۲۷-۱۲-۹۱، ۱۲:۳۵ ب.ظ
آرام از کنارت می گذرد ، بی صدا ...بدون جلب توجه... سیاهی رنگ اوست و بو نداشتن ویژگی او..صورتش نمیبینی،اما در مقابل اویی... اوست که با سکوت، با تو حرف میزند و به تو می آموزد.....اگر اهلش باشی...در اوج کرامت هست و تندیس متانت ... نزدیک،اما دور از دسترس...بی عشوه ولی دلربا...اوست معلم وقار در قله ی بی نیازی ... هر خارو خسی عاشقش نمی شود و زیباییش را هر دلی لمس نمیکند. پیش از انتخاب شدن انتخاب میکند و پیش از معشوق شدن عاشق میشود ... با زیرکی گوی عقل را از کنار دیو هوس می رباید .... او همان دختر عفیف و در پس پرده ی حجاب است ...