ایران رمان

تیر و کمان سلاح من نیست
عشق است که شده یاور من

نگو كه با نگاه پرتاب مى كنى
تير به سوى دشمن دل وجان

نشد که فراموش کنم ياد تو را
ياد آن چشمان بى تاب تو را

اى صنما تنگ شده
دل بر تو سنگ شده
اه كجايى خُل من
زود بيايى برمن

مامانى شعرايى که ميسرايى که اسم من توش موجوده رو گرداورى کن. ميخوامشون.خخخ


نه نمى خوام عشقتو
هم اسمتو هم رسمتو
برو پى کار خودت
قلبتو ببر، واسه خودت

عجب شعر مزخرفى گفتما. خخخ

ترنمى و صنمى دارم من
دختران دلبرى دارم من
گر بگردى گرد جهان
نيابى،مانند دختران من

عجبا.خخخخ

نگو مامانى از زهره
پاک آبرومو برده
دختره ى چشم سفيد
تايپيک ميزاره جديد

حالشو ببر.خخخ

گرفته قلبم
چقدر خستم
یه قرص و یه کمی سردرد
آره خوب نمیشه حالم
تو که رفتی
ندارم حرفی
ولی میخواستم تو باشی پیشم
چقدر تنهام
موندم با دردام 
فقط میخوام نباشم فردا
نباشم فردا که نشه دردام بیشتر
تو نمیدونی گذشتم منو پیر کرد.