اداب خواندن قران!!!!

[elena.r]

آداب خواندن قرآن

---

پیامبر اكرم(صلى الله علیه وآله) فرمودند: طریق قرآن را پاكیزه كنید. گفتند: طریق قرآن چیست اى پیامبر؟ پیامبر (صلى الله علیه وآله) فرمودند: دهان هاى شما، گفتند: با چه چیزى؟ پیامبر فرمودند: با مسواك.

---

قرآن انسان ها را اندرز مى دهد و گناه و صفات زشت را از قلب انسان مى شوید. این خواندن قرآن است كه نور هدایت را به دل ها مى تاباند، و این قرآن است كه نعمت هاى الهى را بر فرد و جامعه نازل مى گرداند.
حضرت على(علیه السلام) مى فرمایند:
فَأَسْتَشْفُوهُ مِنْ أَدْوائِكُمْ وَاسْتَعینُوا به عَلى لاََواتِكُمْ فَاِنَّ فیه شِفاءً مِنْ اَكْبَرِ الدّاء; از قرآن براى بیمارى هاى خود شفا بطلبید و به آن براى حل مشكلاتتان یارى بجویید; به درستى كه در قرآن شفاى بزرگترین دردهاست. (نهج البلاغه، خطبه 176)

قرآن آخرین كتاب آسمانى و نسخه اى است براى درمان بیمارى هاى روحى، اجتماعى و اخلاقى; لذا باید علاوه بر خواندن، در آن تدبّر و اندیشه نیز كرد.

خود قرآن به آداب قرائت آن اشاره مى كند: 1. خواندن قرآن با فكر و تعقّل
(اَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرآنَ)؛ آیا در (آیات و مفاهیم) قرآن نمى اندیشید.(نساء، آیه 82)

قرآن مردم را موظّف نموده كه در مورد حقانیت قرآن مطالعه و بررسى كنند و از تقلید و قضاوت هاى كوركورانه بپرهیزند. چون قرآن براى همه قابل درك و فهم است.
2. با دقت و شمرده خواندن
(وَ رَتَّلِ الْقُرْآنَ تَرْتیلا); (مزمل (73)، آیه 4)

امام على(علیه السلام) در تفسیر این آیه مى فرمایند: یعنى قرآن را خوب بیان كن و همانند شعر آن را با شتاب مخوان و مانند ریگ آن را پراكنده مساز و دل هاى خود را با آن به بیم و هراس افكنید.(كافى، كتاب فضل القرآن)

پیامبر اكرم (صلى الله علیه وآله) فرمودند: طریق قرآن را پاكیزه كنید. گفتند: طریق قرآن چیست اى پیامبر؟ پیامبر فرمود: دهان هاى شما، گفتند: با چه چیزى؟ پیامبر فرمود: با مسواك

3. با حُزن خوانده شود
قرآن براى حُزن و تأثر در نفوس نازل شده، پس آن را با آواز خوبى بخوانید.
امام صادق(علیه السلام) مى فرمایند: قرآن حزین نازل شده است، پس قرآن را با حالت حزن قرائت كنید.(كافى، كتاب فضل القرآن)
4. قبل از خواندن با استعاذه شروع شود
(فَاِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجِیمِ); هنگامى كه قرآن مى خوانى، از شر شیطان مطرود شده به خدا پناه ببر. (نحل (16)، آیه 98)

براى پربار شدن تأثیر محتواى قرآن بر انسان، باید موانع موجود در او و در محیطش برچیده شود. قرآن با تعبیر رجیم مى خواهد این واقعیت را تفهیم كند كه به هنگام تلاوت قرآن، كبر و غرور و تعصب را از خود دور كنیم تا سرنوشتى همچون شیطان رجیم پیدا نكنیم.


5. به یاد بهشت و جهنم بودن

هرگاه آیات مربوط به بهشت را مى خوانیم خوشحال شویم و رفتن به بهشت را از خدا بخواهیم و هر گاه به آیات جهنم رسیدیم ناراحت شویم و به خدا پناه ببریم.

امام صادق (علیه السلام) در ذیل آیه شریفه مى فرمایند: معناى تلاوت آن است كه در هر جا كه یادى از بهشت یا آتش به میان آورد در آنجا توقف نمائى. (بحارالانوار، ج 89، ص 214)
6. با طهارت بودن
قرآن مى فرماید: (لایَمَسُّهُ اِلاّ الْمُطَهَّروُنَ); به قرآن دست نمى یابند، مگر افراد با طهارت.(واقعه (56)، آیه 78)

در این آیه، هم طهارت ظاهر مانند وضو و غسل شرط است، (در صورت مسّ كتاب) و هم طهارت معنوى مانند مسلمان بودن و معتقد به اهل بیت بودن، چرا كه اهل بیت از طهارت واقعى برخوردار هستند،
(إِنَّمَا یُرِیدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَكُمْ تَطْهِیراً); جز این نیست كه خداوند مى خواهد پلیدى و گناه را از شما اهل بیت دور كند و شما را كاملا پاك سازد.(احزاب (33)، آیه 33)

امام على (علیه السلام) در تفسیر این آیه مى فرمایند: یعنى قرآن را خوب بیان كن و همانند شعر آن را با شتاب مخوان و مانند ریگ آن را پراكنده مساز و دل هاى خود را با آن به بیم و هراس افكنید

7. مسواك نمودن هنگام تلاوت قرآن

پیامبر اكرم(صلى الله علیه وآله) فرمودند: طریق قرآن را پاكیزه كنید. گفتند: طریق قرآن چیست اى پیامبر؟ پیامبر فرمود: دهان هاى شما، گفتند: با چه چیزى؟ پیامبر فرمود: با مسواك. (بحارالانوار، ج 89، ص 213)
8. هنگام تلاوت قرآن پاها ى خود را دراز نكنیم و ادب اسلامى را رعایت كنیم.
9. پیش از خواندنِ قرآن صلوات بفرستیم و دعا بخوانیم.
10. هنگام شنیدن صداى قرآن ساكت باشیم و به آن گوش دهیم. (وَ إِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ). (اعراف (7)، آیه 203)
[b]11. قرآن را پاكیزه و تمیز نگاه داریم و آن را در جاى مناسب قرار دهیم.
12. هنگام خواندن قرآن آن را در جاى بلندتر از زمین مانند رحل و یا روى دستهایمان قرار دهیم.
13. پس از قرائت قرآن دعا بخوانیم.
14. در پایان قرائت بگوییم: صَدَقَ اللهُ العَلّى الْعَظیم.
آداب قرائت بر دو قسم است:
1- آداب (ظاهریه)
2- آداب (باطنیه)

«آداب ظاهریه قرائت قرآن»:
1- با طهارت بودن. (یعنى با وضو بودن)
2- با كمال ادب خواندن.
3- با طمأنینه در حال ایستاده یا نشسته، بدون اینكه تكیه دهد یا چهار زانو بنشیند.
4- شمرده، شمرده بخواند، چنانچه در قرآن مى فرماید: و رتّل القرآن ترتیلا.
5- جهر متوسط (یعنى معمولى بخواند) اگر ایمن از ریا باشد و الاّ آهسته بخواند.
6- با حال حُزن و گریه و بكاء باشد.
7- با تحسین و تجوید قرائت، یعنى با در نظر گرفتن قواعد تجوید.

8- اداء حقوق قرائت، با اینكه اگر به آیه سجده رسیده سجده كند، و اگر به آیه عذاب رسید به خدا پناه ببرد و استعاذه كند و اگر به آیه رحمت و مغفرت برخورد كرد استرحام و استغفار و شكرگزارى نماید و به آیات بهشت مسئلت و درخواست كند. و به آیه دعاء، دعا نماید، وبه آیه تكبیر، تكبیر گوید و به آیه تسبیح، تسبیح كند.
9- قبل از شروع به قرائت استعاذه كند (اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم گوید).

10- پس از فراغ از قرائت هر سوره بگوید: صدق اللّه العلى العظیم و بلّغ رسوله الكریم اللّهم انفعنا به وبارك لنا فیه و الحمد للّه رب العالمین .¹
آداب باطنیه

1- فهمیدن و پى بردن به عظمت كلام، به این معنى كه بداند «قرآن» كلام الهى است كه از عرش عظمت حق نزول نموده تا به مرتبه افهام خلق رسیده براى اینكه بشر را از تیهِ ضلالت و سرگردانى به سرمنزل سعادت جاودانى هدایت كند.
و كلید خزائن گوهرهاى گرانبهائى است كه هر كه بچنگ آورد، بغناى حقیقى نائل گردد و آب حیاتى است كه هركه بیاشامد از زندگانى جاوید بهرمند شود و داروى شفابخشى است كه هركه بنوشد از دردهاى نهانى و آشكار شفا یابد.
2- دانستن و پى بردن به عظمت گوینده كلام، یعنى بداند كه گوینده آن خداوند بزرگ و آفریدگار و پروردگار جهانیان است كه ذات مقدسش جامع جمیع كمالات و منزّه از همه عیوب و نواقص و مبرّا از احتیاج است.
و نهایتى براى صفات كمالى و عظمت و كبریائى و علوّ او نیست و او حكیم على الاطلاق و عالم به جمیع سرائر و نهان ها و ضمائر و قادر بر هر چیز وسیع و بصیر و مُدرِك و لطیف و خبیر است .
3- از طهارت ظاهر به طهارت باطن التفات نمودن، به این معنى كه بداند، چنانچه ظاهر «قرآن» را بدون طهارت نمى توان مسّ نمود تا زمانى انسان از سخنان زشت و ناروا پاك نگردد و دل انسان از اخلاق ناپسند و صفات نكوهیده پیراسته نشود، حقیقت كلام حق را در نمى یابد و لذّت شیرینى آن را درك نمى نماید.
در معانى آیات «قرآن» تدبّر نمودن، چنانچه در «قرآن» مى فرماید أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا پس آیا در قرآن تدبر نمى كنند بلكه بر دلهاى آنان قفل زده شده. و آقا امیرالمؤ منین علیه السلام فرمود: در عبادت بدون علم، و در قرائتِ بدون تدبیر و فكر خیرى نیست

4- با خضوع و خشوع و رقّت قلب و خوف خدا قرائت كردن، چنانچه از حضرت صادق علیه السلام روایت مى كند:
من قرأ القرآن یخضع ولم یرقّ قلبه ولم ینشاء حزنا و وجلا فى سرّه فقد استهان بعظیم شأن اللّه و خسر خسرانا مبینا

كسى كه «قرآن» بخواند و خاضع نشود و رقت قلب نداشته باشد و در باطنش حزن و ترس پیدا نشود، به تحقیق به امر بزرگ خدا توهین كرده و زیان آشكارائى نموده .²
5- با حضور قلب و ترك حدیث نفس كه روح هر عباداتى است ، «قرآن » خواندن.


6- در معانى آیات «قرآن» تدبّر نمودن، چنانچه در «قرآن» مى فرماید أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا ³ پس آیا در قرآن تدبر نمى كنند بلكه بر دلهاى آنان قفل زده شده. و آقا امیرالمؤ منین علیه السلام فرمود: در عبادت بدون علم، و در قرائتِ بدون تدبیر و فكر خیرى نیست.⁴
7- متحقق شده به حقایق «قرآن» از اعتقادات واخلاق فاضله و اعمال صالحه چون قرآن مشتمل بر توحید و بیان صفات و افعال صانع عالم و اوصاف و احوال روز قیامت و بهشت و دوزخ و علّت بعثت انبیاء و صفات و رفتار آنها و تمجید از گروندگان به پیغمبران و تقبیح مخالفین آنان.
و بیان صفات حسنه و اخلاق پسندیده و همچنین صفات سیّئه و اعمال نكوهیده و ذكر فوائد اطاعت و ایمان و عمل صالح و زیان‌هاى معصیت و كفر و اعمال زشت، و بیان قصص و حكایات امم گذشته، و غیر اینها از امور دیگر مى باشد كه خواننده «قرآن» باید از هر قسمت از این امور كاملاً بهره‌بردارى كند.
به امور اعتقادیه آن معتقد، و به اخلاق فاضله‌اش متخلّق، و به اعمال شایسته‌اش عامل گردد. از قصص آن عبرت گرفته، به وعده‌هاى «قرآن» امیدوار و از وعید آن بهراسد.
8- تخصیص: یعنى متوجه باشد كه خداوند او را مخاطب قرار داده با وى تكلم مى كند و گویا در محضر پیغمبر صلى الله علیه و آله بوده و از زبان آنحضرت كلام الهى را مى شنود.
9- تأثیر قلبى: یعنى از مواعظ «قرآن» متعظ و متذكر شود، (پند بگیرد) اوامر آن را امتثال، و از نواهى آن اجتناب كند، به ذكر نِعَم الهى كه مى رسد شكرگزار و از بلیّات و نعماتش استعاذه نماید و به حول و قوّه الهى متمسّك و از هر حول و قوّه‌اى بیزارى جوید و توفیق امتثال اوامر و اجتناب از نواهى «قرآن» را از خدا طلب نماید.
10- ترقّى به درجات و مراتب كلام حق به این معنى كه:
در مرتبه اول: خود را مقابل حق ببیند كه با خدا تكلم مى كند.
و در مرتبه دوم: كلام حق را بشنود كه بنده‌اش را مخاطب قرار داده با او سخن مى گوید.در مرتبه سوم: خدا را به چشم دل ببیند، چنانچه از «حضرت سیّد الشهداء علیه السلام» و از «حضرت صادق علیه السلام» روایت شده است كه:[sup]5 خداوند بر بندگانش در كتاب خود و كلام خود تجلّى مى نماید.

بچه ها محتاج دعاامیدوارام دعا هاو عبادتتون به درگاه حق مقبول واقع بشه!!!

دعا واسه شفای مریضان و کنکوریا فراموش نشه!!!
یا حق




[b]