.gif "مدال کاربر متعهد")
امروز عصر تصمیم گرفتم بروم برای خودم پیاده روی کنم.
ساده ترین و رایگان ترین ورزش جهان. یعنی از این رایگان تر نمیشود.
کم مانده بیایند یک پولی هم بگذارند کف دست آدم برای پیاده روی.
بخاطر همین لباس های مخصوص ورزشم را که همان چادر است و با آن همه جا میروم ، پوشیدم .
مادرم گفت قبل از غروب حتمن برگرد و صد بار پرسید کجا می روی ? چرا می روی? پیاده روی هم برنامه جدیدت است? و غیره.
خلاصه اینکه مادرم معتقد است تا قبل از غروب خورشید باید خانه باشم تا خانواده غروب خورشید را دورهم سپری کنند.
به عقیده مادرم غروب کاری است که خورشید شبها انجام میدهد و بعدش دنیا جای بدتری برای زندگی میشود. انسانهای پاک و سالم از خیابانها جمع میشوند و انسان های ناپاک و ناسالم و دزد در خیابان پر میشوند.
و هدف همه شان هم من هستم.
چون من خیلی قابل دزدیدن و خیلی باارزش هستم و مادرم من را در گاوصندوق نگاه میدارد و آخرهفته ها می اندازد گردن ش می رود مهمانی و من در گردن ش برق میزنم.
بگذریم ، هنگام پیاده روی سعی کردم طوری راه بروم که انگار کل دنیا مال من است و اصلن به روی خودم نیاورم که کفشم دارد پایم را می زند ، سعی کردم آن اخم ناخودآگاه همیشگی ام را که توی خیابانها با خودم اینطرف و آنطرف می برم از روی صورتم پاک کنم و جایش لبخند بزنم.
نه !
لبخند زدن هم توی خیابان کار خوبی نیست چون دیگران فکر میکنند شما از آن آدمهای همیشه ول هستید و بعد می آیند سمتتان تا جمعتان کنند ، پس توی خیابان چه می شود کرد?
توی خیابان باید ساکت بود ، ویترین مغازه ها را دید و توی شیشه ماشین های پارک شده روسری را مرتب کرد ، توی خیابان میشود به بچه هایی که در بغل مادر یا پدرشان هستند و دارند شما را نگاه می کنند چشمک زد ،
توی خیابان می شود به تنهایی مسابقه راه رفتن روی مربع های قرمز سنگ فرش ها را برگزار کرد ، توی خیابان می شود کودکان دست فروش را دید ، کودکان پشت ترازو را و کسانی را دید که وزن سیر بودنشان را با ترازوی گرسنگی آنها می سنجند ،
البته این جمله آخر از خودم نبود ،ولی خوب بالاخره توی خیابان اگر رهگذر نباشی می توانی واقعیت جامعه ات را ببینی ، مثلن بایستی و تعداد ماشین هایی را که بوق میزنند برای دختری که آنطرف خیابان ایستاده را بشماری ...
آخر سر هم خسته شوی و دوست داشته باشی تمام دنیا بفهمند که آمده بودی یک روز سالم برای خودت بسازی ولی نشد .
پس تمام دنیا کی می فهمد ? تو زورت به تمام دنیا می رسد? نه ! پس قبل از غروب خورشید برو سوپرمارکت و یک آب معدنی بخر .آب معدنی دماوند.
که از بهترین معادن دماوند بیرون می آید!! و من از این راه پول درمی آورم.
از راه تبلیغات برای آب معدنی دماوند .شما خوراکی ای دارید که بخواهید برایتان اینجا تبلیغاتش را بکنم؟در این زمینه عدد 1 را ریپلای کنید...
پ.ن : شاید باورتون نشه ولی این اولین یادداشت من بود که تو یه نشریه ی واقعی چاپ شد !
ساده ترین و رایگان ترین ورزش جهان. یعنی از این رایگان تر نمیشود.
کم مانده بیایند یک پولی هم بگذارند کف دست آدم برای پیاده روی.
بخاطر همین لباس های مخصوص ورزشم را که همان چادر است و با آن همه جا میروم ، پوشیدم .
مادرم گفت قبل از غروب حتمن برگرد و صد بار پرسید کجا می روی ? چرا می روی? پیاده روی هم برنامه جدیدت است? و غیره.
خلاصه اینکه مادرم معتقد است تا قبل از غروب خورشید باید خانه باشم تا خانواده غروب خورشید را دورهم سپری کنند.
به عقیده مادرم غروب کاری است که خورشید شبها انجام میدهد و بعدش دنیا جای بدتری برای زندگی میشود. انسانهای پاک و سالم از خیابانها جمع میشوند و انسان های ناپاک و ناسالم و دزد در خیابان پر میشوند.
و هدف همه شان هم من هستم.
چون من خیلی قابل دزدیدن و خیلی باارزش هستم و مادرم من را در گاوصندوق نگاه میدارد و آخرهفته ها می اندازد گردن ش می رود مهمانی و من در گردن ش برق میزنم.
بگذریم ، هنگام پیاده روی سعی کردم طوری راه بروم که انگار کل دنیا مال من است و اصلن به روی خودم نیاورم که کفشم دارد پایم را می زند ، سعی کردم آن اخم ناخودآگاه همیشگی ام را که توی خیابانها با خودم اینطرف و آنطرف می برم از روی صورتم پاک کنم و جایش لبخند بزنم.
نه !
لبخند زدن هم توی خیابان کار خوبی نیست چون دیگران فکر میکنند شما از آن آدمهای همیشه ول هستید و بعد می آیند سمتتان تا جمعتان کنند ، پس توی خیابان چه می شود کرد?
توی خیابان باید ساکت بود ، ویترین مغازه ها را دید و توی شیشه ماشین های پارک شده روسری را مرتب کرد ، توی خیابان میشود به بچه هایی که در بغل مادر یا پدرشان هستند و دارند شما را نگاه می کنند چشمک زد ،
توی خیابان می شود به تنهایی مسابقه راه رفتن روی مربع های قرمز سنگ فرش ها را برگزار کرد ، توی خیابان می شود کودکان دست فروش را دید ، کودکان پشت ترازو را و کسانی را دید که وزن سیر بودنشان را با ترازوی گرسنگی آنها می سنجند ،
البته این جمله آخر از خودم نبود ،ولی خوب بالاخره توی خیابان اگر رهگذر نباشی می توانی واقعیت جامعه ات را ببینی ، مثلن بایستی و تعداد ماشین هایی را که بوق میزنند برای دختری که آنطرف خیابان ایستاده را بشماری ...
آخر سر هم خسته شوی و دوست داشته باشی تمام دنیا بفهمند که آمده بودی یک روز سالم برای خودت بسازی ولی نشد .
پس تمام دنیا کی می فهمد ? تو زورت به تمام دنیا می رسد? نه ! پس قبل از غروب خورشید برو سوپرمارکت و یک آب معدنی بخر .آب معدنی دماوند.
که از بهترین معادن دماوند بیرون می آید!! و من از این راه پول درمی آورم.
از راه تبلیغات برای آب معدنی دماوند .شما خوراکی ای دارید که بخواهید برایتان اینجا تبلیغاتش را بکنم؟در این زمینه عدد 1 را ریپلای کنید...
پ.ن : شاید باورتون نشه ولی این اولین یادداشت من بود که تو یه نشریه ی واقعی چاپ شد !
برای هر دردی دو درمان است:
سکوت و زمان
سکوت و زمان