکنند.
به نظر میرسد در کشورها و فرهنگهایی که “فرد” از اهمیت کمتری برخوردار است، پدیده عروسی گروهی بیشتر دیده میشود. چین یکی از نمونههای برجسته در برگزاری عروسی گروهی در گذشته و حال است. (عکس: مراسم سنتی عروسی گروهی در چین)
حزب کمونیست چین هم پس از قدرتگیری و در مبارزه با “فردگرایی” به ایجاد “فرهنگ گروهی” پرداخت. مراسم عروسی گروهی نظامیان در چین.
بر خلاف چین در هیچ یک از کشورهای غربی برگزاری مراسم عروسی گروهی تا این سطح مشاهده نشده است. در این کشورها اساس بر تقویت فرد گذاشته شده است.
در بسیاری از کشورهای اسلامی هم که روابط اجتماعی سنتی حاکم است، مراسم عروسی گروهی دیده شده است. (عکس از افغانستان)
در کشورهای عربی مراسم عروسی گروهی توسط “افراد خیر” برگزار میشود. (عکس از لبنان)
در کشورهای اسلامی منع رابطه بین جوانان دختر و پسر قبل از ازدواج از یک سو و مشکلات بیکاری و اقتصادی از سوی دیگر باعث شده تا هزینه ازدواج گروهی و حتی جهیزیه عروس نیز از سوی افراد خیر تامین شود. (عکس از نجف در عراق)