۲۷-۰۵-۹۳، ۰۳:۰۷ ب.ظ
به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران ، از پاییز امسال در یک طرحی مطالعاتی در بریتانیا، برای برخی بیمارانی که دچار ایست قلبی شده‌اند، بجای آدرنالین دارونما تزریق می‌شود.
هدف این طرح بررسی سودمندی یا ضرر آدرنالین در درمان ایست قلبی است، سالانه پنجاه هزار نفر در بریتانیا بیرون بیمارستان دچار ایست قلبی می‌شوند از این بین تنها هشت درصد زنده می‌مانند.
اما برای روشن شدن تکلیف آدرنالین در ایست قلبی، هیچ راه دیگری بجز انجام چنین تحقیقی وجود ندارد.
پروفسور پیتر وایسبرگ از متخصصان انجمن قلب بریتانیا معتقد است نگرانی ما این است که ضرر آدرنالین بیشتر از منفعتش باشد، تنها راهی که برای پاسخ دادن به این سوال حیاتی وجود دارد انجام تحقیقی است که بدقت طراحی شده باشد.
به گفته دکتر دانیل سوکول متخصص اخلاق پزشکی بحث بر انگیزترین بخش این تحقیق این است که این کار بدون اطلاع و رضایت بیمار انجام می‌شود، بیماری که مداخله پزشکی برایش به معنای مرگ و زندگی است.
اما در نهایت مجوز اجرای طرح صادر شده، از این رو در انگلیس و ولز بدون اخذ رضایت به برخی از کسانی که دچار ایست قلبی شده‌اند بجای آدرنالین، آب‌نمک تزریق می‌شود.
دوز آدرنالین در درمان ایست قلبی بدون در نظر گرفتن وزن بیمار، برای همه یک میلی‌گرم است، به خانواده بیمار نیز گفته نمی‌شود آیا به او آدرنالین تزریق شده یا نه.
در حال حاضر مهمترین اقدامات برای احیا بیماری که دچار ایست قلبی شده عبارتند از: ماساژ قلبی (CPR)، شوک الکتریکی و تزریق آدرنالین.
با اینکه بیش از پنجاه سال است آدرنالین تقریبا در تمام کشورهای دنیا در پروتکل‌های درمانی ایست قلبی جای ثابتی دارد اما شواهد علمی برای سودمندی آن کافی نیست.
در بیست سال گذشته برخی دانشمندان اظهار نگرانی کرده‌اند که آدرنالین نه تنها در بکار افتادن قلب تاثیری ندارد بلکه باعث آسیب مغزی می‌شود.
هدف اصلی استفاده از آدرنالین در درمان ایست قلبی، جلوگیری از روی هم خوابیدن رگها، افزایش فشار خون در سرخرگ آئورت و بهبود خونرسانی به عضله قلب در حین احیای قلبی ریوی است، تصور می‌شود آدرنالین احتمال برگشت نبض، یعنی مهمترین هدف احیا را زیاد می‌کند.
برخی تحقیقات نشان می‌دهند با وجود اینکه استفاده از آدرنالین در ایست قلبی، احتمال تپش مجدد قلب را بیشتر می‌کند، اما کیفیت زندگی بیمار و کارکرد مغز پایین‌تر می‌آید.
انتهای پیام/
هدف این طرح بررسی سودمندی یا ضرر آدرنالین در درمان ایست قلبی است، سالانه پنجاه هزار نفر در بریتانیا بیرون بیمارستان دچار ایست قلبی می‌شوند از این بین تنها هشت درصد زنده می‌مانند.
اما برای روشن شدن تکلیف آدرنالین در ایست قلبی، هیچ راه دیگری بجز انجام چنین تحقیقی وجود ندارد.
پروفسور پیتر وایسبرگ از متخصصان انجمن قلب بریتانیا معتقد است نگرانی ما این است که ضرر آدرنالین بیشتر از منفعتش باشد، تنها راهی که برای پاسخ دادن به این سوال حیاتی وجود دارد انجام تحقیقی است که بدقت طراحی شده باشد.
به گفته دکتر دانیل سوکول متخصص اخلاق پزشکی بحث بر انگیزترین بخش این تحقیق این است که این کار بدون اطلاع و رضایت بیمار انجام می‌شود، بیماری که مداخله پزشکی برایش به معنای مرگ و زندگی است.
اما در نهایت مجوز اجرای طرح صادر شده، از این رو در انگلیس و ولز بدون اخذ رضایت به برخی از کسانی که دچار ایست قلبی شده‌اند بجای آدرنالین، آب‌نمک تزریق می‌شود.
دوز آدرنالین در درمان ایست قلبی بدون در نظر گرفتن وزن بیمار، برای همه یک میلی‌گرم است، به خانواده بیمار نیز گفته نمی‌شود آیا به او آدرنالین تزریق شده یا نه.
در حال حاضر مهمترین اقدامات برای احیا بیماری که دچار ایست قلبی شده عبارتند از: ماساژ قلبی (CPR)، شوک الکتریکی و تزریق آدرنالین.
با اینکه بیش از پنجاه سال است آدرنالین تقریبا در تمام کشورهای دنیا در پروتکل‌های درمانی ایست قلبی جای ثابتی دارد اما شواهد علمی برای سودمندی آن کافی نیست.
در بیست سال گذشته برخی دانشمندان اظهار نگرانی کرده‌اند که آدرنالین نه تنها در بکار افتادن قلب تاثیری ندارد بلکه باعث آسیب مغزی می‌شود.
هدف اصلی استفاده از آدرنالین در درمان ایست قلبی، جلوگیری از روی هم خوابیدن رگها، افزایش فشار خون در سرخرگ آئورت و بهبود خونرسانی به عضله قلب در حین احیای قلبی ریوی است، تصور می‌شود آدرنالین احتمال برگشت نبض، یعنی مهمترین هدف احیا را زیاد می‌کند.
برخی تحقیقات نشان می‌دهند با وجود اینکه استفاده از آدرنالین در ایست قلبی، احتمال تپش مجدد قلب را بیشتر می‌کند، اما کیفیت زندگی بیمار و کارکرد مغز پایین‌تر می‌آید.
انتهای پیام/