ایران رمان

زندگی یک اتاق با دو پنجره نیست.
زندگی هزاران پنجره دارد.

یادم هست؛
روزی از پنجره ناامیدی به زندگی
نگاه کردم،
احساس کردم می‌خواهم گریه کنم.

و روزی از پنجره امید به زندگی
نگاه کردم،
احساس کردم می‌خواهم دنیا را
تغییر دهم.

عمر کوتاهه
فرصت نگاه کردن از تمامی پنجره‌های زندگی را ندارم.

تصمیم گرفته‌ام فقط از یک پنجره به زندگی نگاه کنم،

و آن هم پنجره اميد.

حرف زدن در مورش قشنگه ولي انجامش سخته

خواه ناخواه به پنجره های دیگه ام سر میزنیم