اگر مردم تصور کنند آبی که دارد به آنها پیشنهاد می شود غیر منصفانه است، آن را نخواهند نوشید حتی اگر به شدت تشنه باشند، این نتیجه گیری مطالعه تازه ای است که توسط [مرکز] ولکام تراست [دانشگاه کالج لندن] پشتیبانی مالی شد.
این یافته ها دارای پیامدهای ضمنی مهمی برای درک این موضوع است که انسان ها چگونه در تصمیم گیری هایی عمل می کنند که می بایست میان انصاف و سود شخصی تعادل برقرار سازند.
برای مدت ها دانسته بود هنگامی که آدم ها بر سر پول با هم چانه می زنند، آنها ترجیح می دهند تا پیشنهادهای نامنصفانه را رد کرده و اجازه دهند که هر دو طرف دست خالی بروند تا آن که پیشنهاد پایینی را با این علم بپذیرند که طرف مقابل آنها با دست پر تری [اما نامنصفانه] در معامله به خانه خواهد رفت.
در برابر، هنگامی که پای غذا در میان باشد، نزدیکترین خویشاوند [تحولی / تکاملی] ما یعنی شمپانزه ها آماده هستند بدون توجه به حس ذهنی "انصاف" هر پیشنهادی را که به آنها داده شود بپذیرند.
پژوهشگران مرکز ولکام تراست برای عصب-تصویربرداری در دانشگاه کالج لندن می خواستند بدانند آیا انسان ها هم به مانند [شمپانزه ها] حاضر خواهند بود پیشنهاد های نامنصفانه را در یک چانه زنی بر سر نیازهای زیست شناسانه پایه، مانند غذا، آب، یا ارضای جنسی، بپذیرند یا نه.
این تیم 21 شرکت کننده سالم را به خدمت گرفت و 11 نفر از آنان را از راه تغذیه قطره ای یک محلول نمکی تشنه ساخت، در حالی که افراد باقیمانده محلول مشابهی را دریافت نمود که تاثیر بسیار کمتری بر میزان تشنگی آنها داشت. برای اندازه گیری عینی (واقعی) نیاز هر یک از این افراد به آب، تیم پژوهشگران میزان غلظت نمک خون آنها را اندازه گیری نمود.
درک ذهنی شرکت کنندگان از میزان تشنگی شان با به کارگیری یک مقیاس رتبه بندی ساده برآورد شد.
شرکت کنندگان آنگاه به صورت جداگانه در یک آزمون اولتیماتوم شرکت کردند.
به آنها دستور العملی داده شد مبنی بر این که دو نفر از آنها به صورت تصادفی گزیده شده اند تا بازی را انجام دهند که در آن تصمیم می گیرند یک بطری 500 میلی لیتری آب که می تواند بلافاصله صرف شود را تقسیم نمایند.
یکی از آنها نقش «پیشنهاد دهنده» را داشت و تصمیم می گرفت که بطری آب چگونه تقسیم شود.
نفر دیگر نقش «پاسخ دهنده» را داشت، کسی که می توانست یا آن تقسیم بندی را بپذیرد و آبی را که به آنها پیشنهاد می شد بنوشد، یا آن که پیشنهاد را رد کند و هر دو طرف تشنه بمانند.
شرکت کنندگان می دانستند که آنها می بایست یک ساعت تمام پس از بازی منتظر بمانند تا به آنها امکان دسترسی به آب داده شود.
در واقع اما، تمامی شرکت کنندگان نقش پاسخ دهنده را بازی کردند.
آنها در برابر دو لیوان آب که به میزان زیادی نامساوی بودند قرار گرفتند و به آنها گفته شد که این پیشنهاد از سوی پیشنهاد دهنده است:
لیوان (سهمی) که به آنها پیشنهاد داده شده بود حاوی 5/62 میلی لیتر، یک-هشتم حجم بطری اصلی، بود و لیوان دیگر هفت-هشتم باقیمانده را در خود داشت که پیشنهاد دهندگان می خواستند برای خود نگاه دارند.
آنها تنها 15 ثانیه فرصت داشتند تا آن پیشنهاد را بپذیرند یا رد نمایند.
این پژوهشگران، که یافته های آنها در "ساینتیفیک ریپرتز" انتشار یافت، دریافتند که بر خلاف شمپانزه ها، شرکت کنندگان انسان تمایل داشتند تا پیشنهادهای بسیار ناعادلانه را رد کنند، حتی در موردهایی که به شدت تشنه بودند.
گزینه های شرکت کنندگان تحت تاثیر میزان واقعی تشنگی آنها، آن گونه که به صورت عینی با استفاده از نمونه های خونی آنها اندازه گیری شده بود قرار نداشت.
با این حال، احتمال بیشتری بود که آنها پیشنهاد را بپذیرند اگر از نظر ذهنی گمان می بردند که تشنه هستند.
دکتر نیک رایت، که این پژوهش را هدایت نمود، توضیح داد: "این که آیا انصاف محرکی یگانه انسان ها است موضوع
بحث انگیزی بوده است.
این یافته ها نشان می دهد که انسان ها، بر خلاف حتی نزدیکترین خویشاوند ما، یعنی شمپانزه ها، پیشنهاد پاداشی اساسی مانند غذا یا آب را اگر نامنصفانه باشد رد می کنند – و این کار را حتی هنگامی انجام می دهند که به شدت تشنه هستند.
با این حال، ما همچنین نشان دادیم که این حس انصاف در برابر منافع شخصی معامله می شود، و این که این سود شخصی با نیازهای عینی آنها برای آب تعیین نمی شود بلکه به جای آن تحت تاثیر درک ذهنی آنها از تشنگی قرار دارد.
این یافته ها از این نظر درک این که چگونه احساس های ذهنی ما درباره عدالت و نیازهای منفعت شخصی بر تصمیم های روزانه معمول ما، برای نمونه در بازار کار، تاثیر می گذارند جالب هستند."
این یافته ها دارای پیامدهای ضمنی مهمی برای درک این موضوع است که انسان ها چگونه در تصمیم گیری هایی عمل می کنند که می بایست میان انصاف و سود شخصی تعادل برقرار سازند.
برای مدت ها دانسته بود هنگامی که آدم ها بر سر پول با هم چانه می زنند، آنها ترجیح می دهند تا پیشنهادهای نامنصفانه را رد کرده و اجازه دهند که هر دو طرف دست خالی بروند تا آن که پیشنهاد پایینی را با این علم بپذیرند که طرف مقابل آنها با دست پر تری [اما نامنصفانه] در معامله به خانه خواهد رفت.
در برابر، هنگامی که پای غذا در میان باشد، نزدیکترین خویشاوند [تحولی / تکاملی] ما یعنی شمپانزه ها آماده هستند بدون توجه به حس ذهنی "انصاف" هر پیشنهادی را که به آنها داده شود بپذیرند.
پژوهشگران مرکز ولکام تراست برای عصب-تصویربرداری در دانشگاه کالج لندن می خواستند بدانند آیا انسان ها هم به مانند [شمپانزه ها] حاضر خواهند بود پیشنهاد های نامنصفانه را در یک چانه زنی بر سر نیازهای زیست شناسانه پایه، مانند غذا، آب، یا ارضای جنسی، بپذیرند یا نه.
این تیم 21 شرکت کننده سالم را به خدمت گرفت و 11 نفر از آنان را از راه تغذیه قطره ای یک محلول نمکی تشنه ساخت، در حالی که افراد باقیمانده محلول مشابهی را دریافت نمود که تاثیر بسیار کمتری بر میزان تشنگی آنها داشت. برای اندازه گیری عینی (واقعی) نیاز هر یک از این افراد به آب، تیم پژوهشگران میزان غلظت نمک خون آنها را اندازه گیری نمود.
درک ذهنی شرکت کنندگان از میزان تشنگی شان با به کارگیری یک مقیاس رتبه بندی ساده برآورد شد.
شرکت کنندگان آنگاه به صورت جداگانه در یک آزمون اولتیماتوم شرکت کردند.
به آنها دستور العملی داده شد مبنی بر این که دو نفر از آنها به صورت تصادفی گزیده شده اند تا بازی را انجام دهند که در آن تصمیم می گیرند یک بطری 500 میلی لیتری آب که می تواند بلافاصله صرف شود را تقسیم نمایند.
یکی از آنها نقش «پیشنهاد دهنده» را داشت و تصمیم می گرفت که بطری آب چگونه تقسیم شود.
نفر دیگر نقش «پاسخ دهنده» را داشت، کسی که می توانست یا آن تقسیم بندی را بپذیرد و آبی را که به آنها پیشنهاد می شد بنوشد، یا آن که پیشنهاد را رد کند و هر دو طرف تشنه بمانند.
شرکت کنندگان می دانستند که آنها می بایست یک ساعت تمام پس از بازی منتظر بمانند تا به آنها امکان دسترسی به آب داده شود.
در واقع اما، تمامی شرکت کنندگان نقش پاسخ دهنده را بازی کردند.
آنها در برابر دو لیوان آب که به میزان زیادی نامساوی بودند قرار گرفتند و به آنها گفته شد که این پیشنهاد از سوی پیشنهاد دهنده است:
لیوان (سهمی) که به آنها پیشنهاد داده شده بود حاوی 5/62 میلی لیتر، یک-هشتم حجم بطری اصلی، بود و لیوان دیگر هفت-هشتم باقیمانده را در خود داشت که پیشنهاد دهندگان می خواستند برای خود نگاه دارند.
آنها تنها 15 ثانیه فرصت داشتند تا آن پیشنهاد را بپذیرند یا رد نمایند.
این پژوهشگران، که یافته های آنها در "ساینتیفیک ریپرتز" انتشار یافت، دریافتند که بر خلاف شمپانزه ها، شرکت کنندگان انسان تمایل داشتند تا پیشنهادهای بسیار ناعادلانه را رد کنند، حتی در موردهایی که به شدت تشنه بودند.
گزینه های شرکت کنندگان تحت تاثیر میزان واقعی تشنگی آنها، آن گونه که به صورت عینی با استفاده از نمونه های خونی آنها اندازه گیری شده بود قرار نداشت.
با این حال، احتمال بیشتری بود که آنها پیشنهاد را بپذیرند اگر از نظر ذهنی گمان می بردند که تشنه هستند.
دکتر نیک رایت، که این پژوهش را هدایت نمود، توضیح داد: "این که آیا انصاف محرکی یگانه انسان ها است موضوع
بحث انگیزی بوده است.
این یافته ها نشان می دهد که انسان ها، بر خلاف حتی نزدیکترین خویشاوند ما، یعنی شمپانزه ها، پیشنهاد پاداشی اساسی مانند غذا یا آب را اگر نامنصفانه باشد رد می کنند – و این کار را حتی هنگامی انجام می دهند که به شدت تشنه هستند.
با این حال، ما همچنین نشان دادیم که این حس انصاف در برابر منافع شخصی معامله می شود، و این که این سود شخصی با نیازهای عینی آنها برای آب تعیین نمی شود بلکه به جای آن تحت تاثیر درک ذهنی آنها از تشنگی قرار دارد.
این یافته ها از این نظر درک این که چگونه احساس های ذهنی ما درباره عدالت و نیازهای منفعت شخصی بر تصمیم های روزانه معمول ما، برای نمونه در بازار کار، تاثیر می گذارند جالب هستند."