۱۱-۱۱-۹۱، ۰۹:۱۰ ب.ظ
اگر شخصی بمیرد و سه وارث از خود به جا گذاشته باشد : پدر ، مادر و یک دختر ، طبق نظر همه ی مراجع مال او 5 قسمت می شود : یک قسمت پدر ، یک قسمت مادر و سه قسمت دختر . در این مثال دو زن و مرد داریم : مادر و پدر / دختر و پدر : زن و مرد اولی ارث برابر می برند و در زن و مرد دومی ، زن سه برابر مرد ! پس صحیح آن است که بگوییم : زن در اسلام گاهی نصف مرد و گاهی برابر مرد و گاهی چند برابر مرد ارث می برد . اگر این گونه مطرح کنیم اصلا شبهه ظلم مطرح نمی شود چون اگر خدا می خواست به جنس زن ظلم کند ، سهم او را همواره نصف قرار می داد و از نظر قانون گذاری هم راحت تربود نه اینکه یک جا نصف ، یک جا برابر و یک جا چند برابر قرار دهد . مثل اینک رئیس اداره ای که در آن 30 کارمند زن وجود دارد بخشنامه کند که از این ماه ، حقوق 10 زن مشخص نصف ، حقوق 10 زن دیگر برابر و حقوق 10 زن باقیمانده سه برابر کارمندان مرد شود . این جا هر عاقلی می فهمد که قصد رئیس ظلم به جنس زن نبوده چون اگر این گونه بوده می گفت : حقوق هر 30 زن نصف شود . از اینکه برخی زنان چند برابر و برخی آنها برابر است معلوم می شود آن هایی هم که نصف است ، مشکل از ناحیه ی دیگر است نه به جهت زن بودنشان اما مغرضین بی انصاف ، اسمی از برابر و چند برابر نمی آورند و تنها موارد نصف را توی بوق می کنند که این دروغ و تهمتی است آشکار .
حتی موردی که به ظاهر ارث زن نصف مرد است یعنی برادر و خواهر را هم اگر درست تجزیه و تحلیل کنیم ، درمی یابیم که آنجا هم نفع زن رعایت شده است . مثلا دختر و پسری را فرض می کنیم که پدرشان از دنیا رفته است و سه میلیون ثروت داشته . دو میلیون به پسر می رسد و یک میلیون به دختر . دختر بسیار ناراحت می شود و به کم بودن سهم خود اعتراض دارد . زمان می گذرد ، برای دختر خواستگار می آید ، یک میلیون مهریه می طلبد که به ضمیمه ی یک میلیون ارثش می شود دو میلیون و بعد از رفتن به خانه ی شوهر هم تمام مخارجش اعم از خوراک و پوشاک و مسکن حتی کفنش ! برگردن مرد است و مرد نمی تواند او را الزام کند که از دو میلیون پس اندازش ریالی در مخارجش صرف نماید . از آن طرف پسر نیز برای خواستگاری سراغ دختری می رود . یک میلیون از دو میلیون سهم ارثش را به عنوان مهریه می پردازد و یک میلیون باقیمانده را سرمایه ای برای امرار معاش قرار می دهد . مغازه ای ، تاکسی ای ، گاری ای می خرد تا خرج زنش را درآورد . بعد از 6 ماه سراغ دختر و پسر قصه می رویم . دختر را که هنگام تقسیم ارث ناراحت و معترض بود ، خوشحال و راضی می یابیم . دو میلیون در بانک دارد و خرجی اش هم بر عهده شوهرش است . اما پسر ناراحت و عصبانی است زیرا دو میلیون تمام شده و صبح تا شب هم مشغول جان کندن برای سیر کرد ن شکم زن خود می باشد ! اینجاست که مرد باید به کم بودن سهم الارث خود اعتراض کند نه زن !
از طرف دیگر باید توجه داشت که قانون گذار، خداوند متعال است نه بشر عادی . اگر بشر عادی بود احتمال ظلم و حق کُشی در حقش می رفت اما انگیزه های ظلم در حق خداوند منتفی است زیرا ظلم ظالم یا به خاطر احساس کمبود است یا به جهت خالی کردن عقده ی دل و انتقام جویی یا اینکه منافع خود را در خطر می بیند یا می خواهد منافع دیگران را از آنِ خود کند یا ...
و تمام این علل از وجود قدس الهی منتفی است چرا که او صمد است و غنی و ( لا یظلم مثقال ذرة ) . ما یقین داریم که خداوند نه با زن پدر کشتگی دارد و نه با مرد پسر خالگی . زن و مرد را از خاک آفریده و هدف از خلقت هر دو را عبودیت قرار داده ( انا خلقناکم من ذکر و انثی و جعلناکم شعوبا و قبائل لتعارفوا ان اکرمکم عندالله اتقاکم ) ملاک برتری نزد خدا تقوی است نه مرد یا زن بودن
نکته ی آخر اینکه تمام تفاوت های بین زن و مرد در مادیات و ظاهریات است نه در روحیات و معنویات . هیچ کجا نداریم که اگر فلان نماز را مرد بخواند فلان مقدار ثواب و اگر زن بخواند ، نصف آن را به او می دهند ، یا فلان روزه را اگر مرد بگیرد ، کفاره 60 سال گناهان اوست و اگر زن بگیرد کفاره 30 سال اوست ! پس معلوم می شود تفاوت هایی هم که در احکام وجود دارد ناشی از تفاوت های جسمی یا تفاوت وظایف ها است و گرنه در معنویات که اساس انسان است و در سیر تکامل بین زن و مرد هیچ تفاوتی وجود ندارد و هر کس به مقدار همت و تلاش خود بر دیگری سبقت می گیرد ( لیس للانسان الا ما سعی ).
حتی موردی که به ظاهر ارث زن نصف مرد است یعنی برادر و خواهر را هم اگر درست تجزیه و تحلیل کنیم ، درمی یابیم که آنجا هم نفع زن رعایت شده است . مثلا دختر و پسری را فرض می کنیم که پدرشان از دنیا رفته است و سه میلیون ثروت داشته . دو میلیون به پسر می رسد و یک میلیون به دختر . دختر بسیار ناراحت می شود و به کم بودن سهم خود اعتراض دارد . زمان می گذرد ، برای دختر خواستگار می آید ، یک میلیون مهریه می طلبد که به ضمیمه ی یک میلیون ارثش می شود دو میلیون و بعد از رفتن به خانه ی شوهر هم تمام مخارجش اعم از خوراک و پوشاک و مسکن حتی کفنش ! برگردن مرد است و مرد نمی تواند او را الزام کند که از دو میلیون پس اندازش ریالی در مخارجش صرف نماید . از آن طرف پسر نیز برای خواستگاری سراغ دختری می رود . یک میلیون از دو میلیون سهم ارثش را به عنوان مهریه می پردازد و یک میلیون باقیمانده را سرمایه ای برای امرار معاش قرار می دهد . مغازه ای ، تاکسی ای ، گاری ای می خرد تا خرج زنش را درآورد . بعد از 6 ماه سراغ دختر و پسر قصه می رویم . دختر را که هنگام تقسیم ارث ناراحت و معترض بود ، خوشحال و راضی می یابیم . دو میلیون در بانک دارد و خرجی اش هم بر عهده شوهرش است . اما پسر ناراحت و عصبانی است زیرا دو میلیون تمام شده و صبح تا شب هم مشغول جان کندن برای سیر کرد ن شکم زن خود می باشد ! اینجاست که مرد باید به کم بودن سهم الارث خود اعتراض کند نه زن !
از طرف دیگر باید توجه داشت که قانون گذار، خداوند متعال است نه بشر عادی . اگر بشر عادی بود احتمال ظلم و حق کُشی در حقش می رفت اما انگیزه های ظلم در حق خداوند منتفی است زیرا ظلم ظالم یا به خاطر احساس کمبود است یا به جهت خالی کردن عقده ی دل و انتقام جویی یا اینکه منافع خود را در خطر می بیند یا می خواهد منافع دیگران را از آنِ خود کند یا ...
و تمام این علل از وجود قدس الهی منتفی است چرا که او صمد است و غنی و ( لا یظلم مثقال ذرة ) . ما یقین داریم که خداوند نه با زن پدر کشتگی دارد و نه با مرد پسر خالگی . زن و مرد را از خاک آفریده و هدف از خلقت هر دو را عبودیت قرار داده ( انا خلقناکم من ذکر و انثی و جعلناکم شعوبا و قبائل لتعارفوا ان اکرمکم عندالله اتقاکم ) ملاک برتری نزد خدا تقوی است نه مرد یا زن بودن
نکته ی آخر اینکه تمام تفاوت های بین زن و مرد در مادیات و ظاهریات است نه در روحیات و معنویات . هیچ کجا نداریم که اگر فلان نماز را مرد بخواند فلان مقدار ثواب و اگر زن بخواند ، نصف آن را به او می دهند ، یا فلان روزه را اگر مرد بگیرد ، کفاره 60 سال گناهان اوست و اگر زن بگیرد کفاره 30 سال اوست ! پس معلوم می شود تفاوت هایی هم که در احکام وجود دارد ناشی از تفاوت های جسمی یا تفاوت وظایف ها است و گرنه در معنویات که اساس انسان است و در سیر تکامل بین زن و مرد هیچ تفاوتی وجود ندارد و هر کس به مقدار همت و تلاش خود بر دیگری سبقت می گیرد ( لیس للانسان الا ما سعی ).
اهنگ های بی رحم ترین صداهای دنیایند
بی انکه بخواهی تو را به قعر خاطراتی میبرند که برای فراموش کردنشان
بار ها خودت را شکسته ای