وسیع باش
دلتنگ که شدی
منتظر نباش کسی دل گرفته ات را باز کند،
بلند شو و قدمی بردار.
دل یک نفر را شاد کن،
دلت خود به خود باز می شود.
قوی باش
و پیش از آنکه کسی را دوست داشته باشی
خودت را دوست داشته باش.
تا همچنان باشی
در لحظه هایی که کسی برای تو نیست.
صبور باش
زمان خیلی چیزها را حل خواهد کرد.
گاهی مساله های به ظاهر بزرگ و پیچیده توانایی و هوش زیادی نمی خواهد.
کمی زمان می خواهد تا آرام تر شوی و مساله را کوچک تر و ساده تر ببینی.
و عاشق باش ...
برای آنکه دوستش داری دعا کن
بدون آنکه دلیلی برای دوست داشتنت بیابی
ببین چه احساس رضایتی پیدا خواهی کرد.
حرف های کوچکی در زندگی هست
که حسرت های بزرگی بر دلت می گذارند،
جملات ساده ای در زندگی هست، که آرزوی دوباره شنیدنشان،
که حسرتِ یک بار دیگر تکرار شدنشان اشکت را در می آورد.
دلت می خواهد بشنوی شان، از زبانِ همان کس که میخواهی، بشنوی شان...
اما آن کس نیست که دوباره برایت بگوید:
"صبح بخیر عزیزم"
بگوید: "کجایی؟ چرا دیر کردی؟"
بگوید: "بخور، غذایت سرد شد! "
یا اینکه بگوید: "این رنگی بهم می آید؟!"
حرف های ساده ای هست که آرزوهای بزرگت میشوند.
دوس داری یک بارِ دیگر، فقط یک بارِ دیگر بگوید:
"تابستان برویم سفر؟"
"صدای تلویزیون را کم کن"
بگوید: "با خودت سبزی بیاور"
بگوید: "نان هم فراموش نکنی"
"گلدان ها را آب بده"
بگوید: "راستی امروز کمی دیرتر برمیگردم، گفتم نگران نشوی"
خیلی حرف های ساده را دیگر نمی شنوی،
و حسرت دوباره شنیدن شان، جانت را می گیرد.
دلت می خواهد
در عمق خواب باشی،
نصفه شب با آرنج به پهلویت بزند
و با صدای گرفته بگوید:
"یک لیوان آب برایم میاوری؟"
هر اتفاقی که میافتد، یک درس زندگی است.
هر آدمی که با او برخورد میکنید،
هر چیزی که میبینید،
همه، بخشی از تجربیات آموزنده شما از زندگی هستند.
یادتان نرود که درس بگیرید،مخصوصاً وقتی اوضاع آنطور که شما میخواهید پیش نمیرود.
اگر کاری که میخواستید را پیدا نکردهاید، یا رابطهتان آنطور که میخواهید نیست،
فقط به این معنی است که چیزی بهتر از آن،
بیرون منتظر شماست.
و درسی که گرفتهاید اولین قدم برای پیش رفتنتان است.
آدمهاي زندگي هركس چند دسته اند!
بعضي ها اصل اصلند شبيهِ خودشان، ناب و دوست داشتني.
بعضي ها كپي برابر اصلند، آنقدر شبيه ديگرانند كه نميفهمي چي توي سرشان ميگذرد.
بعضي ها پيشنويس اند و هنوز آنقدر تكميل نشده اند كه بشود رويشان حسابي باز كرد.
بعضي ها هم پاكنويس اند، آنقدر چارچوبي و كادربندي شده اند كه نميتواني حتي بهشان نزديك شوي.
اما بعضي ها شعاري اند. از دور دل مي برند و از نزديك زهره!
همه را شيفته ي افكار و حرفهاي قلمبه سلمبه شان مي كنند اما اگر تكانشان بدهي مشكي خالي اند كه لق لق مي كنند ..
مراقب آدمهاي شعاري زندگيتان باشيد
اينها مي آيند كه دلگيرتان كنند.
برخی از ما هرگز زندگی نمی کنیم،
بلکه همیشه در انتظار زندگی هستیم.
ما بجای اینکه همین امروز خوشحال باشیم، به امید یک آینده خوب و خوش نشسته ایم و به همین خاطر امروزمان را از دست می دهیم.
ما وقت بیشتر می خواهیم،
پول بیشتر می خواهیم،
شغل بهتر می خواهیم،
بازنشستگی می خواهیم،
مسافرت و تعطیلات می خواهیم
و امروز برای همین از دست خواهد رفت.
و ما به این مسئله اصلا توجهی نمی کنیم.
مهم نیست در آینده چه چیزی پیش می آید.
اگر امروز می توانی غذا بخوری، از نور خورشید تابان لذت ببری و با دوستانت بگویی و بخندی پس خدا را شکر کن و از امروزت لذت ببر.
به خاطرات بد گذشته نگاه نکن.
و نگران آینده نباش.
تو فقط در این لحظه، از زنده بودن خود مطمئنی،
پس این شانس بزرگ را از دست نده و قدر آن را بدان.
ساختن واژه ای به نام «فردا» بزرگترین اشتباه انسان بود.
تا زمانی که کودک بی سوادی بودیم و با این واژه آشنایی نداشتیم،
خوب زندگی میکردیم.
تمامی احساساتمان، غم و شادیمان و هرچه داشتیم را همین امروز خرج میکردیم.
انگار فهمیده تر بودیم، چون همیشه میترسیدیم شاید فردا نباشد.
از وقتی «فردا » را یاد گرفتیم، همه چیز را گذاشتیم برای فردا.
از داشتههای امروز لذت نبردیم و گذاشتیم برای روز مبادا...
شاید باید اینگونه «فردا» را معنی کنیم...
«فردا» روزیست که داشته های امروزت را نداری. پس امروز را زندگی کن!
پاک کنید از زندگیتان
آدم هایی را که جز درد و شکنجه ی روحی، برای شما چیزی ندارند...
همان هایی که انگار متولد شده اند تا برای جهان بارِمنفی بیاورند..
همیشه باخودتان این را مرور کنید؛
که ارزش واقعیِ شما، خیلی بیشتر از همنشینی با اینجور آدم هاست..
در مواجهه باچنین کسانی، خودتان را بردارید و دور شوید...
این ها فقط دلیلِ حالِ بدتان می شوند...
لحظه هایتان را از آدم های مثبت پر کنید
همانهایی که شما و ارزشمندیتان را باور دارند...
این آدم ها را هرگز از دست ندهید..
اینها بطور عجیبی به شما انگیزه و انرژی تزریق می کنند و شما را به سمت موفقیت هُل می دهند...
آرزو میکنم زندگیتان پر باشد از این آدم های واقعی و دوست داشتنی
که انصافاً بهترین مخلوقات خداهستند...!
درست است که هیچ چیز نمی تواند جای صحبت کردن را بگیرد؛
ولی گاهی اوقات خیلی چیزها جلوی صحبت کردن را میگیرد...
گاهی اوقات یکسری چیزها را نمیتوان گفت...
گاهی اوقات میان ِ حرف زدن قدرتِ برخی کلمات احساس نمیشود،
ولی موقع ِ نوشتن و خواندن محسوستر است...
گاهی اوقات دلخوری را باید نوشت؛
گاهی اوقات که نمیتوان گفت دل شکستگی را، باید نوشت...
خوشحالی را باید نوشت
خنده را باید نوشت،
گریه را باید نوشت،
خشم را باید نوشت،
عشق را باید نوشت،
نفرت را باید نوشت...
گاه حرفها شنیده نمیشوند...
گاه دیدنِ "seen your massage"دوای درد است...
اینکه مطمئن شویم که طرف دیده و فهمیده است.
بعضی از آدمها مثل یک آپارتمان هستند
مبله ... شیک ... راحت
اما دو روز که توش زندگی میکنی ، دلت تا سرحد مرگ میگیره
بعضی آدمها مثل یه قلعه هستند ،
خودت را می کشی تا بری داخلش ،
بعد می بینی اون تُو هیچی نیست
جز چند تا سنگ کهنه و رنگ و رو رفته
اما ...
بعضی ها مثل باغند
میری تُو ، قدم میزنی ؛ نگاه میکنی
عطرش رو بو می کشی ؛ رنگ ها رو تماشا میکنی
میری و میری آخری در کار نیست
به دیوار که رسیدی بن بست نیست
میتونی دور باغ بگردی
چه آرامشی داره ؛ همنفس بودن با کسیکه دلش دریاست و تو هرروز یه چیزی میتونی ازش یادبگیری چون روحش بزرگه
زندگیتون پر از اين آدما باشه