۰۸-۱۰-۹۱، ۰۹:۰۷ ب.ظ
وقتی در نگاه کسی دنیا با همه عظمتش گم می شود و در نگاه دیگری جا نمی شود؛ ما انسان ها با همه شباهتمان چقدر متفاوتیم...
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران: گاهی احساس می کنی هنوز خودت را نشناخته ای، چه داستان بلند و پیچیده ای است زندگی و چه سخت می توان خود را شناخت، قانون های کشف شده و رازهای برملا نشده بسیار که انسان کاشف هنوز کشف نشده است، وقتی کسی با تمام داشته هایش احساس نیاز می کند و کسی بی هیچ داشته ای آنچنان بی نیاز می نماید، وقتی در نگاه کسی دنیا با همه عظمتش گم می شود و در نگاه دیگری جا نمی شود، ما انسان ها ما غافلان باخبر با همه شباهتمان چقدر متفاوتیم، چه ساده می توان واژه قناعت را نوشت و چه سخت می توان این واژه را داشت؛ شاید بسیاری از ما به دنبال برادر ناتنی اش می گردیم و چه ساده آن را می یابیم، طمع برادر ناخلف قناعت گاه تا پای مرگ گام به گام با تو می آید و رهایت نمی کند.
به گفته جعفر بای جامعه شناس، یکی از رذایل اخلاقی که متأسفانه امروز در جامعه ما از حد متعارفش فزونی یافته پدیده حرص ورزی است که نتیجه فقدان مهارت های لازم برای مدیریت خواسته و تعادل بخشی آن با داشته است.
وی در ادامه تصریح کرد: برخی تصور می کنند که می شود با پیمودن مسیرهای غیرمتعارف یک شبه ره صدساله را رفت اما حرص و طمع آبروی انسان را می ریزد و ارزشهای او را در نظرها پایین می آورد زیرا شخص حریص برای رسیدن به مقصود خود حتی ملاحظات اجتماعی را کنار می گذارد.
به گفته این جامعه شناس؛ حسادت، بخل، کینه توزی و ستیزه جویی، همه از ریشه های طمع ورزی هستند و نتیجه نهایی آن برای انسان فرومایگی خواهد بود، هرچند که در کوتاه مدت با دستاوردهای بزرگ همراه باشد.
بای در ادامه اظهار داشت: طمع، انسان را آلوده به انواع گناهان از جمله دروغ، ظلم و غصب حقوق دیگران می کند، چرا که اگر بخواهد حلال و حرام خدا را رعایت کند به مقصودش نمی رسد.
وی با تأکید بر اینکه رهایی از این صفت ناپسند تنها با برخورداری از قناعت و مناعت طبع می تواند فراهم شود خاطرنشان کرد: برخورداری از قناعت به این معنی نیست که انسان از تلاش خودداری کند و به اندک و فقر بسنده کند بلکه به این معناست که انسان پس از پشتکار و تلاش به آن چه روزی و قسمت او بوده خشنود باشد و از چشم داشتن به حسادت به دیگران خودداری کند.
کافی است قدری هرچند کم و کوتاه آموخته هایمان را مرور کنیم تا در این دنیای ارتباط و صنعت و در عین باخبری غافل نمانیم، یک نقطه به اسم قناعت نقطه پایان حرص و نقطه آغاز آرامش است، شاید برای همین است که بسیاری از واژه های عظیم یک نقطه دارند، نقطه خدا.
گزارش از نرجس رئیسی
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران: گاهی احساس می کنی هنوز خودت را نشناخته ای، چه داستان بلند و پیچیده ای است زندگی و چه سخت می توان خود را شناخت، قانون های کشف شده و رازهای برملا نشده بسیار که انسان کاشف هنوز کشف نشده است، وقتی کسی با تمام داشته هایش احساس نیاز می کند و کسی بی هیچ داشته ای آنچنان بی نیاز می نماید، وقتی در نگاه کسی دنیا با همه عظمتش گم می شود و در نگاه دیگری جا نمی شود، ما انسان ها ما غافلان باخبر با همه شباهتمان چقدر متفاوتیم، چه ساده می توان واژه قناعت را نوشت و چه سخت می توان این واژه را داشت؛ شاید بسیاری از ما به دنبال برادر ناتنی اش می گردیم و چه ساده آن را می یابیم، طمع برادر ناخلف قناعت گاه تا پای مرگ گام به گام با تو می آید و رهایت نمی کند.
به گفته جعفر بای جامعه شناس، یکی از رذایل اخلاقی که متأسفانه امروز در جامعه ما از حد متعارفش فزونی یافته پدیده حرص ورزی است که نتیجه فقدان مهارت های لازم برای مدیریت خواسته و تعادل بخشی آن با داشته است.
وی در ادامه تصریح کرد: برخی تصور می کنند که می شود با پیمودن مسیرهای غیرمتعارف یک شبه ره صدساله را رفت اما حرص و طمع آبروی انسان را می ریزد و ارزشهای او را در نظرها پایین می آورد زیرا شخص حریص برای رسیدن به مقصود خود حتی ملاحظات اجتماعی را کنار می گذارد.
به گفته این جامعه شناس؛ حسادت، بخل، کینه توزی و ستیزه جویی، همه از ریشه های طمع ورزی هستند و نتیجه نهایی آن برای انسان فرومایگی خواهد بود، هرچند که در کوتاه مدت با دستاوردهای بزرگ همراه باشد.
بای در ادامه اظهار داشت: طمع، انسان را آلوده به انواع گناهان از جمله دروغ، ظلم و غصب حقوق دیگران می کند، چرا که اگر بخواهد حلال و حرام خدا را رعایت کند به مقصودش نمی رسد.
وی با تأکید بر اینکه رهایی از این صفت ناپسند تنها با برخورداری از قناعت و مناعت طبع می تواند فراهم شود خاطرنشان کرد: برخورداری از قناعت به این معنی نیست که انسان از تلاش خودداری کند و به اندک و فقر بسنده کند بلکه به این معناست که انسان پس از پشتکار و تلاش به آن چه روزی و قسمت او بوده خشنود باشد و از چشم داشتن به حسادت به دیگران خودداری کند.
کافی است قدری هرچند کم و کوتاه آموخته هایمان را مرور کنیم تا در این دنیای ارتباط و صنعت و در عین باخبری غافل نمانیم، یک نقطه به اسم قناعت نقطه پایان حرص و نقطه آغاز آرامش است، شاید برای همین است که بسیاری از واژه های عظیم یک نقطه دارند، نقطه خدا.
گزارش از نرجس رئیسی