ایران رمان

واقعیت این است آنچه بیش از هر چیز از یک سریال تلویزیونی در ذهن مخاطب می ماند، بازیگران و قصه آن است و عناصر و ابزارهای دیگر مثل گریم، طراحی لباس و صحنه یا دکوراسیون و لوکیشن آن کمتر مورد توجه قرار می گیرد




.

این مسأله در تلویزیون به دو دلیل بیش از سینم ا مشهود است. یکی این که مانیتور تلویزیون و اندازه قاب دوربین برای سریال سازی در تلویزیون کوچک تر است، برعکس سینم ا که همه چیز روی پرده خود را نشان می دهد و دوم، کم توجهی سازندگان سریال های تلویزیونی به این عناصر و مؤلفه های ضمنی آن




.

کاری به سریال های تاریخی نداریم که به اقتضای ساختار و مضمونشان، تمهیداتی مثل گریم یا طراحی صحنه و انتخاب لوکیشن اهمیت بیشتری دارد، اما متاسفانه در سریال های روتین و به روز تلویزیون، به انتخاب لوکیشن کمتر توجه می شود




.

این کم توجهی صرفا کارگردان یا تهیه کنندگان یک سریال تلویزیونی را در برنمی گیرد، بلکه منتقدان و نویسندگان سینم ایی نیز در نقد و تحلیل های خود کمتر به این ویژگی های اثر می پردازند. شاید غالب بودن تحلیل مضمونی بر نقادی فیلم در کشور ما و توجه کمتر به سویه فنی و تکنیکی کار باعث می شود به این عناصر سینم ایی تا حد زیادی بی توجه باشیم و میزان اثرگذاری آن را در یک اثر سینم ایی یا تلویزیونی نادیده بگیریم. لوکیشن فارغ از نسبت دراماتیک اش با قصه و روایت، به عنوان بنیان و بستر فیزیکی هر اثر تصویری واجد اهمیت است؛ مکان و فضایی که به عنوان کالبد یک فیلم یا سریال تلویزیونی، بستری می شود تا کارگردان قصه خویش را روایت کند و بازیگر به نقش آفرینی در آن بپردازد




.
میزانسن و دکوپاژ اثر نیز در زمینه همین عنصر است که شکل می گیرد و معنا پیدا می کند




.