امروز در تاریخ | 16 مهر - 8 اکتبر؛ در تاریخ چه گذشت؟

[v.a.y]

برترین ها: امروز 16 مهر برابر با 8 اکتبر تقویم میلادی است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است. به مرور برخی از این وقایع می‌پردازیم.

رویداد ها:

روز مهرگان

شانزدهمین روز از ماه مهر (امسال مصادف با هفتم اکتبر)، «روز مهرگان» است كه ايرانيان از هزاره دوم پيش از ميلاد آن را گرامي داشته اند و دومين روز مهم سال پس از «نوروز» به شمار آورده و مفصل ترين مراسم از جشن هاي شش روزه مهرگان را در اين روز برگزار كرده اند. از سده بیستم میلادی به دليل نامعلوم، در ایران روز مهرگان از شانزدهم مهر به چهاردهم اين ماه منتقل شده است!. مهر (ميترا) در پارسي مفهوم «فروغ، روشنايي، دوستي، پيوستگي، پيوند و محبت» داشته و ضد دروغ، دروغ گويي، پيمان شكني، خشونت و نامهرباني كردن بوده است. در زبان پارسي، واژه «دروغ» ازسه هزار سال پيش تغيير نيافته كه تلفظ اوليه آن «دروگ» بود. پيش از هخامنشيان، جشن مهرگان را بغ يادي ( (بگ يادي) «ياد خدا – سپاسگزاري از خدا» مي گفتند. [بغداد به معناي خدا آن را داده = هديه خدا) نام درختستاني در نزديكي تيسفون پايتخت اشكانيان و ساسانيان بود كه در آغاز خلافت عباسيان و عمدتا با استفاده مصالح ساختماني آورده شده از تيسفون به صورت شهر درآمد و پايتخت آنان شد.].

«مورخان» تداوم توجه به جشن هاي مهرگان، بكار بردن واژه مهربان و خصلت مهربان بودن و مهرباني كردن در ميان ايرانيان را كه طبيعت ثانوي آنان شده است خواست و علاقه آنان به مهرباني، گذشت و ميهمان نوازي توصيف کرده اند.

عمر خيام نيشابوري كه تقويم خورشيدي را تنظيم كرده درباره مهر ماه و جشن مهرگان گفته است: «اين ماه را از آن مهرماه گويند كه مهرباني بود مردمان را بر يكديگر، از هر چه رسيده باشد، از غله و ميوه نصيب باشد، بدهند و بخورند با هم.». فلسفه آيين هاي مهرگان سپاسگزاري به درگاه خداوند به خاطر بركاتي كه عنايت كرده و تحكيم دوستي و محبت ميان انسانها است.

ايرانيان از دير زمان كوشيده اند كه كارهاي مهم را از مهر ماه آغاز كنند، از جمله ازدواج و تشكيل زندگاني خانوادگي. به نوشته مورخان يوناني، به دستور داريوش بزرگ بود كه دبستان هاي ايران از مهر ماه آغاز به كار كرده اند و انتشار همين نوشته ها در نيمه هزاره دوم ميلادي در اروپا سبب شد كه در سراسر جهان آغاز سال تحصيلي از سپتامبر (10 شهريور تا 10 مهر ) قرار داده شود. اين مورخان نوشته اند كه در ايران باستان در دبستانها كه ويژه پسران بود به كودكان مي آموختند كه اقتدار و عظمت وطن و حفظ تمدن آنان بستگي به آن دارد كه متحد و نسبت به يکديگر مهربان و هر انسان مهربان باشند و ارتشي شكست ناپذير داشته و همواره آماده دفاع از سرزمين و فرهنگ خود باشند. داريوش بزرگ حكومت خودرا از مهر ماه آغازكرده بود. مِهستان (سناي ايران) كه ازسال 137 پيش از ميلاد آغاز به كار كرد فعاليت سالانه اش را روز پس از جشن مهرگان ( 17 مهرماه ) از سر مي گرفت. درعصر دودمان پهلوي نيز گشايش سال پارلماني ايران از مهرماه مقرر شد.

1256 - افتتاح دانشگاه سُوربن فرانسه در پاريس

بنيان‏گذار مركز علمي سوربُن، روبرت دو سوربن، كشيش دربار لويى نهم بود. او آرزو داشت كه مؤسسه‏اي ويژه براي دانشجويان فقير داير كند تا آنان بتوانند در آن، علم الهي بياموزند. و به تبليغ مسيحيت بپردازند. از اين رو، مركز علمي سوربُن در هشتم اكتبر 1256م در پاريس افتتاح شد و از آن پس، براي اخذ تصميم در مسائل ديني و علوم الهي به اين مركز و اساتيد آن مراجعه مي‏شد. از 1554م، سوربن محل مباحثات و مشاوره‏هاي عمومي دانشكده علوم گرديد. فعاليت دانشگاه سوربن به عنوان يكي از قديمي‏ترين و معتبرترين دانشگاه‏هاي جهان به تدريج گسترش يافت و رشته‏هاي گوناگون علمي در آن داير شد. اين مدرسه اينك محل دروس دانشكده‏هاي ادبيات و علوم دانشگاهي پاريس مي‏باشد.

1354 - صدور فرمان تفوّق و قطع رابطه كليساي انگليس با كليساي كاتوليك رم

هنري هشتم كه دومين پادشاه سلسله "تودو" در انگلستان بود، به سلطنت در سال 1509م، در آغاز رابطه‏اي خوب و دوستانه با پاپ كِلِمان هفتم در رم داشت. اما زماني كه كليسا، تقاضاي هنري هشتم را براي طلاق دادن همسرش رد كرد روابط پادشاه انگلستان با پاپ تيره شد. در نتيجه، پاپ، هنري هشتم را تكفير كرد و مجلس انگلستان نيز تحت نفوذ هنري هشتم، قانوني را تصويب كرد كه بر اساس آن، رابطه كليساي انگليس با كليساي كاتوليك رم، قطع شد. اين قطع رابطه به عنوان فرمان معروف به "فرمان تفوق" در 8 اكتبر 1534م به تصويب رسيد كه براساس آن به نوعي اعلام جنگ با پاپ مطرح شده بود. اين فرمان به پادشاه انگلستان حق مي‏داد كه امور مذهبي اين كشور را خود اداره كند و در واقع وي تنها رهبر مذهبي در سراسر بريتانيا به حساب مي‏آمد.

هنري هشتم

1746 - حل اختلاف ایران و عثمانی برسر بین النهرین (عراق امروز)

هشتم اكتبر سال 1746 (16 مهر) دولت عثماني كه ارتش آن كشور در سال 1745 در منطقه «قارص» از ارتش ايران شكست خورده بود به نادرشاه پيشنهاد کرد که يك پيمان صلح دائم برای حل همه اختلافات دو دولت تنظیم و امضاء شود. نادرشاه در آگوست 1743 بغداد و بصره را از دست عثمانی خارج و پادگان نظامیان این دولت در کرکوک را گلوله باران کرده بود. عثمانی ها قبلا و در چند مورد شرایط صلحی را که میان آن دولت و دولت صفویه امضاء شده بود نقض کرده بودند.

نادرشاه

در پی عملیات نظامی نادرشاه در بین النهرین، دولت عثمانی که یارای مقابله با نادرشاه را نداشت پیشنهاد صلح داد و قرارداد مربوط در سال 1747 ميان دو دولت به امضاء رسيد، نادر از بغداد صرف نظر کرد و عثمانی حاکمیت ایران بر سلیمانیه و ایروان را برسمیت شناخت و متعهد شد که نسبت به قفقاز ایران نظر نداشته باشد. شاه عباس یکم قبلا در یک مصالحه، قسمتي از سرزمینی را که اینک کشور عراق است به عثماني ها داده بود تا نسبت به ارمنستان و سراسر قفقاز ادعا نداشته باشند. در این دو مصالحه به منطقه بصره اشاره نشده و به همین دلیل کریمخان زند برایش حکمران تعیین کرد و فرستاد و صدای اعتراض عثمانی را با گلوله خاموش کرد. انگلیسی ها در 1917 و در جریان جنگ جهانی اول وارد بین النهرین شدند و پس از شکست عثمانی در جنگ، سه ایالت عثمانی را از آن جدا کردند و از ترکیب این سه، ایالت عراق را ساختند و تحت نظر خود یک امیرزاده حجاز را پادشاهش کردند و در سال 1932 تحت فشار روحانیون شیعه، با حفظ نیروهای نظامی خود در عراق و پس از ترسیم مرزهای آن به این کشور تازه ساز استقلال دادند. در آگوست 1941نیروهای انگلیسی از خاک عراق به ایران تعرص و آن را پس از خیانت چند افسر ارشد و سیاستمدار، اشغال نظامی کردند. سلطنت عراق در سال 1958 توسط ژنرال غبدالکریم قاسم منحل شد و از آن پس گاهی ناسیونالیستها و زمانی بعثی ها بر عراق حکومت کردند و این کشور در بهار 2003 به تصرف آمریکا درآمد که هنوز بخشی از نیروهایش در آنجا مستقر هستند. تیسفون که هشت قرن پایتخت ایران بود در 36 کیلومتری جنوب بغداد قرار دارد.

1895 - قتل ملکه کره به دست عوامل ژاپن

هشتم اکتبر سال 1895 ملكه سرزمين كره در كاخ خود ترور شد.

سفير ژاپن در كره كه موفق نمي شد از ملكه «مين» رئيس كشورکره، در آن زمان وفادار به چين، براي وطن خود امتياز سياسي بگيرد، دو آدمكش را اجير كرد كه به صورتي به كاخ سلطنتي كره راه يابند و در آنجا جلب اعتماد كنند و در فرصت مناسب، ملكه انعطاف ناپذير را مقتول سازند كه چنين شد.

ملكه «مين»

1940 - هيتلر در کنار ايران و نتيجه کار

طبق اسناد به دست آمده، استالين رهبر وقت شوروي كه در آستانه جنگ جهاني دوم با هيتلر قرارداد عدم تعرض امضا كرده بود، در پاسخ به درخواست هيتلر كه تعهد كند سوخت (فراورده های نفتی) مورد نياز آلمان را تامين سازد، (درعوض) از او خواسته بود نظر به تاريخ و فرهنگ مشترك مردم جمهوري هاي جنوبي شوروي با ايرانيان، با بسط نفوذ شوروي در ايران كه از مشروعيت جهاني هم برخوردار خواهد بود رضايت دهد. استالين تمايل مشابهي را هم نسبت به بلغارستان نشان داده بود كه هيتلر به دليل علاقه شخصي به تاريخ، فرهنگ و مردم ايران و ملاحظات نژادي و نيز رابطه ويژه با رضاشاه و طرح هاي دور و درازي که با هم داشتند در پاسخ مورخ هشتم اكتبر (16 مهر ماه) سال 1940 خود به استالين با بسط نفوذ شوروي در ايران اكيدا مخالفت كرد، ولي با تمايل رهبر شوروي نسبت به بلغارستان روي موافق نشان داد.

رضاشاه در چند سال آخر سلطنت با آلمان هيتلر مناسبات حسنه داشت و معاملات خارجي ايران عمدتا با آلمان صورت مي گرفت

مورخاني كه درباره علل و نتايج و جريان جنگ جهاني دوم بررسي و مطالعه كرده اند نوشته اند كه يكي از دلايل (دلیل فرعي) ترديد هيتلر به صداقت استالين و حمله نظامي به شوروي همين خواست استالين (درباره ايران) از وي بود و با اين كه بسياري از ژنرالهاي آلمان بازكردن جبهه روسيه را كه كشوري وسيع و زمستاني سخت دارد به مصلحت نمي ديدند هيتلر در ژوئن 1941 (تقریبا سه ماه پیش از آغاز فصل سرما که زمانی غیر معقول بود) حمله نظامي به شوروي را آغاز كرد. همين مورخان نوشته اند كه دليل عدم تخليه ايران از واحدهاي ارتش سرخ، پس از پايان جنگ دوم نيز به همان علت و تمايل قديمي استالين بود. طبق همين اسناد، قرار بود كه ايران در سال 1941 به عضويت پيمان محور (آلمان، ايتاليا، ژاپن) درآيد كه انگليسي ها از طريق جاسوس هاي خود متوجه قضيه شدند و از فرصت حمله آلمان به شوروي استفاده كردند و با خريدن چند ژنرال و سياستمدار در تهران، ايران را كه داراي ارتشي مجهز و نيرومند بود با چند هزار سرباز فرسوده و دست دوم اشغال نظامي كردند و رئيس كشور را بركنار و به تبعيد فرستادند.

هيتلر

همچنین در دهه 1960 كه سخن از ايجاد کنفدراسيون ايران و افغانستان ـ دو ملت همزبان، همفرهنگ و همنژاد به ميان آمده بود كه مردمشان نياكان مشترك دارند، كرملين سخت ترين مخالفت ها را با آن از خود نشان داد، زيرا از آن مي ترسيد كه تاجيكستان و سایر تاجیکها (پارسیان) منطقه فرارود و بویژه ساکنان بخارا و سمرقند تمايل به پيوستن به اين کنفدراسيون نشان دهد و امپراتوري پارسها در مرزهاي جنوبي شوروي زنده شود و به همين سبب هم هنگامي كه ايران (به خواست آمريكا) به كمك همنژادان كُرد خود در عراق شتافت، كرملين با عراق قرارداد دوستي امضا كرد و سيل اسلحه را به آن كشور سرازير ساخت.

1307 - دستگيري و تبعيد شبانه آيت‏ اللَّه سيد حسن مدرس

در پي مخالفت ‏هاي مكرر آيت ‏اللَّه مدرس با ديكتاتوري رضاخان پهلوي، به دستور رضاخان، رييس شهرباني تهران به همراه تعدادي از نيروهاي نظامي به منزل آيت‏اللَّه مدرس هجوم بردند. پس از ضرب و شتم، ايشان را بدون عمامه، عبا و كفش، از خانه بيرون برده و به مأموران شهرباني مشهد تحويل دادند. آيت‏اللَّه مدرس، پس از آن به شهر خواف تبعيد شد، تا آنكه پس از نه سال تبعيد، در دهم آذر 1316، توسط دژخيمان رضاخاني به شهادت رسيد.

آيت ‏اللَّه مدرس

1967 - روزي که «چه گوارا» را کشتند

ارنستو «چه» گوارا، پزشك و انقلابي سوسياليست آرژانتيني كه در انقلاب كوبا مرد شماره 2 به شمار آورده شده است و پس از پيروزي اين انقلاب، وزير صنايع كوبا شده بود هشتم اكتبر سال 1967 در زد و خورد با ژاندارمهاي كشور بوليوي دستگير و همان روز و يا روز بعد، در اسارت كشته شد و دهم اكتبر عكس جسد اورا به روزنامه ها دادند تا مرگ وي را ثابت كنند. قتل فوري او براي اين بود كه اگر زنده بودنش ثابت مي شد، به علت كثرت هوادارانش در سراسر جهان، و مداخله دولتهاي كمونيست از جمله دولت مسکو، ديگر كشتن او امكانپذير نبود. بعدا برخي از افسران ارشد بوليوي اعتراف كردند كه به خواست «سيا» چه گوارا به قتل رسيد. وي به همراه شش تن از يارانش كشته شد. اين گروه به بوليوي رفته بودند تا راه و رسم انقلاب کردن را به كشاورزان و بوميان (سرخپوستان) اين كشور که از امکانات محروم بودند بياموزند. چهار دهه پس از قتل چه گوارا، قدرت حکومتي بولیوی به دست پیروان عقايد او افتاد و حکومت آنان ادامه دارد. «چه» هنگام قتل 39 ساله بود.

«چه» دو سال پيش از آن، كوبا را ترك كرده بود تا مردم ساير كشورها را با انقلاب مسلحانه آشنا سازد، زيرا عقيده داشت كه در جهان نيروهايي هستند كه با همه امكانات خود مانع انجام هرگونه تحول از راههاي مسالمت آميز مي شوند و بشر امروز بيش از اين نمي تواند نابرابري و زورگويي و فساد دولتي را تحمل کند. او کساني را که تنها به منافع خود و بستگانشان توجه دارند دشمنان تامين رسيدن بشر به حقوق خود و در صدر آن تامين برابري مي دانست و مي گفت که دولتها در جهان در دست شماري نه بيشتر از چند هزار خودخواه هستند که شيفته و شيداي قدرت اند و اطرافيانشان نيز مشتي چاپلوس و ريزه خوار.

دکتر چه گوارا

بقاياي جسد «چه» كه به نوشته برخي از مورخان «قتل فوري» او با اشاره سازمان اطلاعات مرکزي امريكا صورت گرفته است، در دهه آخر سده بيستم ميلادي به كوبا حمل و مدفون شد.

در سي امين سالروز قتل «چه» پنجمين كنگره حزب كمونيست كوبا به نام او گشايش يافت و فيدل كاسترو ضمن نطق بسيار طولاني خود دكتر «چه» را يكي از بزرگترين فداييان برابري مردم خواند كه جانش را در راه ظلم زدايي از جامعه بشري و تامين رفاه برابر مردم از دست داد. كاسترو «چه» را از بزرگترين دشمنان سلطه گري و نظام سرمايه داري خواند و گفت اطمينان دارد كه راه «چه» از سوي ساير انساندوستان و جوانان تحول طلب جهان ادامه خواهد يافت.

به مناسبت انتقال بقاياي جسد به كوبا، در اكتبر 1997 در اين كشور هفته «چه» گووارا برگزار شده بود و مردم در دسته هاي بي پايان از برابر باقيمانده جسد او كه سي سال در يك گور نامشخص در حاشيه يك جاده خاكي در يك نقطه دور افتاده در كشور بوليوي قرار داشت گذشتند و نسبت به وي اداي احترام كردند. تابوت «چه» پس از انتقال به «سانتاكلارا» و قرارداده شدن در نقطه يي كه در آنجا در سال 1958در جريان جنگ انقلاب كوبا بر نيرهاي دولتي پيروز شده بود مدفون شده است. درباره «چه»، كارها و افكارش بيش از هزار مولف كتاب نوشته اند که انتشار يافته است.

آن گونه كه در شرح حال «چه» آمده است، اين پزشك جوان آرژانيتيني با افكار انقلابي و آرزوي انهدام نظام كهن استثمار از فرد، پس از مطالعه جزييات براندازي 28 امُرداد تهران (آگوست 1953) دشمني دولتهاي استعماري و امپرياليستي را به دل گرفته بود و با اين احساس، با يك گروه پزشكي جوان جهت مطالعه بيماري هاي منطقه حاره در سال 1954 به گواتمالا رفت و در آنجا شاهد كودتاي «سيا» بر ضد دولت قانوني گواتمالا شد ـ مشابه آنچه كه در تهران اتفاق افتاده بود و احساسات انقلابي وي به غليان درآمد؛ به گونه اي كه از ادامه كار پزشكي دست كشيد و فعاليتهاي ضد سلطه گري و ضد كاپيتاليستي را بر پزشكي كردن ترجيح داد و در سال 1955 به مكزيك رفت و به جمع ياران فيدل كاسترو پيوست و در اندك مدتي با نشان دادن فداكاري و شجاعت بي نظير و عشق به مردم به صورت قهرمان انقلابيون جهان درآمد. شجاعت او در انتقال انقلابيون مسلح از مكزيك به كوبا و طرح حملات برق آسا با دسته هاي كوچك در شب و روشن ساختن مردم در ساعات روز باعث پيروزي انقلاب كوبا شد كه تاكتيكي تازه بود. «چه» با اين كه طراح نزديك شدن كوبا به شوروي بود، از منتقدين رديف اول بوروكراسي «خوددوستي = خودخواهي» و هرگونه بوروكراسي ديگر از آن دست بود.

«چه» عقيده داشت كه بوروكراسي بد منجر به فساد دولتي، اختلاس و دزدي مي شود و يك دزد اداري و فاسد، جامعه يي را فاسد مي كند و به شكست منتهي مي سازد. او در اصلاح شدن كامل يك فاسد ترديد داشت.

«چه» مخالف شديد ورود يك انقلابي به كارهاي اداري بود و بر اين عقيده خود اصرار داشت كه كار اداري و پشت ميز نشين شدن يك انقلابي اورا فاسد، تن پرور و بي خيال مي كند و باعث تضعيف انقلاب مي شود كه پس از يك نسل به فراموشي سپرده خواهد شد و وضعيت سابق به شكلي و ظاهري ديگر و احيانا بدتر بازگشت مي كند.

او عقيده داشت كه يك انقلابي پس از پيروزي مقدماتي انقلاب و انهدام نظام سابق بايد پاسدار نتايج آن شود و با جامعه در تماس تنگاتنگ باشد تا از ضعف ها و نارسايي ها آگاه شود و با افشاء و رفع آنها از شكست انقلاب و تغيير ماهيت آن جلوگيري كند و در ساعات فراغت داوطلبانه به كمك كشاورزان، بيماران و صنعتگران و ... بشتابد تا اين كه آرزوي داشتن مقام اداري اورا وسوسه نكند . "چه" خودش اين كار را مي كرد و در ساعات فراغت به كشاورزان نيشكر كمك مي كرد. از اندرزهاي ديگر او اين بوده است كه يك انقلابي پس از پيروزي انقلاب بايد مراقبت كند كه كسي يا كساني از انقلاب سوء استفاده نكنند و فرصت طلبان را شناسايي و افشاء سازد تا جامعه، خود مراقب آنان باشد.

«چه» به اهميت زيربنايي رسانه ها اعتقاد داشت و به همين دليل خبرگزاري «پرنسالاتينا» را براي كوبا تاسيس كرد كه هنوز به فعاليت خود ادامه مي دهد.

«چه» پس از پذيرفتن سمت وزير صنايع كوبا و ملي كردن كارخانه هاي متعلق به اتباع آمريكا در آن كشور، متوجه شد كه انقلابي بودن يك كوشش تمام وقت است و نبايد نيروي خود را صرف كارهاي اداري كند و ماشين امضاء شود و كناره گيري كرد.

قتل پاتريس لومومبا و به شكست كشانيدن انقلاب كنگو كه اقدامي مشابه براندازي هاي ايران و گواتمالا بود «چه» را سخت خشمناك كرد و در سال 1964 به آفريقا رفت و در آنجا به آموزش انقلابيون آن قاره و انقلاب مسلحانه پرداخت و «كابيلا» يكي از دست پروردگان او بود كه اواخر دهه 1990 رئيس جمهوري كنگو شد.

جوانان دهه 1960 «چه» را شايان تقليد و مرشد خود مي پنداشتند و او را "ال چه El Che" خطاب مي كردند.

كاسترو درباره او گفته است: در اين دنيا همه چيز فناپذير است، ولي «چه» گووارا در ذهن مردم براي هميشه زنده خواهد بود، زيرا او تنها در انديشه مردم و سعادت آنان بود و جانش را در اين راه نثار كرد.اليدا دختر و كاميليو پسر «چه» همانند پدرشان تفکر انقلابي دارند.

جسد دكتر چه گوارا پس از قتل در بهداري نظامي بوليوي

1365 - صدور قطعنامه 588 شوراي امنيت درباره جنگ ايران و عراق

با شكايت مكرر ايران مبني بر كاربرد سلاح شيميايي عراق در جنگ و اعزام كارشناسان سازمان ملل، گزارشي از اين بمباران به دبير كل رسيد كه ناگزير رييس شوراي امنيت، بيانيه قاطعي در محكوميت كاربرد اين سلاح‏ها توسط عراق صادر كرد، هر چند كه در اين بيانيه، "ادامه منازعه" نيز محكوم شده بود. شورا در 8 مهر 1365، بحث خود را در مورد جنگ آغاز كرد و دبير كل، گزارش مفصّلي به شورا ارائه نمود. اين بحث منجر به صدور قطعنامه 588 در تاريخ 16 مهر 1365 ش (8 اكتبر 1986 م) به اتفاق آراء شد. اين قعطنامه، با احساس خطر عميق نسبت به طولاني شدن و تشديد منازعه و با يادآوري تعهدات دول در خودداري از كاربرد زور و حل صلح‏آميز اختلافات، ايران و عراق را به اجراي كامل و بدون درنگ قطعنامه قبلي شورا مبني بر آتش‏بس بين طرفين فرا مي‏خواند. علت اصلي صدور اين قطعنامه، بيشتر به خاطر تهديد ايران به انجام حمله سرنوشت‏ساز به عراق است و مي‏توان ارزيابي كرد كه اين قطعنامه، آخرين اتمام حجت به طرفين و به ويژه ايران براي پذيرش توصيه‏هاي شوراست. اما ايران اين قطعنامه را در حالي كه ارتش بعث، تهاجم بي امان خود را به خاك ميهن اسلامي ادامه مي‏داد، نپذيرفت.

1366 - حمله چرخ ‏بال ‏هاي آمريكايي به قايق‏ هاي گشتي سپاه در خليج فارس

نيروهاي ايراني كه در حال گشت زني عادي در منطقه شمالي خليج فارس در اطراف جزيره فارسي بودند با تهاجم وحشيانه هلي‏كوپترهاي آمريكايي روبرو شدند. در جريان حمله به اين قايق‏ها، 3 قايق به شدت آسيب ديده و قايق چهارم موفق به ترك محل درگيري شد. همچنين دو تن از رزمندگان سپاهي شهيد، يك تن به شدت زخمي و شش تن ديگر ربوده شدند. در جريان اين درگيري، يك هلي‏كوپتر آمريكايي هدف موشك استينگر شليك شده از قايق‏هاي ايراني قرار گرفت و سرنگون شد. وزير جنگ آمريكا اين عمل نيروهاي آمريكايي را دفاع از خود ناميد ولي در واقع آمريكا با اين عمل خود، رسماً اعلام جنگ نمود.

زادروزها

۱۸۸۳ - زادروز اتو واربورگ زیست‌شناس آلمانی، برندهٔ جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی سال ۱۹۳۱
۱۸۹۲ - زادروز مارینا تسوتایوا شاعر و نویسنده اهل روسیه

مارینا تسوتایوا

۱۸۹۵ - زادروز خوآن پرون ژنرال و سیاستمدار آرژانتینی، سه دوره رئیس جمهور آرژانتین
۱۹۴۹ - زادروز سیگورنی ویور بازیگر آمریکایی

خوآن پرون

۱۹۷۰ - زادروز مت دیمون بازیگر، فیلمنامه‌نویس و تهیه کنندهٔ آمریکایی
۱۹۸۵ - زادروز برونو مارس خواننده، آهنگساز و نوازندهٔ گیتار و درام اهل آمریکا

برونو مارس

درگذشت‌ها

۱۷۵۴ - درگذشت هنری فیلدینگ داستان سرا، نمایشنامه نویس و روزنامه نگار برجستهٔ بریتانیایی
۱۸۰۳ - درگذشت ویتوریو آلفیری شاعر ایتالیایی

هنری فیلدینگ

۱۸۶۹ - درگذشت فرانکلین پیرس چهاردهمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا
۱۹۶۷ - درگذشت کلمنت اتلی سیاستمدار اهل بریتانیا ،نخست وزیر این کشور از ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۱

فرانکلین پیرس

۱۹۷۳ - درگذشت گابریل مارسل فیلسوف فرانسوی
۱۹۹۲ - درگذشت ویلی برانت سیاستمدار آلمانی، صدراعظم آلمان از ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴، برندهٔ جایزه صلح نوبل

گابریل مارسل

*****
منابع:

-پايگاه نوشيروان کيهاني زاده
-ویکی پدیای فارسی
-صفحه امروز در تاریخ در توئیتر
-راسخون