.gif "مدال کاربر متعهد")
۰۸-۰۸-۹۴، ۰۱:۱۵ ق.ظ
پاسگزاری از عافیتی که خدا داده، بهتر است از صبری که نسبت به بلاء داده است.
صبر
روایت از امام رضا صلوات الله علیه منقول است که حضرت فرمودند: روزی زین العابدین صلوات الله علیه در مسجد الحرام در حال عبادت بودند که دیدند شخصی در حالی که طواف کعبه می‌کند بلند میگوید: اللهم انی اسئلک الصبر. فضرب بکتفه.
امام زین العابدین علیه السلام با دست مبارک زدند به شانه همین شخصی که طواف می‌کرد. در ادامه روایت دارد. قال: سئلت البلاء. با این دعا از خدا تقاضای بلا می کنی.
ما سه نوع صبر داریم: صبر بر طاعت، صبر بر معصیت و صبر بر مصیبت. درخواست صبر، یعنی بلاهایی که سمت من می آید، تحملش را داشته باشم.
معلوم می شود به سراغ خط بلا و مصیبت رفته ای و در آن خط داری کار می کنی و میخواهی پاد زهرش را به دست بیاوری که کمتر تحت فشار باشی.
حضرت به او فرمودند: سئلت البلاء. تو از خدا بلا می خواهی که می گویی: اللهم انی اسئلک الصبر. بجای این دعا بگو: اللهم انی اسئلک العافیهء و الشکر علی العافیهء. خدایا من از تو عافیت میخواهم.
دقیقا ضد بلاء است این دعا و حتی توفیق شکر گذاری را هم درخواست میکنی.
هم عافیت بده، هم توفیق شکرگزاری که به خاطر این عافیتی که به من دادی شکر هم بکنم. حضرت به آن شخص می فرمایند این را از خدا بخواه. روایت مفصل است.
در ذیلش حضرت این جمله را فرمودند: فإن الشکر علی العافیهء خیر من الصبر علی البلاء.
سپاسگزاری از عافیتی که خدا داده، بهتر است از صبری که نسبت به بلاء داده است.
زیرا در مورد بلا چاره نداری. بلاء آمده، چکار می خواهی بکنی؟ صبردر بلا ارزش زیادی ندارد.
به همان مقداری که جزع و فزع نکنی ارزش دارد.
جایی که خدا به تو عافیت داده، شکرش با اختیار خود تو است و فشار ی هم بر تو نیست. ارزش این شکر، از ارزش آن صبر خیلی بیشتر است
اما جایی که خدا به تو عافیت داده، شکرش با اختیار خود تو است و فشار ی هم بر تو نیست. ارزش این شکر، از ارزش آن صبر خیلی بیشتر است.
لذا حضرت به او فرمودند: فإن الشکر علی العافیهء خیر من الصبر علی البلاء. انسان باید نحوه دعا کردن را هم از اولیاء خدا بیاموزد. ما نمی فهمیم که چگونه دعا کنیم. اولیاء خدا ما را از نظر ایمان، ارزیابی می کنند، بعد به ما یاد میدهند چگونه دعا کنیم.
حضرت به آن شخص فرمودند: تو کجا و صبر بر بلا کجا! برو از خدا عافیت بخواه. بعد هم بر آن عافیتی که به تو داده است شکر کن که این شکر موجب افزونی عافیت هم می شود. (بحارالانوار ج 92 ص 285 و ص 292)
منبع: بخشی از سخنان استاد فقید حضرت آیت الله مجتبی تهرانی (ره)
صبر
روایت از امام رضا صلوات الله علیه منقول است که حضرت فرمودند: روزی زین العابدین صلوات الله علیه در مسجد الحرام در حال عبادت بودند که دیدند شخصی در حالی که طواف کعبه می‌کند بلند میگوید: اللهم انی اسئلک الصبر. فضرب بکتفه.
امام زین العابدین علیه السلام با دست مبارک زدند به شانه همین شخصی که طواف می‌کرد. در ادامه روایت دارد. قال: سئلت البلاء. با این دعا از خدا تقاضای بلا می کنی.
ما سه نوع صبر داریم: صبر بر طاعت، صبر بر معصیت و صبر بر مصیبت. درخواست صبر، یعنی بلاهایی که سمت من می آید، تحملش را داشته باشم.
معلوم می شود به سراغ خط بلا و مصیبت رفته ای و در آن خط داری کار می کنی و میخواهی پاد زهرش را به دست بیاوری که کمتر تحت فشار باشی.
حضرت به او فرمودند: سئلت البلاء. تو از خدا بلا می خواهی که می گویی: اللهم انی اسئلک الصبر. بجای این دعا بگو: اللهم انی اسئلک العافیهء و الشکر علی العافیهء. خدایا من از تو عافیت میخواهم.
دقیقا ضد بلاء است این دعا و حتی توفیق شکر گذاری را هم درخواست میکنی.
هم عافیت بده، هم توفیق شکرگزاری که به خاطر این عافیتی که به من دادی شکر هم بکنم. حضرت به آن شخص می فرمایند این را از خدا بخواه. روایت مفصل است.
در ذیلش حضرت این جمله را فرمودند: فإن الشکر علی العافیهء خیر من الصبر علی البلاء.
سپاسگزاری از عافیتی که خدا داده، بهتر است از صبری که نسبت به بلاء داده است.
زیرا در مورد بلا چاره نداری. بلاء آمده، چکار می خواهی بکنی؟ صبردر بلا ارزش زیادی ندارد.
به همان مقداری که جزع و فزع نکنی ارزش دارد.
جایی که خدا به تو عافیت داده، شکرش با اختیار خود تو است و فشار ی هم بر تو نیست. ارزش این شکر، از ارزش آن صبر خیلی بیشتر است
اما جایی که خدا به تو عافیت داده، شکرش با اختیار خود تو است و فشار ی هم بر تو نیست. ارزش این شکر، از ارزش آن صبر خیلی بیشتر است.
لذا حضرت به او فرمودند: فإن الشکر علی العافیهء خیر من الصبر علی البلاء. انسان باید نحوه دعا کردن را هم از اولیاء خدا بیاموزد. ما نمی فهمیم که چگونه دعا کنیم. اولیاء خدا ما را از نظر ایمان، ارزیابی می کنند، بعد به ما یاد میدهند چگونه دعا کنیم.
حضرت به آن شخص فرمودند: تو کجا و صبر بر بلا کجا! برو از خدا عافیت بخواه. بعد هم بر آن عافیتی که به تو داده است شکر کن که این شکر موجب افزونی عافیت هم می شود. (بحارالانوار ج 92 ص 285 و ص 292)
منبع: بخشی از سخنان استاد فقید حضرت آیت الله مجتبی تهرانی (ره)