ارسال‌ها: 299
موضوع‌ها: 10
تاریخ عضویت: اردیبهشت ۱۳۹۳
اعتبار:
70
سپاس‌ها: 0
1 سپاس گرفته‌شده در 0 ارسال
۲۴-۰۳-۹۳، ۰۲:۱۴ ب.ظ
(آخرین تغییر در ارسال: ۲۴-۰۳-۹۳، ۰۲:۳۷ ب.ظ توسط Faezeh.)
ﺟﺎﻥ ﺑﻼﻧﮑﺎﺭﺩ ” ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ
ﻟﺒﺎﺱ ﺍﺭﺗﺸﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ .
ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻗﻠﺒﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ
ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺎ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ .
ﺍﺯ ﺳﯿﺰﺩﻩ ﻣﺎﻩ ﭘﯿﺶ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽﺍﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﺍﺯ ﯾﮏ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﺩﺭ ﻓﻠﻮﺭﯾﺪﺍ, ﺑﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺍﺯ ﻗﻔﺴﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﯿﻔﺘﻪ ﻭ ﻣﺴﺤﻮﺭ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ
ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺷﯿﻔﺘﻪ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻠﮑﻪ ﺷﯿﻔﺘﻪ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻬﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺪﺍﺩ, ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ
ﺩﺳﺖ ﺧﻄﯽ ﻟﻄﯿﻒ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﺗﺎﺑﯽ ﺍﺯ ﺫﻫﻨﯽ ﻫﻮﺷﯿﺎﺭ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﺑﯿﻦ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﯽ ﮊﺭﻑ ﺩﺍﺷﺖ
ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﻭﻝ ” ﺟﺎﻥ” ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻧﺎﻡ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﺑﺪ: “ﺩﻭﺷﯿﺰﻩ ﻫﺎﻟﯿﺲ ﻣﯽ ﻧﻞ” .
ﺑﺎ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺟﻮ ﻭ ﺻﺮﻑ ﻭﻗﺖ ﺍﻭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺩﻭﺷﯿﺰﻩ ﻫﺎﻟﯿﺲ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ.
” ﺟﺎﻥ ” ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺿﻤﻦ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ .
ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺟﺎﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﮐﺸﺘﯽ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﻡ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﯾﮑﺴﺎﻝ ﻭ ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ , ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﯾﺞ ﺑﺎ ﻣﮑﺎﺗﺒﻪ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ .
ﻫﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻗﻠﺒﯽ ﺣﺎﺻﻠﺨﯿﺰ ﻓﺮﻭ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﯾﺞ ﻋﺸﻖ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﺯﺩﻥ ﮐﺮﺩ .
” ﺟﺎﻥ ” ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻋﮑﺲ ﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ” ﻣﯿﺲ ﻫﺎﻟﯿﺲ ” ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﺪ .
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﺎﻟﯿﺲ ﺍﮔﺮ ” ﺟﺎﻥ ” ﻗﻠﺒﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﮑﻞ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﺍﺵ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺑﺎﺷﺪ .
ﻭﻟﯽ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ” ﺟﺎﻥ ” ﻓﺮﺍﺭﺳﯿﺪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ : ۷ ﺑﻌﺪ ﺍﻟﻈﻬﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ .
ﻫﺎﻟﯿﺲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ : ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻼﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺬﺍﺷﺖ .
ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺭﺍﺱ ﺳﺎﻋﺖ ۷ ﺑﻌﺪﺍﻟﻈﻬﺮ ” ﺟﺎﻥ ” ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ
ارسال‌ها: 299
موضوع‌ها: 10
تاریخ عضویت: اردیبهشت ۱۳۹۳
اعتبار:
70
سپاس‌ها: 0
1 سپاس گرفته‌شده در 0 ارسال
ﻗﻠﺒﺶ ﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ :
” ﺯﻥ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﻣﯽﺁﻣﺪ, ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺎﻣﺖ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺍﻧﺪﺍﻡ
ﻣﻮﻫﺎﯼ ﻃﻼﯾﯽﺍﺵ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪﻫﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﻮﺵﻫﺎﯼ ﻇﺮﯾﻔﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﺭﻧﮕﺶ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺁﺑﯽ ﮔﻞ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ
ﻭ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺳﺒﺰ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ
ﻣﻦ ﺑﯽ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻭ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ , ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺁﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﮐﻼﻫﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ .
ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻡ . ﻟﺐ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺮﺷﻮﺭﯼ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﺪ
ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ ﮔﻔﺖ ” ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﯿﺪ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﻢ ؟ ”
ﺑﯽﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﯾﮏ ﻗﺪﻡ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻡ ﻭﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﯿﺲ ﻫﺎﻟﯿﺲ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ .
ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺯﻧﯽ ﺣﺪﻭﺩﺍ ۴۰ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﺭﻧﮓ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﮐﻼﻫﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
ﺍﻧﺪﮐﯽ ﭼﺎﻕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﭻ ﭘﺎﯾﺶ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﮐﻠﻔﺘﺶ ﺗﻮﯼ ﮐﻔﺶ ﻫﺎﯼ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺩﺧﺘﺮ ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺵ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﺪ , ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﯾﮏ ﺩﻭﺭﺍﻫﯽ ﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ .
ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﺷﻮﻕ ﻭﺗﻤﻨﺎﯾﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯾﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﯼ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﻪ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺣﺶ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺴﺤﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﻋﻮﺗﻢ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ .
ﺍﻭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﻭ ﭼﺮﻭﮐﯿﺪﻩ ﺍﺵ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﻮﻗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﺪ
ﻭﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﻭ ﮔﺮﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ .
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺩﻡ .
ﮐﺘﺎﺏ ﺟﻠﺪ ﭼﺮﻣﯽ ﺁﺑﯽ ﺭﻧﮕﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ
ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻋﺸﻘﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ
ﺍﻣﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺷﺶ ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩ
ﺩﻭﺳﺘﯽ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﮐﻨﻢ .
ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﯽ
ﺗﺎﺝ ﻭ ﺗﺨﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ …
ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ !
ارسال‌ها: 299
موضوع‌ها: 10
تاریخ عضویت: اردیبهشت ۱۳۹۳
اعتبار:
70
سپاس‌ها: 0
1 سپاس گرفته‌شده در 0 ارسال
ﻗﻠﺒﺶ ﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ :
” ﺯﻥ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﻣﯽﺁﻣﺪ, ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺎﻣﺖ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺍﻧﺪﺍﻡ
ﻣﻮﻫﺎﯼ ﻃﻼﯾﯽﺍﺵ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪﻫﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﻮﺵﻫﺎﯼ ﻇﺮﯾﻔﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﺭﻧﮕﺶ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺁﺑﯽ ﮔﻞ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ
ﻭ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺳﺒﺰ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ
ﻣﻦ ﺑﯽ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻭ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ , ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺁﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﮐﻼﻫﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ .
ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻡ . ﻟﺐ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺮﺷﻮﺭﯼ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﺪ
ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ ﮔﻔﺖ ” ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﯿﺪ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﻢ ؟ ”
ﺑﯽﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﯾﮏ ﻗﺪﻡ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻡ ﻭﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﯿﺲ ﻫﺎﻟﯿﺲ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ .
ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺯﻧﯽ ﺣﺪﻭﺩﺍ ۴۰ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﺭﻧﮓ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﮐﻼﻫﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
ﺍﻧﺪﮐﯽ ﭼﺎﻕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﭻ ﭘﺎﯾﺶ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﮐﻠﻔﺘﺶ ﺗﻮﯼ ﮐﻔﺶ ﻫﺎﯼ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻗﻠﺒﺶ ﺭﺍ ﺳﺨﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ :
” ﺯﻥ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﻣﯽﺁﻣﺪ, ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺎﻣﺖ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺍﻧﺪﺍﻡ
ﻣﻮﻫﺎﯼ ﻃﻼﯾﯽﺍﺵ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﻪﻫﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﻮﺵﻫﺎﯼ ﻇﺮﯾﻔﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺁﺑﯽ ﺭﻧﮕﺶ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺁﺑﯽ ﮔﻞ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ
ﻭ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺳﺒﺰ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ
ﻣﻦ ﺑﯽ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻭ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ , ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺁﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﮐﻼﻫﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ .
ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻡ . ﻟﺐ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺮﺷﻮﺭﯼ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﺪ
ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ ﮔﻔﺖ ” ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﯿﺪ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﻢ ؟ ”
ﺑﯽﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﯾﮏ ﻗﺪﻡ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻡ ﻭﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﯿﺲ ﻫﺎﻟﯿﺲ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ .
ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺯﻧﯽ ﺣﺪﻭﺩﺍ ۴۰ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﺭﻧﮓ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﮐﻼﻫﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
ﺍﻧﺪﮐﯽ ﭼﺎﻕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﭻ ﭘﺎﯾﺶ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﮐﻠﻔﺘﺶ ﺗﻮﯼ ﮐﻔﺶ ﻫﺎﯼ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺩﺧﺘﺮ ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺵ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﺪ , ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﯾﮏ ﺩﻭﺭﺍﻫﯽ ﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ .
ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﺷﻮﻕ ﻭﺗﻤﻨﺎﯾﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯾﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﯼ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﻪ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺣﺶ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺴﺤﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﻋﻮﺗﻢ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ .
ﺍﻭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﻭ ﭼﺮﻭﮐﯿﺪﻩ ﺍﺵ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﻮﻗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﺪ
ﻭﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﻭ ﮔﺮﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ .
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺩﻡ .
ﮐﺘﺎﺏ ﺟﻠﺪ ﭼﺮﻣﯽ ﺁﺑﯽ ﺭﻧﮕﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ
ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻋﺸﻘﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ
ﺍﻣﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺷﺶ ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩ
ﺩﻭﺳﺘﯽ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﮐﻨﻢ .
ﺩﺧﺘﺮ ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺵ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﺪ , ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﯾﮏ ﺩﻭﺭﺍﻫﯽ ﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ .
ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﺷﻮﻕ ﻭﺗﻤﻨﺎﯾﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯾﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﯼ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﻪ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺣﺶ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺴﺤﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﻋﻮﺗﻢ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ .
ﺍﻭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﻭ ﭼﺮﻭﮐﯿﺪﻩ ﺍﺵ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﻮﻗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﺪ
ﻭﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﻭ ﮔﺮﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ .
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺩﻡ .
ﮐﺘﺎﺏ ﺟﻠﺪ ﭼﺮﻣﯽ ﺁﺑﯽ ﺭﻧﮕﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ
ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻋﺸﻘﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ
ﺍﻣﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺷﺶ ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩ
ﺩﻭﺳﺘﯽ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﮐﻨﻢ .
ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﯽ
ﺗﺎﺝ ﻭ ﺗﺨﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ …
ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ !
