روزنامه شهروند _ پولاد امین: چند وقت بود که رسانهها انتقادات تندی را از ژیلا امیرشاهی، مجری باسابقه تلویزیون منتشر کردند که با ابراز نارضایتی بابت استفاده از بازیگران بهعنوان مجری گفته بود: اگر ما به حیطه کار بازیگران نزدیک بشویم، ممنوعالتصویر میشویم و بارها این اتفاق افتاده است. برای خود من بارها پیش آمده که پیشنهاداتی برای حضور در تئاتر داشتهام؛ اما از سوی مدیران تلویزیون چنین اجازهای بهم داده نشده. اما این اتفاق کاملا برعکس است و بازیگران سینم ا و تلویزیون به راحتی نقش یک مجری را در برنامههای تلویزیونی ایفا میکنند.
اینها اگرچه از قول ژیلا امیرشاهی نقل شد؛ اما در کل میتواند حرف و سخن بیشمار همکاران این مجری سرشناس باشد. کسانی که ادعا میکنند میان بازیگر بودن و مجری بودن تفاوت و فاصله زیاد است و بازیگران نباید این فاصله را نادیده گرفته و پا توی کفش مجریان بکنند. دلایل متعددی برای اعتراض به این مسأله میتواند برشمرده شود که شاید مهمترین آنها امنیت شغلی باشد؛ چراکه وقتی مجریان میبینند معدود فرصتهای کاری و شغلی که میتواند سکوی پرتاب آنها از نظر اقتصادی و البته اشتهار باشد، در اختیار کسانی قرار میگیرد که از حیطهای دیگر آمده و خود را میهمان ناخوانده سفره تلویزیون کردهاند، برآشفته شده و دست به اعتراض میزنند. اما حتی اگر این دلیل را هم نادیده بگیریم و نگاهمان فقط و فقط به اصل مسأله باشد؛ باز هم نمیتوانیم این موضوع را کتمان کنیم که حضور بازیگران در تلویزیون بهعنوان مجری در سالهای اخیر دارای حواشی بیشماری بوده است.
در حقیقت با اینکه در کشورهای مختلف حضور بازیگران مطرح در اجرای برخی برنامهها و شو و تاکشوهای تلویزیونی امری مرسوم است، اما در این مرزوبوم این پدیده همیشه، بهخصوص در این سالهای اخیر که این حضور پررنگتر شده، بحثآفرین و سوالبرانگیز بوده است. انگار نه انگار که یک بازیگر هم مثل هرکس دیگری این فرصت را باید داشته باشد که در یک حیطه جدید هم استعدادها و تواناییهایش را آزموده و به اصطلاح در پی فرصتهای جدید باشد؛ مثل هر حیطه دیگری که این آزادی باید برای افراد مختلف وجود داشته باشد و اصلا و اساسا بر این اساس است که قوانین و قواعد من درآوردی ازجمله سهمیه سالانه فیلم اولیها و... در یک شرایط آزاد و مناسب چیزی جز یک شوخی کودکانه اما تلخ نمیتواند به شمار آید...
این روزهای اخیر که خبر آغاز قریبالوقوع شوی روزانه اکبر عبدی به کارگردانی محمدحسین لطیفی منتشر شده؛ حضور بازیگران جلوی دوربینهای برنامههای اجرا محور و گفتوگو محور تلویزیون یک بار دیگر باعث حرف و حدیثهای فراوانی شده و درباره این اتفاق انتقاد و اعتراض و تحلیلهای گوناگون و جورواجوری که گاه به شوخی هم پهلو میزنند، رواج یافته است. یکی این نکته را حاکی از شهرتطلبی بازیگران میداند و دیگری از سیریناپذیری آنها. اما کسی به این نکته اشاره نمیکند که این امر هر دلیلی داشته باشد تفاوتی در این واقعیت ایجاد نمیشود که اتفاقا بهترین و پرمخاطبترین برنامههای مجریمحور این چند وقت اخیر همانهایی هستند که این بازیگران مجری شده روی صندلی اجرا نشستهاند...
در ماههای اخیر تنها در شبکه نسیم هفت برنامه روی آنتن رفتهاند که مجریان آنها پیشتر و بیشتر بهعنوان بازیگر شناخته میشدند. در این زمینه علاوه بر خندوانه با رامبد جوان و دورهمی مهران مدیری؛ باید به کودک شو با اجرای پژمان بازغی، وقتشه با اجرای کامران تفتی، کتاب باز با اجرای امیرحسین صدیق و سروش صحت و برنامه هزار داستان با اجرای هنرمندانی نظیر کتایون ریاحی، رضا فیاضی، گیتی خامنه، مسعود رایگان، فاطمه گودرزی، شهره لرستانی، الهام پاوهنژاد، کیهان ملکی، سیما تیرانداز، سام قریبیان، رضا داوودنژاد و... اشاره کرد.
زنان قصه ما با اجرای فریبا کوثری و نیز اجرای برنامه تلویزیونی استندآپ توسط امیرمحمد زند دیگر حضورهای بازیگران در مقام اجرا را تشکیل میدهد. از تجارب سابق بازیگران در مقام مجری نیز باید به برنامههایی با اجرای بهنوش بختیاری، محمدرضا شریفینیا، روشنک عجمیان، بیژن بنفشهخواه، الهام چرخنده، محسن افشانی، جواد رضویان، رویا نونهالی، مهران غفوریان، احمد نجفی، داریوش ارجمند، علیرضا شجاعنوری، اردلان شجاعکاوه، حسن جوهرچی و ... اشاره کرد.آنچه در پی میآید نگاهی است به مهمترین برنامههایی که در ماههای اخیر بازیگران بر صندلی اجرای آنها نشستهاند...
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !