ایران رمان

سلام بر همه 
چقدر زیباست که آدم کسیو داشته باشه  باهاش درد و دل کنه باهاش حرف بزنه باهاش اروم بشه .........تموم غم هاشو و مشکلاتشو و درد هاشو با اون در میون بزاره و توی تمام سختی ها ارامشش فقط و فقط اون باشه ..... اما حیف و صد حیفکه برای زمانی که بفهمی و بدونی که دیگه دوست نداره ، که دیگه دلش دنبال یکی دیگس .....اینجاست که آدم از اعماق وجود می سوزه ، اینجاست که غمی خیلی خیلی بیشتر از غم های گذشته بر دل آدم میشینه