۱۴-۱۱-۹۳، ۱۲:۴۹ ب.ظ
امیر عزیزی پس ازدستیاری در کارهای متعدد سینم ایی و تلویزیونی تصمیم گرفت کارگردانی کند. کارگردانی فیلم اول به مراتب سخت است و تعدادی از هنرمندان تلاش می کنند تا از مشاورین که معمولا از کارگردان های مطرح هستند استفاده کنند. عزیزی علاوه بر حضور پرویز شهبازی به عنوان مشاور کارگردان از حضور کیانوش عیاری بهره مند بوده است اما ردپای عیاری در سوژه اصلی قصه و نوع روایت به وضوح دیده می شود. قصه فیلم «موقت» قصه اتفاقی است که در یک خانه قدیمی رخ می‌دهد. عزیزی در فیلم خود مشکلات و معضلات زنان را به نمایش می‌گذارد، دوربین کمتر از محیط خانه قدیمی خارج می شود و بیشتر در این خانه اتفاقات رخ می دهد. اگر کمی به عقب برگردیم خواهیم دید فیلم «خانه پدری» هم همین مشخصه‌ها را داشت . نگارنده قصد ندارد به لحاظ محتوا و ساختار این دو فیلم را با هم به قیاس بنشیند اما ردپای کیانوش عیاری در فیلم به وضوح دیده می شود و او به عنوان تدوینگر به درستی پلان ها را در کنار هم قرار داده است تا عزیزی بتواند در جشنواره‌های خارجی با «موقت» حاضر شود. فیلم با داد و بیداد لادن بر سر ساناز آغاز می شود که در نهایت با خشونت دهان دختر را که از کم توانی ذهنی رنج می برد برای معاینه دهان و دندان باز می کنند. جابجایی و تغییر مکان باعث می شود تا «ساناز» دختر کم توان ذهنی در اتاقش تنها باشد و به تلویزیون ذل بزند. در همین حین وقتی مادر و لادن در حال آماده سازی وسایل جهت اسباب کشی هستند صدایی از اتاق به گوش می رسد و بیننده در نهایت متوجه می شود که ساناز با یک کلت کمری شلیک کرده است . اضطراب و نگرانی مستولی می شود. لادن دختر جوان خانه تلاش می کند تا همسایه را که علت صدا را جویا می‌شود را از در خانه براند و خواهرش الهام را در جریان می گذارد. شلیک اسلحه باعث می‌شود، بیتا دختری که قرار بود با امیر ازدواج کند، درباره ازدواج قبلی اش که دو سال به طول انجامید و رابطه اش با شوهر قبلی اش را برای خانواده امیر فاش کند. در هیچ کجای فیلم ارتباط میان امیر و بیتا مشخص نمی‌شود و حتی این ارتباط مورد سوال لادن قرار می گیرد. رابطه‌های پنهانی، خیانت زن به مرد، پنهان‌کاری، نمایش سختی‌های زندگی و خانه‌ای آشفته و استیجاری و موقعیت «موقت» افراد خوراک خوبی برای جشنواره‌های خارجی به شمار می آید حال اگر چاشنی این‌ها که ذکر شد، طرح معضلات و مشکلات زنان در ایران و خیانت زنی به نامزدش وارتباط پنهانی با شوهر سابقش هم باشد از نظر فیلمسازان روشنفکر سینم ای ایران پسندیده تر خواهد بود. در فیلم «موقت» امیر عزیزی تلاش کرده است تا دخالت و کمک مردان به زنان را در کمترین حد ممکن به نمایش بگذارد، زنان یا از طریق تلفن (عمو حمید)، یا ID (حسن پسر همسایه) و یا در نهایت به شکل کوتاهی حضور در محل کار (فرد معرفی شده از سوی حسن) با مردان ارتباط برقرار می‌کنند تا فیلم بر محور مشکلات و معضلات زنان حرکت کند. حتی اگر بخواهیم به دقت به فیلم توجه کنیم باعث بروز مشکل مرد خانه (امیر)است زیرا کلت کمری در ساک امیر جای گرفته بود که برای مرخصی به خانه آمده است. حالا او در خانه نیست و موبایلش که تنها وسیله دسترسی به امیر است نیز در خانه جامانده است. همه شرایط در این فیلم فراهم است تا زن ایرانی را آن گونه به نمایش گذاشته شود که جشنواره ها به آن اهمیت می دهند. تنها فردی که به رفع این مشکل کمک می کند راهنمایی های پسر همسایه است که در خارج از ایران زندگی می کند و فردی که «حسن» به آن ها معرفی می کند در انتهای فیلم هم باز همان تیری که حسن به الهام می دهد تا در خشاب اسلحه قراردهد و مشکل زنان مرتفع گردد، مساله ساز می شود. متاسفانه سینم ای ایران در ارایه فیلم هایی که مساله قشر کثیری از جامعه را در بر بگیرد ناموفق بوده است و تعدادی از فیلمسازان جوان مستعد به دلیل حضور مشاورانی که جشنواره‌های خارجی را رصد می کنند و آثارشان در جشنواره‌های دنیا با مضامین خاص مورد توجه قرار گرفته است، تنها به سمت و سوی جشنواره های خارجی توجه دارند و همین امر باعث می شود تا سینم ای گلخانه ای و روشنفکری روز به روز افزایش یابد و دوری مخاطب از سالن سینم اها ادامه داشته باشد.
منبع : خبرگزاری فارس
منبع : خبرگزاری فارس