۰۱-۱۱-۹۶، ۰۴:۵۰ ب.ظ
موج غم انگیز ناشی از این حادثه چنان سنگین بود که تقریبا در هیچ محفلی به حاشیه های چنین موضوعی اشاره نشده است. هم زمان محافل تجاری نیز نگران اتهاماتی شده اند که در فضای مجازی علیه چینی ها مطرح شده و مراقب اند تا اثرات این ماجرا دامن آینده روابط تجاری دو کشور را نگیرد. در گفتگو با رضی میری، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران به این موضوع پرداخته شده است.
به نظر شما حادثه پیش آمده برای نفتکش ایرانی در روابط تجاری ایران تاثیر خواهد گذاشت؟ مثلا رابطه تجاری ایران و چین تحت تاثیر قرار می گیرد؟
- باید در نظر داشت که این موضوع یک تصادف بوده است. نمی توانیم چینی ها را متهم کنیم که قصور کردند و کارهای شان را به درستی انجام ندادند. ولی بر سر این موضوع مقداری افکار عمومی و رسانه های خارجی شلوغ کردند. این تئوری توطئه هم در کشور متاسفانه ریشه دیرینه ای دارد. روند سیاسی کشور در واقع به شکلی است که به این تئوری توطئه هم دامن می زند اما نباید خودمان به این موضوع دامن بزنیم. هر اتفاقی افتاده یا می افتد را نباید به مسائل سیاسی ارتباط دهیم. بالاخره یک تصادف حتی در خیابان هم می تواند رخ دهد. یا خطای شخصی است یا حمل و نقل دچار مشکل می شود و در خیابان تصادف می شود، هواپیما سقوط می کند و ... برای کشتی نیز می تواند چنین اتفاقی رخ دهد و نباید با تئوری توطئه آن را تبیین و تحلیل کرد.
اتفاقی که رخ داده این است که یک کشتی با عظمت با مواد بسیار سنگین مشتعل در اثر برخورد ناگهانی منفجر شده و عده ای نیز در آن کشته شدند. چینی ها اقدام به کمک کردند ولی کار از کار گذشته بود. فکر نمی کنم که دولت ایران در ارتباط با این موضوع با چینی ها وارد مناقشه شود. ایران از یک جهاتی با چین ارتباط های عمیق پیدا کرده که این ارتباطات را درگیر مسائل جانبی کردن چندان آسان نیست. چینی ها نیز از هر مشتری نمی گذرند. این طور نیست که چینی ها ایران را دست کم گرفته باشند. مناسبات تجاری ایران و چین عمیق تر از این حرف ها است که با تصادف غیرعمدی تحت تاثیر قرار بگیرد.
- کشور احتیاج به پول نفت و میعانات گازی دارد. به هر حال باید این محصولات را صادر کند. از سوی دیگر وضعیت ناوگان های دریایی کشور مانند بقیه ناوگان های حمل و نقل کشور یعنی هوایی و زمینی فرسوده است. دولت آقای روحانی در تلاش بود که حمل و نقل هوایی که فرسوده است را بهبود ببخشد و نوسازی کند اما همزمان با مناقشات برجام این اقدام فعلا عقب افتاده است. در حال حاضر حمل و نقل کشور درگیر چالش هایی شده است که نمی توان گفت به کجا می انجامد. حتما در ناوگان های دریایی نیز چنین مشکلاتی وجود دارد. باید ناوگان های دریایی کشور را نوسازی کرد. گمان نمی کنم که وضعیت ما به نحوی باشد که به دلیل نقصی که در ناوگان دریایی وجود دارد، از صادرات مواد نفتی و میعانات گازی دوری کنیم و صادرات را کنار بگذاریم. بالاخره حتی اگر ناوگان هم نو و به روز باشد، احتمال بروز حادثه وجود دارد و این ریسک در هر نوع از حمل و نقل وجود دارد اما بعید می دانم که این اتفاق در روند صادرات و فروش کشور تاثیری بگذارد.
ناوگان حمل و نقلی ایران چقدر با ساختارهای روز جهانی همخوان است؟
- باید این سوال را از یک متخصص پرسید اما به نظر می رسد همانطور که در حوزه های دیگر به دلیل تحریم ها و مناقشات یک فاصله قابل توجهی با کشورهای پیشرفته داریم، حتما ناوگان حمل و نقل کشور نیز چنین مشکلی را دارند. ناوگان حمل و نقل کشور به روز نیست و باید اصلاح شود. به روز نبودن به این معنا نیست که در 30 الی 40 سال گذشته همه نفتکش ها در دریا تصادف می کردند یا آتش می گرفتند. این اتفاق مگر چند بار رخ داده که ما مبر آن تاکید داشته باشیم. چند دفعه یک ناوگان حمل و نقل میعانات گازی در دریا به یک جسمی اصابت کرده و آتش گرفته است؟
از نگاه شما مشکل اصلی در بروز این اتفاق چه بوده است؟
- نمی توان از نظر فنی و تکنیکی بررسی کرد اما می توان این احتمال را در نظر داشت که اگر ناوگان حمل و نقل کشور مدرن بود از نظر فنی یا تکنولوژی روز می توانستیم از این اتفاق جلوگیری کنیم. در هر صورت باید جعبه سیاه باز شده و تحقیق شود. نمی توان پیش از تحقیق و بررسی جعبه سیاه صحبت کرد. این کار غیر معقول است. در حال حاضر وقت گفتگو کردن در این باره نیست.
هفته نامه صدا - متین دخت ولی نژاد: رسانه های خارجی به خبر سانچی از زاویه دیگری پرداختند. برخلاف کارشناسان داخلی، اکثر این رسانه ها به آسیب های زیست محیطی این موضوع اشاره کردند. در همین رابطه سید رضی حاجی آقامیری می گوید: «این اتفاق تنها به بحث ورود نفت به دریا محدود نمی شود. مگر کم ضایعات زیست محیطی از خشکی وارد دریا می کنیم؟ مثلا همین زباله و نایلون که در طبیعت رها می شود اسفناک است. چالش های زیست محیطی در کشور بسیار فاجعه آمیز و تراژیک است.»
در ایران رسانه ها، مسئولان و حتی بخش خصوصی ترجیح دادند تا در مورد عواقب زیست محیطی حادثه سانچی سکوت کنند. این در حالی است که بر اساس کنوانسیون های جهانی، ایران باید در مورد اثرات این اتفاق اقداماتی را به انجام برساند. حتی در مورد بیرون کشیدن مغروقه کشتی سانچی هم ایران باید هزینه ها و خسارت هایی را پرداخت کند.
موج غم انگیز ناشی از این حادثه چنان سنگین بود که تقریبا در هیچ محفلی به حاشیه های چنین موضوعی اشاره نشده است. هم زمان محافل تجاری نیز نگران اتهاماتی شده اند که در فضای مجازی علیه چینی ها مطرح شده و مراقب اند تا اثرات این ماجرا دامن آینده روابط تجاری دو کشور را نگیرد. در گفتگو با رضی میری، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران به این موضوع پرداخته شده است.
به نظر شما حادثه پیش آمده برای نفتکش ایرانی در روابط تجاری ایران تاثیر خواهد گذاشت؟ مثلا رابطه تجاری ایران و چین تحت تاثیر قرار می گیرد؟
- باید در نظر داشت که این موضوع یک تصادف بوده است. نمی توانیم چینی ها را متهم کنیم که قصور کردند و کارهای شان را به درستی انجام ندادند. ولی بر سر این موضوع مقداری افکار عمومی و رسانه های خارجی شلوغ کردند. این تئوری توطئه هم در کشور متاسفانه ریشه دیرینه ای دارد. روند سیاسی کشور در واقع به شکلی است که به این تئوری توطئه هم دامن می زند اما نباید خودمان به این موضوع دامن بزنیم. هر اتفاقی افتاده یا می افتد را نباید به مسائل سیاسی ارتباط دهیم. بالاخره یک تصادف حتی در خیابان هم می تواند رخ دهد. یا خطای شخصی است یا حمل و نقل دچار مشکل می شود و در خیابان تصادف می شود، هواپیما سقوط می کند و ... برای کشتی نیز می تواند چنین اتفاقی رخ دهد و نباید با تئوری توطئه آن را تبیین و تحلیل کرد.
اتفاقی که رخ داده این است که یک کشتی با عظمت با مواد بسیار سنگین مشتعل در اثر برخورد ناگهانی منفجر شده و عده ای نیز در آن کشته شدند. چینی ها اقدام به کمک کردند ولی کار از کار گذشته بود. فکر نمی کنم که دولت ایران در ارتباط با این موضوع با چینی ها وارد مناقشه شود. ایران از یک جهاتی با چین ارتباط های عمیق پیدا کرده که این ارتباطات را درگیر مسائل جانبی کردن چندان آسان نیست. چینی ها نیز از هر مشتری نمی گذرند. این طور نیست که چینی ها ایران را دست کم گرفته باشند. مناسبات تجاری ایران و چین عمیق تر از این حرف ها است که با تصادف غیرعمدی تحت تاثیر قرار بگیرد.
فکر می کنید این اتفاق موجب می شود که میزان تجارت از طریق کشتی و استفاده از نفتکش کاهش پیدا کند؟
- کشور احتیاج به پول نفت و میعانات گازی دارد. به هر حال باید این محصولات را صادر کند. از سوی دیگر وضعیت ناوگان های دریایی کشور مانند بقیه ناوگان های حمل و نقل کشور یعنی هوایی و زمینی فرسوده است. دولت آقای روحانی در تلاش بود که حمل و نقل هوایی که فرسوده است را بهبود ببخشد و نوسازی کند اما همزمان با مناقشات برجام این اقدام فعلا عقب افتاده است. در حال حاضر حمل و نقل کشور درگیر چالش هایی شده است که نمی توان گفت به کجا می انجامد. حتما در ناوگان های دریایی نیز چنین مشکلاتی وجود دارد. باید ناوگان های دریایی کشور را نوسازی کرد. گمان نمی کنم که وضعیت ما به نحوی باشد که به دلیل نقصی که در ناوگان دریایی وجود دارد، از صادرات مواد نفتی و میعانات گازی دوری کنیم و صادرات را کنار بگذاریم. بالاخره حتی اگر ناوگان هم نو و به روز باشد، احتمال بروز حادثه وجود دارد و این ریسک در هر نوع از حمل و نقل وجود دارد اما بعید می دانم که این اتفاق در روند صادرات و فروش کشور تاثیری بگذارد.
ناوگان حمل و نقلی ایران چقدر با ساختارهای روز جهانی همخوان است؟
- باید این سوال را از یک متخصص پرسید اما به نظر می رسد همانطور که در حوزه های دیگر به دلیل تحریم ها و مناقشات یک فاصله قابل توجهی با کشورهای پیشرفته داریم، حتما ناوگان حمل و نقل کشور نیز چنین مشکلی را دارند. ناوگان حمل و نقل کشور به روز نیست و باید اصلاح شود. به روز نبودن به این معنا نیست که در 30 الی 40 سال گذشته همه نفتکش ها در دریا تصادف می کردند یا آتش می گرفتند. این اتفاق مگر چند بار رخ داده که ما مبر آن تاکید داشته باشیم. چند دفعه یک ناوگان حمل و نقل میعانات گازی در دریا به یک جسمی اصابت کرده و آتش گرفته است؟
از نگاه شما مشکل اصلی در بروز این اتفاق چه بوده است؟
- نمی توان از نظر فنی و تکنیکی بررسی کرد اما می توان این احتمال را در نظر داشت که اگر ناوگان حمل و نقل کشور مدرن بود از نظر فنی یا تکنولوژی روز می توانستیم از این اتفاق جلوگیری کنیم. در هر صورت باید جعبه سیاه باز شده و تحقیق شود. نمی توان پیش از تحقیق و بررسی جعبه سیاه صحبت کرد. این کار غیر معقول است. در حال حاضر وقت گفتگو کردن در این باره نیست.
چرا در ایران هیچ وقت در مورد اثرات محیط زیستی این موضوعات حرفی زده نمی شود؟ حتی بخش خصوصی هم در این مورد اظهارنظر نمی کند؟
- این اتفاق تنها به بحث ورود نفت به دریا محدود نمی شود. مگر کم ضایعات زیست محیطی از خشکی وارد دریا می کنیم؟ مثلا همین زباله و نایلون که در طبیعت رها می شود، اسفناک است. چالش های زیست محیطی در کشور بسیار فاجعه آمیز و تراژیک است. اهمیت دادن به مسائل محیط زیستی تنها این نیست که نگذاریم نفت وارد دریا شود، تنها این نیست که کیسه زباله به خیابان پرتاب نشود، آلودگی صوتی، ساختمان های بدقواره همگی آلودگی های زیست محیطی محسوب می شوند. حتی خود مردم نیز کوچک ترین بهایی به این موضوع نمی دهند. دولت ها نیز مانند مردم اهمیتی به مسائل زیستی نمی دهند. تنها زمانی که اتفاقی می افتد به فکر محیط زیست می افتیم.
- این اتفاق تنها به بحث ورود نفت به دریا محدود نمی شود. مگر کم ضایعات زیست محیطی از خشکی وارد دریا می کنیم؟ مثلا همین زباله و نایلون که در طبیعت رها می شود، اسفناک است. چالش های زیست محیطی در کشور بسیار فاجعه آمیز و تراژیک است. اهمیت دادن به مسائل محیط زیستی تنها این نیست که نگذاریم نفت وارد دریا شود، تنها این نیست که کیسه زباله به خیابان پرتاب نشود، آلودگی صوتی، ساختمان های بدقواره همگی آلودگی های زیست محیطی محسوب می شوند. حتی خود مردم نیز کوچک ترین بهایی به این موضوع نمی دهند. دولت ها نیز مانند مردم اهمیتی به مسائل زیستی نمی دهند. تنها زمانی که اتفاقی می افتد به فکر محیط زیست می افتیم.