بهترین عکس‌های حرکتی به روایت آژانس مگنوم

[taranomi]

عکس‌هایی که آژانس بین المللی عکاسی "مگنوم" به عنوان بهترین عکس های حرکتی انتخاب کرده است. در هر تصویر عکاس توضیحاتی راجع به حس و حال خودش و فضایی که در آن بوده و عکس را گرفته می‌دهد.

پشت پل‌ها -۲۰۱۱ - پائولو ونتورا در روز‌های کریسمس و شب سال نو، نوازندگان در خیابان‌های شهر که در اواسط دهه ۷۰ کودکانه در آن زندگی می‌کردند می‌گذشتند و می‌نواختند.

 

پرندگان مهاجر -مکزیک- ۱۹۹۰ داخل ماشین در بزرگراه در حال رانندگی بودم که دسته‌ای از پرندگان مهاجر را دیدم. من عاشق پرندگان هستم. آن‌ها نمادی از آزادی و رهایی هستند.

‌

[taranomi]

سواحل اوماها- ۶ ژوئن -رابرت کاپا سربازان آمریکایی در روز ۶ ژوئن ۱۹۴۴ به شهر ساحلی" اوماها" رسیدند. آب سرد بود وتا ساحل هنوز بیش از یکصد متری فاصله مانده بود. گلوله‌ها سوراخ‌هایی را اطراف من به وجود آوردند و من نزدیکترین مانع فولادی را برای عکس گرفتن ساختم، نزدیکیبودن به صحنه و رنگ خاکستری که در فضا ایجاد شده بود برای عکاسی خیلی خوب بود.

 

دست‌ها روی دیوار شهر- اساویرا، مراکش، ۱۹۸۵ -برونو باربی دست باز نماد موفقیت و دور ماندن از چشم بد است. این تصویر در ژوئیه ۱۹۸۸ در مسابقه صد سالۀ ملی جغرافیایی به نمایش گذاشته شد.

 

بیتلز در استودیو ضبط امی -لندن- انگلستان-۱۹۶۴-دیوید هورن در سال ۱۹۶۴ دوست من ریچارد لستر، که قرار بود اولین فیلم "بیتلز" را "شب روز سخت" کارگردانی کند، از آن‌ها عکس گرفت. عکس نشان می‌دهد که آن‌ها در حال مطالعه هستند برای کاری که می‌خواستند انجام بدهند.

[taranomi]

شهر مرزی دل ریو- تگزاس-۲۰۱۱ عکسی با چشم اندازی خالی و شکسته که انگار از چشم یک پرنده به منظره نگاه می‌کنی.

 

عبور مردم از منطقه Ginza -توکیو، ژاپن- ۱۹۹۶-هری گرویاتور اولین چیزی که در سفر به ژاپن توجه مرا جلب کرد امنیتی است که آنجا وجود دارد. به راحتی می‌توانید وسایل خود را کنار خیابان رها کنید و بعد از چند ساعت بیایید و ان را بردارید. نکته‌ی دیگر اینکه مردم ژاپن به شما نگاه نمی‌کنند و برای عکاسی بهترین منطقه است به طوری که می‌شود گفت: آنجا بهشت عکس و عکاسی است. اما این سوأل پیش می‌آید که هنوز هم اینگونه است؟

 

راهبه ها- یانگون- میانمار، ۱۹۹۴- استیو مک کاری من از یک گروه راهبه خواسته بودم که اجازه دهند آن‌ها را همراهی کنم. زمانی که در خیابان‌ها و محله به محله می‌رفتند و آرامش و ارتباط با خدا را به مردم نشان می‌دادند