اسیران یهودی در بابل

[fatemeh . R]

اسرای یهودی در بابل به یهودیانی گفته میشود که در سال ۵۹۷ پیش از میلاد، بعد از سقوط اورشلیم توسط پادشاه بابل بخت النصر، به بابل به اسارت بردهشدند. اقامت این گروه از یهودیان در بابل ۵۸ سال بطول انجامید و سرانجام در سال ۵۳۹ پیش از میلاد کوروش بزرگ با ورود به بابل و آزادسازی یهودیان به این دوران اسارت پایان داد.[۱]



کوروش در بابل.



نکات تاریخی

یهودیان یازده قرن قبل از میلاد مسیح کشوری مستقل را ایجاد کردند که اسرائیل نامیدهمیشد. از شاهان نامی آن میتوان از داوود و پسرش سلیمان نام برد. در زمان سلیمان اسرائیل به نهایت درجهٔ آبادانی و رونق اقتصادی خود رسید. اسرائیل در آن زمان محور اصلی معاملات بازرگانی در بین النهرین بحساب میامد و ثروت کرانی در اثر مبادلات بازرگانی نصیب خود کردهبود. در همین زمان سلیمان با استفاده از قدرت مالی و اقتصادی فراوانی که بدست آورده بود، در اورشلیم قصر باشکوهی برای خود و معبدی برای یهوه خدای یهودیان بنا کرد. بعد از مرگ سلیمان در سال ۹۳۱ قبل از میلاد یکپارچگی اسرائیل مدت زیادی دوام نیاورد و در قرن دهم قبل از میلاد این کشور به دو قسمت تجزیه شد.
بعد از مرگ سلیمان پسرش رحبعام به سلطنت رسید. یربعام بن نبط با قیام بر ضد او در قسمت شمالی اسرائیل کشوری مستقل ایجاد کرد که همانند قبل این قسمت تجزیه شده، کشوراسرائیل نامیده شد و قسمت جنوبی که تحت فرمانروایی رحبعام بود، کشور یهودا نامگرفت.



نقشهٔ دو کشور اسرائیل در قسمت شمال و کشور یهودا در قسمت جنوب، در قرن نهم پیش از میلاد.


بخش شمالی اسرائیل همواره در وضعی ناپایدار بسر میبرد و چندین بار سلسله پادشاهی این کشور تغییر پیداکرد، تا اینکه بعد از دو قرن توسط آشور در سال ۷۲۲ پیش از میلاد ازبینرفت و از صحنهٔ تاریخ حذفشد.
بخش جنوبی یعنی کشور یهودا بارها توسط آشور مورد حمله قرار گرفت ولی در نهایت توانست از خطر منقرض شدن خود را حفظ کند. در سال ۶۱۲ پیش از میلاد امپراتوری آشور که زمانی بسیار قدرتمند بود، توسط امپراتوری بابل جدید ازبینرفت.
بخت النصر پادشاه بابل در سال ۵۹۷ پیش از میلاد به کشور یهودا لشکر کشی کرد و اورشلیم بدست لشکر بابل افتاد. شرح این حمله در کتاب مقدس قدیم در بخش پادشاهان ۲ اینگونه ثبت شدهاست.
بخت النصر پس از تصرف اورشلیم تمامی خزانههای خانهٔ خداوند و خزانههای خانهٔ پادشاه را از آنجا بیرونآورد و تمام ظروف طلایی را که سلیمان، پادشاه اسرائیل برای خانهٔ خدا ساختهبود. جمیع ساکنان اورشلیم و جمیع سرداران و جمیع مردان جنگی را که ده هزار نفر بودند، اسیر ساخته برد، و جمیع صنعت کاران و آهنگران را نیز، چنانکه سوای مسکینان اهل زمین کسی باقی نماند. شاه یهودا یهویاکین و مادر پادشاه و زنان پادشاه و خواجه سرایانش و بزرگان زمین را اسیر ساخت و ایشان را از اورشلیم به بابل برد و تمامی مردان جنگی، یعنی ۷۰۰۰ نفر سرباز و یک هزار نفر از صنعت گران و آهنگران را که قوی و جنگ آزموده بودند، پادشاه بابل به اسیری برد.[۲]
به این حادثه به اسارت بردن یهودیان به بابل گفته میشود ولی در واقع این امر فقط یک بار صورت نگرفتهاست. بار دوم آن در سال ۵۸۶ قبل از میلاد اتفاق افتادهاست.
بخت النصر عموی شاه سابق، صدقیا را، به فرمانروایی کشور تازه ضمیمه شده، گماشت. صدقیا یازده سال در اورشلیم پادشاهی کرد و سرانجام بر ضد بابل قیام کرد. بخت النصر با تمامی سپاه خود برای سرکوب این قیام به اسرائیل حمله کرد و سرانجام بعد از یک محاصره طولانی مدت اورشلیم بخاطر خالی شدن از مواد غذایی تسلیم شد. صدقیا دستگیر شد و بعد از اینکه جلوی چشمانش تمامی کودکانش به قتل رسیدند، دو چشمش از حدقه درآوردهشدند و او را به زنجیر کشیده، به بابل بردند. بدین ترتیب بعد از سه قرن از ایجاد کشور یهودا این کشور توسط بابلیها از بین رفت. تمامی بناهای اصلی اورشلیم به آتش کشیدهشد و مردمی که در شهر باقیماندهبودند همراه با سربازان تسلیم شده و به بابل به اسارت بردهشدند. تعداد معدود یهودیان باقیمانده، کشاورزان فقیری بودند که عمدتاً به کشت انگور مشغول بودند.[۳