۱۵-۱۲-۹۶، ۰۴:۳۶ ب.ظ
این فروغ فرخزاد بود که در گفت و گوی مشهورش با ایرج گرگین گفت: «اگر بخواهیم در مورد عشق صحبت کنیم، برای مثال پرسوناژ مجنون که همیشه سمبل پایداری و استقامت در عشق بوده، از نظر من که درباره عشق یک جور دیگر فکر می کنم، واقعا پرسوناژ مسخره ای است.
روزنامه سازندگی - یاسمن طلوعی: این فروغ فرخزاد بود که در گفت و گوی مشهورش با ایرج گرگین گفت: «اگر بخواهیم در مورد عشق صحبت کنیم، برای مثال پرسوناژ مجنون که همیشه سمبل پایداری و استقامت در عشق بوده، از نظر من که درباره عشق یک جور دیگر فکر می کنم، واقعا پرسوناژ مسخره ای است. وقتی که علم روانشناسی آن را برای من خرد و تجزیه و تحلیل می کند، به من نشان می دهد که مجنون عاشق نبوده و یک بیمار بوده و دوست داشته خودش را آزار دهد.»
فروغ، تصویر متفاوتی از عشق را پیش روی ما قرار می داد و از آن عاشق و معشوق ادبی و کهنه تاریخی به عشقی زمینی تر میل می کرد. حالا سال های سال از آن روزی که فروغ این جملات را گفته گذشته است. اما جدال سر عشق، سر نگاه کردن به عشق، هنوز پابرجاست. عشقی که به سرانجام می رسد و یک جور پایان خودش دارد از داستان های ما و فیلم هایمان غایب است؛ هرچه هست دوری و فراق از یار است و حسرت دیدار؛ همان نگاهی که از دل ادبیات کهن ایرانی بیرون آمده، عشق و عاشقی محتوم و تراژیک که هیچ چشم اندازی جز نابودی هر دو طرف ندارد.
آیدا پناهنده
در سینم ا وضع از این هم بدتر است؛ دور و برمان را که نگاه کنیم فقط فیلم هایی می بینیم که عشق، اتفاق ناگواری است. سینم ای ما هیچ توجه به کمدی رمانتیک ها ندارد، هیچ عشقی را با سرانجام خوب و خوش نمی پسندد و ترجیح می دهد ظالم و مظلومی در داستان بسازد و تماشاگر را در زجر و رنج شریک کندو. اصلا انگار لذت تماشای فیلم عاشقانه سهیم شدن در رنجی است که هیچ وقت تمام نمی شود. اما همین نوع فیلم ها هم مدت هاست که در سینم ای ما حضور ندارند. عجیب نیست که فیلم عاشقانه نداریم و بیش از هر چیز به خشونت، تباهی و زجر چنگ زده ایم؟
فیلم های عاشقانه، هرچه باشند درباره مکالمه عاطفی دو انسان اند و وقتی خبری از این نوع فیلم ها نیست نباید احساس خطر کنیم؟ این روزها که همه از هم عصبانی اند فیلمی اکران شده که کمی از عشق و عاطفه بگوید: «اسرافیل» ساخته آیدا پناهنده یک فیلم عاشقانه است، اما این عشق، با وجود ناکامی اش، پیچیده تر از آن چیزی است که از دل کتاب های ادبی ما و از شعرهای شعرا بیرون آمده باشد. پیچیدگی که گرچه به سنت وصل است اما نشانه ای از دوره مدرن هم دارد. یک جور سردرگمی، گیجی و ناکامی در تمنا و خواست. «اسرافیل» فیلمی است که به یک داستان عاشقانه از سه زاویه دید نگاه می کند.
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !