ایران رمان

حجله یا گور؟!!!!!!
شنیدم در دهی از "آن ور آباد"
جوانی سخت کم رو گشت داماد
تو گویی جز سکوت و جز شنفتن
ندارد هیچ زادی بهر گفتن
شب عیش و زفاف و وصلت آمد
جوان در حجله با صد خجلت آمد
دو محرم را به خلوت کرده بودند
فراش وصل را گسترده بودند
مهیا مقتضی و منع مفقود
گل و گلچین و رخصت هر سه موجود
همین مانده بر افکندن نقابی
کنار و بوسه ای و فتح بابی
ولی کم رو جوان هر رشته می تافت
برای گفتگو حرفی نمی یافت
عروس از انتظار خود کلافه
ز بی تابی و خشمش پر قیافه
به قول پیرهای استخوان دار:
جوان خندان شود با کاه دیوار
جوان و این قدر بی حال و کم رو؟
ندانم کاه دیوار است یا شو؟
سرانجام آن جوان دل را به دریا
زد و پرسید از همسر که:"آیا
تو میدانی اصول دین بود چند؟"
عروسش زد تمسخر بار لبخند
که:"حجله ست این نه گور ای خانه آباد!
نکیر و منکری تو یا که داماد!!!!!!
خدایا حجله ام را گور گردان
ز من این کره خر را دور گردان"

با حال بود

مرسی..