۰۲-۱۱-۹۶، ۱۲:۱۷ ق.ظ
خبرگزاری صبا: ابوالفضل جلیلی دبیر بخش فیلم دومین جشنواره فیلم و عکس راه آهن، داوری کردن آثار زیادی که هر کدام محصول فکر و اندیشه یک فیلمساز است را کاری سخت و دشوار خواند و گفت: در سال های گذشته داوری های بسیاری را چه در خارج از کشور و چه در داخل انجام دادم. فکر می کنم که من در برخورد با موضوعات سلیقه ای عمل می کنم و یک موضوعی که شاید از نظر من خوشایند آید را کسی دیگر نپسندد به همین خاطر فکر می کنم که داوری کردن، اجحافی در حق شرکت کنندگان یک جشنواره است.
کارگردان فیلم «مسیر معکوس» قطار را در گذشته جزوی لاینفک از زندگی انسان عنوان کرد و توضیح داد: قطار در قدیم جزوی از زندگی بچه ها بود و جزو رؤیای آنها شده بود و انگار که حتماً باید با قطار به مشهد بروند. با توجه به اینکه در نوجوانی در منطقه ای نزدیک به راه آهن زندگی می کردیم، آرزوی رییس قطار شدن همیشه با من وجود داشت. اینک بعد از سال ها از آن زمان با حضور در جشنواره راه آهن می خواهم تا بخشی از خاطرات کودکی خودم را جامه عمل بپوشانم و برای آن خادمی کنم.
دبیر بخش فیلم جشنواره راه آهن قطار را بر خلاف جنس آن که آهن است دارای روح و لطافت دانست و بیان داشت: سفر با قطار هر لحظه منظره های متفاوتی را پیش روی شما به تصویر می کشد و حضور انسان هایی با فرهنگ ها و داستان های مخصوص خود می تواند آن را از یک وسیله سفر پر اهمیت تر کند و اگر خوب به مردم معرفی شود به سمت آن می آیند.
این کاگردان سینم ا به شهرت خودش در خارج از کشور با استفاده از لوکیشن قطار در فیلم هایش اشاره کرد و گفت: در میان هنرمندان خارج این طور مطرح شدم که جلیلی اول قطار می بیند و بعد به سراغ ساخت فیلم می رود. من همیشه با افتخار گفتم که علاقه خاصی به قطار دارم و گویی من را در قطار به دنیا آوردند. بارها شده که بدون هدف خاصی به ایستگاهی در مسیر قم رفتم و با قدم زدن در آنجا و نگاه کردن به خانه ها و فضای آن ایستگاه که حس و نوستالژی خاصی دارد، احساس آرامش کردم.
وی ادامه داد: بدون شک اگر روزی رییس جمهور ایران شوم، از بودجۀ نظامی آن کم می کنم ولی همۀ شهرها را با قطار به همدیگر وصل می کنم.
برای هر دردی دو درمان است:
سکوت و زمان
سکوت و زمان