[color=#ff0000]برهنه[/color] خوشحال

[زهرا خانم]

ماتم از اینکه چرا دلشادم
از غمو رنج جهان آزادم

سرمویی نبود غم به دلم
رنج ایام نسازد,کسلم

خنده خوش نقش ببندد به لبم
به طرب میگذرد روز و شبم

بذله گویی همه دم کار من است
شاهد این سخن اشعار من است

نه وکیلم, نه امیرم, نه وزیر
نه رئیسم, نه معاون, نه مدیر

نه یکی تاجر بازارم من
نه یکی مالک دینارم من

نه مرا خانه و دکانی هست
نه زرو سیم فراوانی هست

نه روم در پی گنج دگران
نه برم حاصل رنج دگران

پس کیم من؟ چه کسم من؟ کارگرم
زاده ی رنجم و اهل هنرم

کلبه ای تنگ و حصیری دارم من
مختصر نان و پنیری دارم من

زن و فرزند عزیزی ست مرا
مادر پاک و تمیزی ست مرا

خانه ام مرکز صلح است و وفا
مهدعشق است و امید است و وفا

باوجودی که بسی کم پولم
روزو شب زنده دل و شنگولم

بی سبب شاد و به هر انجمنم
راستی"برهنه خوشحال" منم

باری ای مردم باعقل و کمال
باشد اینم به جهان وصف الحال

زیر این گنبد فلفل نمکی
چه کنم گرکه نخندم الکی!

(مرحوم استاد اکبر جمشیدی)