ایران رمان

این مادربزرگ اهل تالش بوده که زمین هزار متری خودش رو وقف مدرسه ساختن و آموزش و پرورش میکنه و خودش تا امروز توی چادر زندگی می‌کرده و فوت کرده!

آدم هر چه از بزرگی و وسعت قلب و مهربونی این زن بنویسه کم نوشته.

این بنده خدا که دستش به هیچ جا نمی رسیده اینجور کمک کرده ولی ما یک سری آدم داریم دستشون به همه جا میرسه کاری نمیکنند که هیچ! تازه وظیفه‌شون رو هم انجام نمیدن!

خانم فرح نساء آنجوح ممنون که بزرگ بودن رو به ما یاد دادی و رفتی...‌

از خودش گذشت تا ابدی شد

این آدما نسل های قدیم بودن و حروم خوری و سنگ دلی بلد نبودن...
روح بزرگی داشتن و مهربونیشون رو بی دریغ در اختیار هم وطن هاشون میذاشتن....
کاش بعضی از بالا نشین ها از این خانوم یاد میگرفتن