۲۹-۰۱-۰، ۱۱:۳۳ ق.ظ
لستسکند: غذاها بخش مهمی از فرهنگ یک کشور هستند و درست مانند هر پدیده فرهنگی دیگری در گیر و دار مرزهای سیاسی نیستند. هیچ فرهنگی محدود به مرزهای سیاسی و جغرافیایی یک کشور نیست، مادامی که ارتباطی وجود دارد، تأثیرپذیری فرهنگی هم وجود دارد. در مورد روابط ایران و کشور همسایه ترکیه هم وضع همین است. ارتباط نزدیک باعث شده فرهنگهای مشترک بسیاری به وجود آیند که شاید به مرور زمان تغییر کردهاند و اندکی با هم متفاوت شدهاند، اما مشخص است که از ریشه یکسانی نشأت میگیرند. در این مطلب، درباره ارتباط آشپزی ایران و ترکیه و غذاهای مشترک دو کشور میخوانید.
اگر سفرنامههای ترکیه را خوانده باشید یا با کسانی که به این کشور سفر کردهاند صحبت کنید، متوجه میشوید که میگویند با خیال راحتتری در رستورانهای ترکیه غذا سفارش میدادند، چون میدانستند ذائقه ایرانیها و ترکها به هم شبیه است و با غذای عجیب و بسیار متفاوتی روبهرو نمیشوند.
آشپزی ترکی و ایرانی
درست است که انتخاب یک زمان مشخص به عنوان آغازی برای سبک آشپزیِ یک ملت خیلی دقیق نیست، اما زمانهایی در سیر تاریخی یک کشور رخ میدهد که گاهی این کار را تا حدی ممکن میکند. در مورد ترکیه هم این چنین است. زمانی که قبایل سلجوقی از ترکستان در آسیای میانه به سمت سرزمینی که امروز به آن ترکیه میگوییم، حرکت کردند از ایران گذر کردند و با تمدن ایرانی و دین اسلام در تماس قرار گرفتند. با گذر زمان و تأثیرپذیری از محیط جدید، فرهنگی غنی شکل گرفت که خود در سایر فرهنگها تأثیرگذار بود. رابطه سبک آشپزی ایرانی و ترکی، رابطهای دو سویه است. هر چقدر که این دو کشور از هم تأثیر گرفتهاند، همانقدر هم بر هم تأثیر گذاشتهاند. به همین دلیل است که در آشپزی هر دو کشور کلمات مشابهی پیدا میشود.
در منابع تاریخی ما اسامی غذاهایی به چشم میخورد که اکنون رایج نیستند و نامشان ترکی به نظر میرسد. مثلا شیخ اطمعه از غذایی با نام تتماج یاد میکند که نامش در مثنوی هم هست، یا غذای دیگری هست که شیخ اطمعه از آن با نام بورَک نام میبرد که در ترکیه امروز به آن بُرِک میگویند. این غذا خمیری است که مایهای از گوشت و سبزی داخل آن میگذارند یا در روغن سرخ میکنند یا در فر میگذارند.
اگر سفرنامههای ترکیه را خوانده باشید یا با کسانی که به این کشور سفر کردهاند صحبت کنید، متوجه میشوید که میگویند با خیال راحتتری در رستورانهای ترکیه غذا سفارش میدادند، چون میدانستند ذائقه ایرانیها و ترکها به هم شبیه است و با غذای عجیب و بسیار متفاوتی روبهرو نمیشوند.
آشپزی ترکی و ایرانی
درست است که انتخاب یک زمان مشخص به عنوان آغازی برای سبک آشپزیِ یک ملت خیلی دقیق نیست، اما زمانهایی در سیر تاریخی یک کشور رخ میدهد که گاهی این کار را تا حدی ممکن میکند. در مورد ترکیه هم این چنین است. زمانی که قبایل سلجوقی از ترکستان در آسیای میانه به سمت سرزمینی که امروز به آن ترکیه میگوییم، حرکت کردند از ایران گذر کردند و با تمدن ایرانی و دین اسلام در تماس قرار گرفتند. با گذر زمان و تأثیرپذیری از محیط جدید، فرهنگی غنی شکل گرفت که خود در سایر فرهنگها تأثیرگذار بود. رابطه سبک آشپزی ایرانی و ترکی، رابطهای دو سویه است. هر چقدر که این دو کشور از هم تأثیر گرفتهاند، همانقدر هم بر هم تأثیر گذاشتهاند. به همین دلیل است که در آشپزی هر دو کشور کلمات مشابهی پیدا میشود.
در منابع تاریخی ما اسامی غذاهایی به چشم میخورد که اکنون رایج نیستند و نامشان ترکی به نظر میرسد. مثلا شیخ اطمعه از غذایی با نام تتماج یاد میکند که نامش در مثنوی هم هست، یا غذای دیگری هست که شیخ اطمعه از آن با نام بورَک نام میبرد که در ترکیه امروز به آن بُرِک میگویند. این غذا خمیری است که مایهای از گوشت و سبزی داخل آن میگذارند یا در روغن سرخ میکنند یا در فر میگذارند.
اینجا همه ی برادران قابیلند
با وسوسه های ناتنی فامیلند
از ترس خیانت به رفاقت،ای عشق
اینجا همه ی رابطه ها تعطیلند...
با وسوسه های ناتنی فامیلند
از ترس خیانت به رفاقت،ای عشق
اینجا همه ی رابطه ها تعطیلند...