ایران رمان

ایسنا: گاهی حتی یادمان نیست آن پایین چه خبر است، چه داریم و نداریم. شاید سالی یکبار گذرمان بیفتد به فضای کوچک خاک‌گرفته‌ای که تا سقف پر شده از خرت و پرت‌های بی‌مصرفی که ممکن است هیچوقت به کار نیاید، اما خیلی وقت‌ها زور ضرب‌المثل «هر چیز که خوار آید، روزی به کار آید» از عقل و منطق بیشتر است، تا آنجا که بعضی آدم‌ها تقریبا از خیر هیچ وسیله‌ای نمی‌گذرند. وابستگی به خرده‌ریز‌های زندگی، از ظرف‌های پلاستیکی خالی گرفته تا وسایل برقی از کار افتاده، مبل‌های پوسیده و دوچرخه زنگ‌زده، علاقه‌ای است، که برای بعضی‌ها نوستالژی و خاطره‌ای خوب است و برای خیلی‌های دیگر تنها یک وسواس بیمارگونه و ترس از دور انداختن چیزهای به درد نخور؛ علاقه‌ای خیلی شخصی که گاه حتی نمی‌شود درباره‌اش با کسی حرف زد یا توضیحش داد.