۲۰-۱۲-۹۶، ۰۲:۰۳ ب.ظ
روزنامه شهروند - سحر طاعتی: کیوان ساکت، نوازنده برجسته تار و سهتار از کودکی به تشویق پدر و مادرش به موسیقی و نقاشی پرداخت و درنهایت موسیقی را برای ادامه انتخاب کرد. او بعد از آموزشهای فراوان، به نوازندگی پرداخت و درسال ٦٩ به دعوت پرویز مشکاتیان به گروه موسیقی عارف پیوست که ماحصل این همکاری آثار ماندگاری چون «افشار ی مرکب» و... بود. او در سال ٧٥ گروه وزیری را تشکیل داد که تا به امروز کنسرتهای متعددی در داخل و خارج از کشور برگزار و آلبومهای متعددی را منتشر کرده است.
این نوازنده تار و سهتار در کنار اجراهای صحنهای و انتشار آلبومهای موسیقی، کتابهای آموزشی بیشماری را طی سالها در دسترس علاقهمندان قرار داده که تأثیرات بسزایی در زمینه آموزش موسیقی داشتهاند. تشکیل ارکسترهای گوناگون در شهرهای مختلف ایران، برگزاری مستر کلاسها، معرفی خوانندگان جوان به جامعه هنری، آموزش و.... از دیگر فعالیتهای موسیقایی او محسوب میشود.
شما از کودکی نقاشی میکردید و موسیقی هم کار میکردید، چه شد که به موسیقی روی آوردید و این حوزه برای شما جدی شد؟
موسیقی کششی دارد که همه چیز را تحتتأثیر خودش قرار میدهد و آنقدر برای من جذاب بود که تمام زندگیام را تحتالشعاع خودش قرار داد؛ طوری که میشود گفت من با موسیقی نفس میکشم.
از همان زمان نقاشی را رها کردید؟
بله، چون بیشترین زمانم را صرف موسیقی کردم.
همکاریتان با حمید متبسم که دوست دایی شما بود، بر چه اساسی از نوجوانی شکل گرفت؟
من در مرکزی که داییام درس میداد، به آموزش میپرداختم، اما بعد از مدت کوتاهی داییام مجبور شد برای ادامه تحصیل شهر و این مرکز را رها کند و به شهر دیگری برود. ناگزیر ما مدت زیادی بدون معلم بودیم تا اینکه آقای متبسم که در تهران دانشجوی هنر بودند و تابستان برای دیدار خانواده به مشهد میآمدند، در این مرکز به درس دادن مشغول شدند، بعد هم که انقلاب شد و با شروع انقلاب ایشان کلا به مشهد آمدند و مدتی دوستی ما عمیق شد و شدت گرفت تا اینکه به تهران مهاجرت کردند و من هم مدتها با خودم کار میکردم.
بعد از سالها فعالیت، گروه «وزیری» را تشکیل دادید. این گروه با چه هدفی شکل گرفت و طی این سالها چقدر بین مخاطبان جایگاه دارد؟
من همیشه به آقای وزیری علاقهمند بودم و به این مرد بزرگ ارادت داشته و دارم. بر همین اساس، در سال ١٣٧٥ گروهی را به نام «وزیری» تشکیل دادم که کنسرتهای زیادی را با این گروه در داخل و خارج از کشور با ترکیبات مختلفی روی صحنه بردیم. به نظر من وزیری یکی از بزرگترین هنرمندان این عصر بود که خدمت خیلی زیادی به فرهنگ و هنر ایران کرد. در حقیقت او بود که نت را به موسیقی آورد. او مدرسه موسیقی تاسیس کرد، دستور آموزش داد، هنرپیشه، خواننده، نوازنده و آهنگساز تربیت کرد و زحمات بسیار زیادی برای موسیقی ایران کشید و فکر میکنم در تاریخ موسیقیمان کسی همانند او که زندگیاش را برای موسیقی و تعالی فرهنگ ایران با عشق و علاقه زیاد صرف کند، نداشتهایم. از اینرو هم آموزشگاه و هم گروهم را به نام ایشان نامگذاری کردم.
برای هر دردی دو درمان است:
سکوت و زمان
سکوت و زمان