آسمانش را گرفته تنگ در .gla.[color=#ff0000]اغوش[/color].../عکس

[sadaf]

رضا رضایی

[barooni]

آسمانش را گرفته تنگ در آغوشابر ، با آن پوستين سرد نمناكشباغ بي برگيروز و شب تنهاستبا سكوت پاك غمناكشساز او باران ، سرودش بادجامه اش شولاي عرياني ستور جز اينش جامه اي بايدبافته بس شعله ي زر تا پودش بادگو بريد ، يا نرويد ، هر چه در هر كجاكه خواهديا نمي خواهدباغبان و رهگذاري نيستباغ نوميدانچشم در راه بهاري نيستگر ز چشمش پرتو گرمي نمي تابدور به رويش برگ لبخندي نمي رويدباغ بي برگي كه مي گويد كه زيبا نيست ؟داستان از ميوه هاي سر به گردون ساي اينك خفته در تابوتپست خاك مي گويدباغ بي برگيخنده اش خوني ست اشك آميزجاودان بر اسب يال افشان زردش مي چمد در آن

♥ پادشاه فصلها ، پاييز ♥

[barooni]

سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم

ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم


چو گلدان خالی لب پنجره

پر از خاطرات ترک‌خورده‌ایم


اگر داغ دل بود، ما دیده‌ایم

اگر خون دل بود، ما خورده‌ایم


اگر دل دلیل است، آورده‌ایم

اگر داغ شرط است، ما برده‌ایم


اگر دشنۀ دشمنان، گردن یم

اگر خنجر دوستان، گُرده‌ایم


گواهی بخواهید، اینک گواه

همین زخم‌هایی که نشمرده‌ایم


دلی سر بلند و سری سر به زیر

از این دست عمری به سر برده‌ایم



قیصر امین پور