آیا کهکشان ما هم این‌ شکلی است؟

[taranomi]

خبرآنلاین: کهکشان مارپیچی NGC 1398 حلقه‌ای از ستارگان درخشان، گاز و غبار به دور مرکز خود دارد؛ ساختاری میله‌ای شکل از ستارگان و گاز هم از مرکز آن عبور کرده است و بازوهای مارپیچی همچون نوارهایی از انتهای آن خارج شده‌اند.

 

این تصویر زیبا با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) در مجموعه رصدخانه جنوبی اروپا واقع در شیلی ثبت شده است تا پژوهشگران با استفاده از برترین تلسکوپ‌های روی زمین، ساختار مارپیچی این کهکشان را با جزئیات هر چه بیشتر بررسی کنند. البته با استفاده از تلسکوپ‌های کوچک هم می‌توان این کهکشان خوش‌عکس را در صورت‌فلکی کوره (Fornax) رصد کرد.

 

 

کهکشان NGC 1398 در فاصله ۶۵ میلیون سال‌نوری از زمین واقع شده است؛ بنابراین تصویری که ما از این کهکشان می‌بینیم، مربوط به ۶۵ میلیون سال پیش است، زمانی است که دایناسورهای غول‌پیکر آخرین روزهای حضور روی زمین را می‌گذراندند. (نوادگان این دایناسورها را امروز به شکل پرندگان می‌بینیم).

 

اخترشناسان معتقدند حلقه‌ای که حول مرکز این کهکشان ایجاد شده، موج چگالی منبسط‌شونده‌ای از فرآیندهای ستاره‌زایی است که به دو دلیل فعال شده است: یا NGC 1398 تحت تأثیر اختلالات گرانشی حاصل از ملاقات با کهکشانی دیگر قرار گرفته است یا عدم تقارن گرانشی خود کهکشان، این فرآیندهای ستاره‌زایی را به راه انداخته است.

 

کهکشان ما، راه‌شیری هم کهکشانی مارپیچی-میله‌ای است؛ اما از آن‌جایی‌که هنوز نتوانسته‌ایم ابزاری را برای تصویربرداری به بیرون از کهکشان بفرستیم، نمی‌دانیم آیا نمای تمام‌رخ آن شبیه به NGC 1398 هست یا خیر.

‌