۲۵-۰۷-۹۱، ۱۱:۰۷ ق.ظ
پژوهش جدید محققان دانشگاه تنسی نشان داده که سطح ماه با دانه های شیشهای خاک حاوی میزان قابل توجهی از آب پوشیده شده که میتواند از نظریه حیات انسانی در ماه حمایت کند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محققان به بررسی نمونههای خاک جمعآوری شده از ماه توسط ماموریتهای آپولو پرداخته و دریافتند که آنها حاوی آب به شکل ترکیبات هیدروکسیل هستند.
به گفته دانشمندان، این آب به احتمال زیاد با جریان مداوم ذرات باردار منتشر شده از خورشید موسوم به باد خورشیدی بر روی سطح ماه شکل گرفته است.
این دیدگاه سنتی که ماه کاملا خشک است در سالهای اخیر با شواهد روز افزون از امکان شکلگیری قطرات یخی آب بر روی سطح این قمر کاملا تغییر یافته است.
در سال 2009 یک ماهواره ناسا در داخل یکی از دهانه های ماه سقوط کرده و تلی از غبار را به هوا بلند کرد که به گفته دانشمندان حاوی میزان غیر قابل انتظاری از یخ بود.
همچنین در آن زمان، میزان کوچکی از آب به شکل پودر و سنگ در لایههای خارجی ماه پیدا شده بود.
اگرچه این اکتشافات وجود آب در این قمر را اثبات کرد، اما مشکل موجود که ذهن دانشمندان را درگیر خود کرده، منشا پیدایش آن است.
پژوهش جدید این محققان اکنون نشان داده که این آب احتمالا روی سطح خود ماه بوجود آمده و توسط شهابسنگها یا دیگر ضایعات فضایی به این همسایه نزدیک زمین منتقل نشده است.
باد خورشیدی یک جریان از ذرات در حال حرکت مداوم از سوی خورشید بوده که در زمین به دلیل وجود میدان مغناطیسی دفع میشوند اما ماه از چنین محافظی برخوردار نبوده و آنها را جذب می کند.
این محققان با آزمایش نمونههای خاک ماه دریافتند که آنها از ویژگیهای شیمیایی مشابه با ذرات هیدروژن باردار موجود در بادهای خورشیدی برخوردارند.
این یافتهها نشان داده که هیدروژن موجود در سطح ماه بوسیله باد خورشیدی منتقل و پس از ترکیب با اکسیژن و تبدیل به هیدروکسیلها در خاک ذخیره شده است.
هیدروکسیلها ترکیبات شبیه به آب هستند که از یک اتم هیدرژن و یک اتم اکسیژن برخوردارند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محققان به بررسی نمونههای خاک جمعآوری شده از ماه توسط ماموریتهای آپولو پرداخته و دریافتند که آنها حاوی آب به شکل ترکیبات هیدروکسیل هستند.
به گفته دانشمندان، این آب به احتمال زیاد با جریان مداوم ذرات باردار منتشر شده از خورشید موسوم به باد خورشیدی بر روی سطح ماه شکل گرفته است.
این دیدگاه سنتی که ماه کاملا خشک است در سالهای اخیر با شواهد روز افزون از امکان شکلگیری قطرات یخی آب بر روی سطح این قمر کاملا تغییر یافته است.
در سال 2009 یک ماهواره ناسا در داخل یکی از دهانه های ماه سقوط کرده و تلی از غبار را به هوا بلند کرد که به گفته دانشمندان حاوی میزان غیر قابل انتظاری از یخ بود.
همچنین در آن زمان، میزان کوچکی از آب به شکل پودر و سنگ در لایههای خارجی ماه پیدا شده بود.
اگرچه این اکتشافات وجود آب در این قمر را اثبات کرد، اما مشکل موجود که ذهن دانشمندان را درگیر خود کرده، منشا پیدایش آن است.
پژوهش جدید این محققان اکنون نشان داده که این آب احتمالا روی سطح خود ماه بوجود آمده و توسط شهابسنگها یا دیگر ضایعات فضایی به این همسایه نزدیک زمین منتقل نشده است.
باد خورشیدی یک جریان از ذرات در حال حرکت مداوم از سوی خورشید بوده که در زمین به دلیل وجود میدان مغناطیسی دفع میشوند اما ماه از چنین محافظی برخوردار نبوده و آنها را جذب می کند.
این محققان با آزمایش نمونههای خاک ماه دریافتند که آنها از ویژگیهای شیمیایی مشابه با ذرات هیدروژن باردار موجود در بادهای خورشیدی برخوردارند.
این یافتهها نشان داده که هیدروژن موجود در سطح ماه بوسیله باد خورشیدی منتقل و پس از ترکیب با اکسیژن و تبدیل به هیدروکسیلها در خاک ذخیره شده است.
هیدروکسیلها ترکیبات شبیه به آب هستند که از یک اتم هیدرژن و یک اتم اکسیژن برخوردارند.