۱۷-۰۸-۹۳، ۱۰:۳۷ ق.ظ
اسد عابدینی یکی از مربیان فوتبال در رده سنی پایه در مورد وضعیت فوتبال پایه کشور، ضمن بیان مطلب فوق افزود: فوتبال ایران به مانند لیوان آب زلالی است که یک قطره جوهر داخل آن چکیده و کل آب را به رنگ خود درآورده است. خارج کردن این جوهر از این آب زلال خیلی دشوار شده اما غیر ممکن نیست.
وی با اشاره به اینکه کم نیستند دلسوزانی که سالها عمر خود را در راه اعتلای ورزش میهن عزیزمان بدون چشمداشتی صرف کردهاند، ادامه داد: ملاک و خط کش فوتبالیها بازی ملی و کلمهای به نام رابطه است که باید از آن به عنوان مشکل بزرگتر نام برد. دوستان نه همدیگر را قبول دارند و نه یکدیگر را تحمل میکنند. از سوی دیگر همه میخواهند نفر اول بوده و حرف اول و آخر را بزنند.
این کارشناس فوتبال پایه در ادامه تاکید کرد: اگر بپذیریم فوتبال یک صنعت وارداتی است، بهتر بود اول قواعد مربوط به آن را یاد میگرفتیم، سپس به سمت حرفهای شدن آن میرفتیم. درحالیکه از حرفهای شدن آن فقط مبلغ قراردادها حرفهای و شماره پشت پیراهن بازیکنان لاتین شد و درباقی مسائل کاملا آماتور هستیم.
وی در ادامه صحبتهای خود به داشتن یک عکس با شورت ورزشی به عنوان مهمترین شاخصه یک آدم فوتبالی اشاره و اظهار کرد: متاسفانه تجربه و علم کافی برای کار کردن نیاز نیست، این یعنی هیچ چیز جای خودش نیست، یک فرد چه در سطح ملی چه باشگاهی خیلی زود و بدون تجربه لازم مربی میشود و خیلی زود پس از اینکه تجربه کافی کسب شد، حکم به اخراج همان مربی میدهیم. این اتفاق برای دفعات متوالی رخ داده و هنوز هم تکرار میشود.
عابدینی ادامه داد: هیچگاه از ضررهای این تصمیمات اشتباه درس نگرفتیم، در چنین شرایطی هم درحق همان فرد ظلم کرده و هم خواسته یا ناخواسته به کشور خیانت میکنیم. درحالیکه مربی شدن آن فرد در آن مقطع اشتباه است چرا که نه از روی عقل و منطق بلکه از روی احساس تصمیم گیری میکنیم. اشتباه بزرگتر را زمانی مرتکب میشویم که درست زمانی که آن مربی مختصر تجربه کسب کرده، ناگهان با تصمیمی عجولانه و غیرمنطقی و بدون دلیل علمی، مربی بدون تجربه دیروز و با تجربه امروز کنار گذاشته میشود.
وی به حضور مربیان خارجی در فوتبال ایران اشاره کرد و گفت: معلوم نیست دلیل حضور مربیان تاریخ مصرف گذشته درجه چندم خارجی در فوتبالمان چیست؟ چه کسانی از حضور این مربیان منتفع میشوند؟ چرا باید برای حفظ موقعیت خودمان با فرار رو به جلو سرمایههای مملکت را هدر دهیم و به هیچ عنوان به تجدید نظر در این رویه غلط فکر هم نمیکنیم. چرا باید به آسانی و با کمترین بها چوب حراج به سرمایههای خود که همان اسطورههایمان هستند، میزنیم.
مدیر تیمهایی پایه نفت تهران افزود: اینکه میگوییم فوتبالمان عقب مانده و دیگران با سرعت نور در حرکت هستند، سخن غلطی نیست. اما صحیح هم نیست اگر بپذیریم که اینجا ایران است و پر است از استعدادهای ناب. پس سخت کارکردن و با برنامه پیش رفتن بهترین راهکار است تا کمی از این عقب افتادگی را جبران کنیم.
وی در توضیح بیشتر این موضوع ادامه داد: نونهال و نوباوگان مستعد زیادی درفوتبال ما هستند که با کمی توجه و اندکی برنامهریزی و آینده نگری سریعتر و بهتر از آنکه فکر کنیم میتوانیم پلههای ترقی را طی کنیم. به شرط آنکه هزینههای اضافی فوتبال فعلی را حذف کنیم اما اگرهمین استعدادها را درنیابیم و به حال خود رها شوند، چون در ابتدای راه قرارد دارند، نه به جایی وصل بوده و نه راه را میدانند، کسی را هم ندارند که کمک حال رشد و نمو آنها باشند، هم باعث نابودی نخبهها شدهایم، هم کسانی جای این استعدادها را میگیرند که شایستگی ندارند و این یعنی هزینه دو سر سوخت.
عابدینی از آموزش حرفهای بازیکنان درتمام سطوح، امکانات نرم افزاری و سخت افزاری علی الخصوص زیرساخت ها، اسپانسرینگ، علوم پزشکی ورزشی، بهرهوری از علوم روز فوتبال، کلاسهای آموزشی مربیگری و توجیهی و دانش افزایی به عنوان کمبودهای فوتبال ایران یاد کرد که به شدت نیازمند برنامه ریزی و به روزشدن است.
وی سرمایه گذاری روی رده سنی پایه را بهترین راه نجات فوتبال دانست و افزود: باید هزینههای رده سنی بزرگسالان تعدیل شده برای ردههای سنی 8 تا 12 سال سرمایه گذاری کنیم. از نظرات خوب پیشکسوتان بهره برد تا با یک برنامه 10 ساله و کاری آکادمیک و هدفمند فوتبال ایران را ساخت. مانند کاری که آلمان سال 2008 آغاز کرد و ثمره آن را با قهرمانی سال 2014 جهان دید.
این کارشناس فوتبال پایه ادامه داد: علاوه بر وفور استعداد در کشور، طراحی و برنامهریزی برای پرورش این استعدادها که ثروت خدادادی هستند، آنقدر کم هزینه، ساده و پیش پا افتاده است که حد ندارد و شاید به خاطر سادگی زیاد آن به فکر کسی خطور نمیکند. البته شاید هم به اذهان میرسد اما قرار همین است که هست و گرنه چطورممکن است صعود به المپیک 45 سال به طول بیانجامد.
وی یادآور شد: اگر صعود به المپیک شانسی بود و برنامهریزی و آینده نگری لازم نبود، بالاخره دریکی از دورهها ما هم صعود میکردیم. با اینهمه حذف شدن و دسته گل به آب دادنهای سریالی و ادامهدار متاسفانه هیچ ارادهای برای اصلاح امور وجود ندارد و همه بدون نگرانی در این فوتبال هستیم، بیآنکه آب از آب تکان بخورد.
عابدینی در پایان با اشاره به اینکه دست دلالان باید از فوتیال ایران بریده شود، گفت: هرچند ما زمان را خیلی از دست دادهایم اما این هشدار را جدی بگیریم که تداوم غفلت بسیاری از این استعدادها را به ورطه نابودی میکشاند.
وی با اشاره به اینکه کم نیستند دلسوزانی که سالها عمر خود را در راه اعتلای ورزش میهن عزیزمان بدون چشمداشتی صرف کردهاند، ادامه داد: ملاک و خط کش فوتبالیها بازی ملی و کلمهای به نام رابطه است که باید از آن به عنوان مشکل بزرگتر نام برد. دوستان نه همدیگر را قبول دارند و نه یکدیگر را تحمل میکنند. از سوی دیگر همه میخواهند نفر اول بوده و حرف اول و آخر را بزنند.
این کارشناس فوتبال پایه در ادامه تاکید کرد: اگر بپذیریم فوتبال یک صنعت وارداتی است، بهتر بود اول قواعد مربوط به آن را یاد میگرفتیم، سپس به سمت حرفهای شدن آن میرفتیم. درحالیکه از حرفهای شدن آن فقط مبلغ قراردادها حرفهای و شماره پشت پیراهن بازیکنان لاتین شد و درباقی مسائل کاملا آماتور هستیم.
وی در ادامه صحبتهای خود به داشتن یک عکس با شورت ورزشی به عنوان مهمترین شاخصه یک آدم فوتبالی اشاره و اظهار کرد: متاسفانه تجربه و علم کافی برای کار کردن نیاز نیست، این یعنی هیچ چیز جای خودش نیست، یک فرد چه در سطح ملی چه باشگاهی خیلی زود و بدون تجربه لازم مربی میشود و خیلی زود پس از اینکه تجربه کافی کسب شد، حکم به اخراج همان مربی میدهیم. این اتفاق برای دفعات متوالی رخ داده و هنوز هم تکرار میشود.
عابدینی ادامه داد: هیچگاه از ضررهای این تصمیمات اشتباه درس نگرفتیم، در چنین شرایطی هم درحق همان فرد ظلم کرده و هم خواسته یا ناخواسته به کشور خیانت میکنیم. درحالیکه مربی شدن آن فرد در آن مقطع اشتباه است چرا که نه از روی عقل و منطق بلکه از روی احساس تصمیم گیری میکنیم. اشتباه بزرگتر را زمانی مرتکب میشویم که درست زمانی که آن مربی مختصر تجربه کسب کرده، ناگهان با تصمیمی عجولانه و غیرمنطقی و بدون دلیل علمی، مربی بدون تجربه دیروز و با تجربه امروز کنار گذاشته میشود.
وی به حضور مربیان خارجی در فوتبال ایران اشاره کرد و گفت: معلوم نیست دلیل حضور مربیان تاریخ مصرف گذشته درجه چندم خارجی در فوتبالمان چیست؟ چه کسانی از حضور این مربیان منتفع میشوند؟ چرا باید برای حفظ موقعیت خودمان با فرار رو به جلو سرمایههای مملکت را هدر دهیم و به هیچ عنوان به تجدید نظر در این رویه غلط فکر هم نمیکنیم. چرا باید به آسانی و با کمترین بها چوب حراج به سرمایههای خود که همان اسطورههایمان هستند، میزنیم.
مدیر تیمهایی پایه نفت تهران افزود: اینکه میگوییم فوتبالمان عقب مانده و دیگران با سرعت نور در حرکت هستند، سخن غلطی نیست. اما صحیح هم نیست اگر بپذیریم که اینجا ایران است و پر است از استعدادهای ناب. پس سخت کارکردن و با برنامه پیش رفتن بهترین راهکار است تا کمی از این عقب افتادگی را جبران کنیم.
وی در توضیح بیشتر این موضوع ادامه داد: نونهال و نوباوگان مستعد زیادی درفوتبال ما هستند که با کمی توجه و اندکی برنامهریزی و آینده نگری سریعتر و بهتر از آنکه فکر کنیم میتوانیم پلههای ترقی را طی کنیم. به شرط آنکه هزینههای اضافی فوتبال فعلی را حذف کنیم اما اگرهمین استعدادها را درنیابیم و به حال خود رها شوند، چون در ابتدای راه قرارد دارند، نه به جایی وصل بوده و نه راه را میدانند، کسی را هم ندارند که کمک حال رشد و نمو آنها باشند، هم باعث نابودی نخبهها شدهایم، هم کسانی جای این استعدادها را میگیرند که شایستگی ندارند و این یعنی هزینه دو سر سوخت.
عابدینی از آموزش حرفهای بازیکنان درتمام سطوح، امکانات نرم افزاری و سخت افزاری علی الخصوص زیرساخت ها، اسپانسرینگ، علوم پزشکی ورزشی، بهرهوری از علوم روز فوتبال، کلاسهای آموزشی مربیگری و توجیهی و دانش افزایی به عنوان کمبودهای فوتبال ایران یاد کرد که به شدت نیازمند برنامه ریزی و به روزشدن است.
وی سرمایه گذاری روی رده سنی پایه را بهترین راه نجات فوتبال دانست و افزود: باید هزینههای رده سنی بزرگسالان تعدیل شده برای ردههای سنی 8 تا 12 سال سرمایه گذاری کنیم. از نظرات خوب پیشکسوتان بهره برد تا با یک برنامه 10 ساله و کاری آکادمیک و هدفمند فوتبال ایران را ساخت. مانند کاری که آلمان سال 2008 آغاز کرد و ثمره آن را با قهرمانی سال 2014 جهان دید.
این کارشناس فوتبال پایه ادامه داد: علاوه بر وفور استعداد در کشور، طراحی و برنامهریزی برای پرورش این استعدادها که ثروت خدادادی هستند، آنقدر کم هزینه، ساده و پیش پا افتاده است که حد ندارد و شاید به خاطر سادگی زیاد آن به فکر کسی خطور نمیکند. البته شاید هم به اذهان میرسد اما قرار همین است که هست و گرنه چطورممکن است صعود به المپیک 45 سال به طول بیانجامد.
وی یادآور شد: اگر صعود به المپیک شانسی بود و برنامهریزی و آینده نگری لازم نبود، بالاخره دریکی از دورهها ما هم صعود میکردیم. با اینهمه حذف شدن و دسته گل به آب دادنهای سریالی و ادامهدار متاسفانه هیچ ارادهای برای اصلاح امور وجود ندارد و همه بدون نگرانی در این فوتبال هستیم، بیآنکه آب از آب تکان بخورد.
عابدینی در پایان با اشاره به اینکه دست دلالان باید از فوتیال ایران بریده شود، گفت: هرچند ما زمان را خیلی از دست دادهایم اما این هشدار را جدی بگیریم که تداوم غفلت بسیاری از این استعدادها را به ورطه نابودی میکشاند.